Kun je een mangohuid eten?

Het eten van de schil van een mango hangt van een paar verschillende factoren af. Hier is een blik op de goede chemicaliën in mango, evenals een die een nare reactie kan veroorzaken.

Mango Skin Nutrients and Toxins

Hoewel de put van een mango niet als eetbaar wordt beschouwd, eten sommige mensen de mangohuid. De huid is bitter van smaak, maar de schil bevat verschillende gezonde chemische verbindingen, waaronder krachtige antioxidanten mangiferin, norathyriol en resveratrol.

De mangohuid bevat echter ook urushiol, de irriterende stof die voorkomt in gifsumak en gifeik. Als u gevoelig bent voor de verbinding, kan het eten van een mangohuid een nare reactie veroorzaken en u mogelijk naar de arts sturen. Contactdermatitis komt vaker voor bij het hanteren van mangostokken of het schillen van het fruit. Sommige mensen hebben last van het eten van mango, zelfs als ze geschild zijn. Als u een sterke reactie heeft op gifsumak, gifeik of gifsumac, wilt u misschien het risico vermijden dat gepaard gaat met het eten van een mangohuid. Naast mango zijn pistachenoten een ander voedingsmiddel dat contactdermatitis van urushiol kan veroorzaken.

Symptomen van de reactie op de mangohuid

Contactdermatitis van urushiol, of het nu afkomstig is van de mangohuid of een andere bron, is een type IV overgevoeligheidsreactie. Dit type reactie is vertraagd, wat betekent dat de symptomen niet onmiddellijk verschijnen. Voor de eerste reactie kan het 10 tot 21 dagen duren voordat symptomen verschijnen, tegen welke tijd het moeilijk kan zijn om de bron van de reactie te identificeren. Zodra zich een urushiol-allergie ontwikkelt, leidt blootstelling binnen 48 tot 72 uur na blootstelling tot uitslag. De uitslag wordt gekenmerkt door roodheid en zwelling, soms met strepen, papels, blaren of blaasjes. Het kan op en rond de mond verschijnen en zich uitstrekken tot de keel en ogen.

In kleine gevallen verdwijnt de uitslag na een week of twee vanzelf. De uitslag kan echter vijf weken aanhouden. Krabben aan de uitslag kan een infectie veroorzaken, meestal van Staphylococcus of Streptococcus. De infectie kan antibiotica vereisen. In het geval van een ernstige allergische reactie kan een systemische allergische reactie optreden.

Zeep en water kunnen worden gebruikt om sporen van urushiol van de huid te verwijderen, maar de meeste mensen weten niet dat ze een probleem hebben totdat de uitslag verschijnt. De allergische reactie kan worden behandeld met orale antihistaminica (bijv. Benadryl), topische antihistaminica, of de steroïden prednison of triamcinolon in extreme gevallen.

Referenties

• Shenefelt, Philip D. (2011). "Kruidenbehandeling voor dermatologische aandoeningen". Kruidengeneeskunde: biomoleculaire en klinische aspecten (2e editie). Boca Raton, Florida, VS: CRC Press.
• Stibich, A. S .; Yagan, M .; Sharma, V .; Herndon, B. & Montgomery, C. (2001). "Kostenbesparende preventie na blootstelling van gifsumak eczeem". International Journal of Dermatology.  39 (7): 515-518.