Kan sociologie me helpen claims van omgekeerd racisme tegen te gaan?

Een voormalige student vroeg me onlangs hoe je sociologie kunt gebruiken om claims van "omgekeerd racisme" tegen te gaan. De term verwijst naar het idee dat blanken racisme ervaren vanwege programma's of initiatieven die zijn ontworpen om mensen van kleur ten goede te komen. Sommigen beweren dat organisaties of ruimtes die exclusief zijn om te zeggen, zwarte mensen of Aziatische Amerikanen, 'omgekeerd racisme' vormen, of dat beurzen die alleen openstaan ​​voor raciale minderheden, wit discrimineren. Het grote punt van discussie voor degenen die zich bezighouden met "omgekeerd racisme" is positieve actie, die verwijst naar maatregelen in sollicitatieprocedures voor tewerkstelling of toelating tot het college die rekening houden met racisme en de ervaring met racisme in het evaluatieproces. Laten we, om claims van 'omgekeerde discriminatie' tegen te gaan, eerst opnieuw bekijken wat racisme eigenlijk is.

Volgens onze eigen verklarende woordenlijst dient racisme de toegang tot rechten, middelen en privileges te beperken op basis van essentialistische noties van ras (stereotypen). Racisme kan verschillende vormen aannemen om deze doelen te bereiken. Het kan zijn representatieve, manifesterend in hoe we raciale categorieën voorstellen en vertegenwoordigen, zoals in kostuum op "Ghetto" of "Cinco de Mayo" partijen, of in wat voor soort personages mensen van kleur spelen in film en televisie. Racisme kan zijn ideologisch, bestaande in onze wereldvisies en ideeën die zijn gebaseerd op witte superioriteit en de veronderstelde culturele of biologische inferioriteit van anderen.

Er zijn ook andere vormen van racisme, maar het belangrijkste in deze discussie over de vraag of bevestigende actie al dan niet "omgekeerd racisme" is, is de manier waarop racisme institutioneel en structureel werkt. Institutioneel racisme manifesteert zich in het onderwijs in het volgen van studenten van kleur naar remediërende of speciale ed cursussen, terwijl blanke studenten vaker worden gevolgd in college prep cursussen. Het bestaat ook in de educatieve context in de tarieven waarmee studenten van kleur worden gestraft en berispt, versus blanke studenten, voor dezelfde overtredingen. Institutioneel racisme komt ook tot uiting in vooroordelen die leraren onthullen in het uitdelen van meer lof aan blanke studenten dan aan studenten van kleur.

Institutioneel racisme in de educatieve context is een belangrijke factor bij het reproduceren van langdurige, historisch gewortelde structureel racisme. Dit omvat raciale segregatie in arme gemeenschappen met scholen met onderfinanciering en onderbezetting, en economische stratificatie, die mensen in kleur overweldigt met armoede en beperkte toegang tot rijkdom. Toegang tot economische middelen is een belangrijke factor die iemands educatieve ervaring bepaalt, en de mate waarin iemand is voorbereid op toelating tot de universiteit.

Beleid voor positieve actie in het hoger onderwijs is bedoeld om de bijna 600-jarige geschiedenis van systemisch racisme in dit land tegen te gaan. Een hoeksteen van dit systeem is onverdiende verrijking van blanken op basis van historische diefstal van land en hulpbronnen van indianen, diefstal van arbeid en ontkenning van rechten van Afrikanen en Afro-Amerikanen onder slavernij en de nasleep van Jim Crow, en ontkenning van rechten en middelen aan andere raciale minderheden door de geschiedenis heen. De onverdiende verrijking van blanken voedde de onverdiende verarming van mensen van kleur - een erfenis die tegenwoordig pijnlijk leeft in raciale inkomsten en rijkdomverschillen.

Positieve actie beoogt een deel van de kosten en lasten te herstellen die door mensen van kleur onder systemisch racisme worden veroorzaakt. Waar mensen zijn uitgesloten, wil het hen erbij betrekken. De kern van het beleid voor positieve actie is gebaseerd op inclusie, niet op uitsluiting. Dit feit wordt duidelijk wanneer men de geschiedenis van de wetgeving beschouwt die de basis legde voor positieve actie, een term die voor het eerst werd gebruikt door voormalig president John F. Kennedy in 1961 in Executive Order 10925, waarin werd verwezen naar de noodzaak om een ​​einde te maken aan discriminatie op basis van ras, en drie jaar later gevolgd door de Civil Rights Act.

Wanneer we erkennen dat positieve actie gebaseerd is op inclusie, zien we duidelijk dat het niet consistent is met racisme, dat raciale stereotypen gebruikt om limiet toegang tot rechten, middelen en privileges. Bevestigende actie is de tegenover van racisme; het is antiracisme. Het is geen "omgekeerd" racisme.

Nu zouden sommigen kunnen beweren dat positieve actie de toegang tot rechten, middelen en privileges beperkt voor blanken waarvan wordt gedacht dat ze ontheemd zijn door gekleurde mensen die toegang krijgen in plaats van hen. Maar het feit is dat die bewering simpelweg niet bestand is tegen nauwkeurig onderzoek wanneer men de historische en hedendaagse tarieven voor toelating per universiteit onderzoekt.

Volgens het Amerikaanse Census Bureau is het aantal Afro-Amerikaanse studenten dat tussen 1980 en 2009 is ingeschreven jaarlijks meer dan verdubbeld, van ongeveer 1,1 miljoen tot bijna 2,9 miljoen. In dezelfde periode genoten Hispanic en Latino een enorme sprong in de inschrijving, vermenigvuldigd met meer dan vijf, van 443.000 naar 2,4 miljoen. Het stijgingspercentage voor blanke studenten was veel lager, met slechts 51 procent, van 9,9 miljoen tot ongeveer 15 miljoen. Wat deze sprongen in de inschrijving voor Afro-Amerikanen en Spaanse en Latino's laten zien, is het beoogde resultaat van het beleid voor positieve actie: verhoogde inclusie.

Belangrijk is dat de opname van deze raciale groepen de witte inschrijving niet schaadde. Uit gegevens die in 2012 door de Chronicle of Higher Education zijn gepubliceerd, blijkt zelfs dat blanke studenten nog steeds enigszins oververtegenwoordigd zijn wat betreft hun aanwezigheid in de eerstejaarsstudent van dat jaar op 4-jarige scholen, terwijl zwarte en Latino-studenten nog steeds ondervertegenwoordigd zijn. *

Verder, als we verder kijken dan de bachelordiploma naar gevorderde graden, zien we percentages blanke verdieners stijgen net als het niveau van graad, culminerend in een grimmige ondervertegenwoordiging van zwarte en Latino ontvangers van graden op het niveau van Doctor. Ander onderzoek heeft duidelijk aangetoond dat universitaire hoogleraren een sterke voorkeur hebben voor blanke mannelijke studenten die belangstelling tonen voor hun afstudeerprogramma's, ten koste van vrouwen en studenten van kleur.

Kijkend naar het grote geheel van longitudinale gegevens, is het duidelijk dat hoewel beleid voor positieve actie met succes toegang tot hoger onderwijs via raciale lijnen heeft geopend, heb niet beperkte mogelijkheden van blanken om toegang te krijgen tot deze bron. Uitspraken uit het midden van de jaren negentig die Affirmation Action bij openbare onderwijsinstellingen hebben verbannen, hebben geleid tot een snelle en sterke daling van het aantal inschrijvingen van zwarte en Latino-studenten bij die instellingen, met name in het University of California-systeem.

Laten we nu eens kijken naar het grotere geheel buiten het onderwijs. Om 'omgekeerd racisme', of racisme tegen blanken, in de VS te laten bestaan, zouden we eerst raciale gelijkheid op systemische en structurele manieren moeten bereiken. We zouden reparaties moeten betalen om eeuwenlange ongerechtvaardigde verarming goed te maken. We zouden de verdeling van rijkdom gelijk moeten maken en een gelijke politieke vertegenwoordiging moeten bereiken. We zouden gelijke vertegenwoordiging in alle sectoren en onderwijsinstellingen moeten zien. We zouden racistische politie-, gerechtelijke en opsluitingssystemen moeten afschaffen. En we zouden ideologisch, interactief en representatief racisme moeten uitroeien.

Dan, en alleen dan, kunnen gekleurde mensen de toegang tot bronnen, rechten en privileges beperken op basis van witheid. Dat wil zeggen, "omgekeerd racisme" bestaat niet in de Verenigde Staten. 

* Ik baseer deze uitspraken op gegevens van de Amerikaanse volkstelling in 2012, en vergelijk de categorie "Wit alleen, niet Spaans of Latino" met de Wit / Kaukasische categorie die wordt gebruikt door de Chronicle of Higher Education. Ik heb de gegevens van de Chronicle voor Mexicaans-Amerikaans / Chicano, Puerto Rican en Other Latino samengevouwen tot een totaalpercentage, dat ik heb vergeleken met de volkstellingcategorie 'Spaans of Latino'.