Blue Tang Feiten Habitat, Dieet, Gedrag

De blauwe tang is een van de meest voorkomende aquariumvissen. Zijn populariteit steeg enorm na de release van de film "Finding Nemo" uit 2003 en het vervolg "Finding Dory" uit 2016. Deze kleurrijke dieren zijn inheems in de Indo-Pacific, waar ze in paren of kleine scholen in de riffen van Australië, de Filippijnen, Indonesië, Sri Lanka en Oost-Afrika worden gevonden.

Snelle feiten: Blue Tang

• Algemene naam: Blue tang
• Andere namen: Pacifische blauwe tang, regal blue tang, palet chirurgische vis, nijlpaard tang, blauwe chirurgische vis, vlagstaart chirurgische vis
• Wetenschappelijke naam: Paracanthurus hepatus
• Onderscheidende kenmerken: plat, koningsblauw lichaam met zwart "palet" ontwerp en een gele staart
• Grootte: 30 cm (12 in)
• Massa: 600 g (1,3 lbs)
• Dieet: Plankton (juveniel); plankton en algen (volwassen)
• Levensduur: 8 tot 20 jaar in gevangenschap, 30 jaar in het wild
• Habitat: Indo-Pacifische riffen
• Conserveringsstatus: minste zorg
• Koninkrijk: Animalia
• Phylum: Chordata
• Klasse: Actinopterygii
• Familie: Acanthuridae
• Leuk weetje: op dit moment zijn alle blauwe tangs in aquaria vissen die in het wild zijn gevangen.

Terwijl kinderen de blauwe tang misschien kennen als "Dory", heeft de vis vele andere namen. De wetenschappelijke naam van het dier is Paracanthurus hepatus. Het is ook bekend als de vorstelijke blauwe tang, nijlpaard tang, chirurgische paletvis, koningsblauwe tang, flagtail tang, blauwe chirurgivis en Pacifische blauwe tang. Het eenvoudigweg een "blauwe tang" noemen kan tot verwarring leiden Acanthurus coeruleus, de Atlantische blauwe tang (die overigens, ook heeft veel andere namen).

Een vis met veel namen

Humberto Ramirez / Getty Images

Uiterlijk

Verrassend genoeg is de blauwe tang niet altijd blauw. Een vorstelijke blauwe tang is een platte, ronde vis met een koningsblauw lichaam, zwart "palet" -ontwerp en een gele staart. Het wordt 30 cm lang en weegt ongeveer 600 g, waarbij mannen meestal groter worden dan vrouwen.

Humberto Ramirez / Getty Images

De jonge vis is echter heldergeel, met blauwe vlekken in de buurt van zijn ogen. 'S Nachts verandert de kleuring van de volwassen vis van blauw naar violet getint wit, waarschijnlijk als gevolg van veranderingen in de activiteit van het zenuwstelsel. Tijdens het paaien veranderen volwassenen van kleur van donkerblauw naar lichtblauw.

De Atlantische blauwe tang heeft nog een andere truc voor kleurverandering: hij is biofluorescerend, gloeiend groen onder blauw en ultraviolet licht.

Dieet en voortplanting

Jeugdige blauwe tang eet plankton. Volwassenen zijn alleseters en voeden zich met wat plankton en algen. Blauwe zweempjes zijn belangrijk voor de gezondheid van het rif omdat ze de algen eten die anders het koraal zouden kunnen bedekken.

Tijdens het paaien vormen volwassen blauwe tangs een school. De vissen zwemmen plotseling omhoog, met vrouwtjes die eieren boven het koraal verdrijven terwijl mannetjes sperma vrijgeven. Ongeveer 40.000 eieren kunnen worden vrijgegeven tijdens een spawnsessie. Daarna zwemt de volwassen vis weg, waardoor er kleine eieren van 0,8 mm achterblijven, die elk een enkele druppel olie bevatten om hem drijvend in het water te houden. De eieren komen binnen 24 uur uit. Vissen worden volwassen tussen de negen en twaalf maanden oud en kunnen in het wild tot 30 jaar oud worden.

Zwaardgevechten en dood spelen

Blauwe tangvinnen bevatten stekels die scherp genoeg zijn om vergelijkbaar te zijn met het scalpel van een chirurg. Er zijn negen dorsale stekels, 26 tot 28 zachte dorsale stralen, drie anale stekels en 24 tot 26 zachte anale stralen. Mensen of roofdieren dwaas genoeg om een ​​vorstelijke blauwe tang te grijpen, kunnen een pijnlijke en soms giftige steek verwachten.

Mannelijke blauwe tangs vestigen dominantie door "schermen" met hun staartstekels. Hoewel ze bewapend zijn met scherpe stekels, "spelen de blauwe tang" dood "om roofdieren af ​​te schrikken. Om dit te doen, gaan de vissen op hun zij liggen en blijven onbeweeglijk totdat de dreiging voorbij is.

Ciguatera-vergiftigingsrisico

Het eten van een blauwe zweempje of een andere rifvis brengt het risico op vergiftiging door ciguatera met zich mee. Ciguatera is een soort voedselvergiftiging veroorzaakt door ciguatoxine en maitotoxine. De gifstoffen worden geproduceerd door een klein organisme, Gambierdiscus toxicus, die wordt gegeten door herbivoor en omnivoor vis (zoals tangs), die op zijn beurt kan worden gegeten door vleesetende vis.

Symptomen kunnen een half uur tot twee dagen na het eten van een aangetaste vis optreden en omvatten diarree, lage bloeddruk en verminderde hartslag. Dood is mogelijk, maar komt niet vaak voor, in één op de 1.000 gevallen. Regal blue tangs zijn sterk ruikende vis, dus het is onwaarschijnlijk dat een persoon er een zou proberen te eten, maar vissers gebruiken ze als aasvis.

Beschermingsstatus

De vorstelijke blauwe tang is niet bedreigd, geclassificeerd als "minste zorg" door de IUCN. De soort wordt echter geconfronteerd met ernstige bedreigingen door habitatvernietiging van koraalriffen, uitbuiting voor de aquariumhandel en gebruik als aas om te vissen. Om vissen voor aquaria te vangen, worden de vissen verdoofd met cyanide, dat ook het rif beschadigt. In 2016 fokten onderzoekers van de Universiteit van Florida voor het eerst blauwe tangs in gevangenschap, wat de hoop wekte dat in gevangenschap gekweekte vis binnenkort beschikbaar zal zijn.