Feiten over zwartvoet

Zwartvoetfretten zijn gemakkelijk te herkennen aan hun onderscheidende gemaskerde gezichten en gelijkenis met fretten van huisdieren. Inheems in Noord-Amerika, de zwartvoetfret is een zeldzaam exemplaar van een dier dat in het wild is uitgestorven, maar in gevangenschap overleefde en uiteindelijk weer werd vrijgelaten.

Snelle feiten: Zwartvoetfret

• Wetenschappelijke naam: Mustela nigripes
• Veelvoorkomende namen: Zwartvoetfret, Amerikaanse bunzing, prairiehondenjager
• Basic Animal Group: Zoogdier
• Grootte: 20 inch body; 4-5 inch staart
• Gewicht: 1,4 - 3,1 pond
• Levensduur: 1 jaar
• Eetpatroon: Carnivoor
• Habitat: Midden-Noord-Amerika
• Bevolking: 200
• Beschermingsstatus: Endangered (voorheen uitgestorven in het wild)

Beschrijving

Zwartvoetfretten lijken op binnenlandse fretten evenals wilde bunzingen en wezels. Het slanke dier heeft buff of tan bont, met zwarte voeten, staartpunt, neus en gezichtsmasker. Het heeft driehoekige oren, weinig snorharen, een korte snuit en scherpe klauwen. Het lichaam varieert van 50 tot 53 cm (19 tot 21 inch), met een staart van 11 tot 13 cm (4,5 tot 5,0 inch) en het gewicht varieert van 650 tot 1400 g (1,4 tot 3,1 lb). Mannetjes zijn ongeveer 10 procent groter dan vrouwtjes.

Habitat en distributie

Historisch gezien zwierf de zwartvoetfret over de prairies en steppen van Midden-Noord-Amerika, van Texas tot Alberta en Saskatchewan. Hun bereik correleerde met dat van prairiehonden, omdat fretten de knaagdieren opeten en hun holen gebruiken. Na hun uitsterven in het wild werden in gevangenschap gefokte zwartvoetfretten opnieuw geïntroduceerd over het hele bereik. Vanaf 2007 is de enige overlevende wilde populatie in het Big Horn Basin nabij Meeteetse, Wyoming.

Eetpatroon

Ongeveer 90 procent van het dieet van de zwartvoetfret bestaat uit prairiehonden (geslacht) Cynomys), maar in regio's waar prairiehonden overwinteren voor de winter, eten fretten muizen, woelmuizen, grondeekhoorns, konijnen en vogels. Zwartvoetfretten krijgen water door hun prooi te consumeren.

Fretten worden gejaagd door adelaars, uilen, haviken, ratelslangen, coyotes, dassen en bobcats.

Zwartvoetfretten eten prairiehonden. USFWS Mountain-Prairie

Gedrag

Behalve wanneer jonge of zwartvoetfretten paren of grootbrengen zijn solitaire, nachtelijke jagers. Fretten gebruiken prairiehonden om te slapen, hun voedsel te vangen en hun jongen groot te brengen. Zwartvoetfretten zijn vocale dieren. Een luid gebabbel duidt op alarm, een gesis toont angst, het gefluister van een vrouw noemt haar jong, en het geroep van een man geeft verkering aan. Net als binnenlandse fretten, voeren ze de "wezel oorlogsdans" uit, bestaande uit een reeks hop, vaak vergezeld van een kakend geluid (hoekig), gebogen rug en gekroesde staart. In het wild kunnen de fretten de dans uitvoeren om de prooi te desoriënteren en om plezier aan te geven.

De wezel oorlogsdans of "dooking" kan worden geassocieerd met jagen of met spelen. Tara Gregg / EyeEm / Getty Images

Reproductie en nakomelingen

Zwartvoetfretten paren in februari en maart. De zwangerschap duurt 42 tot 45 dagen, wat resulteert in de geboorte van een tot vijf kits in mei en juni. De kits worden geboren in prairiehonden en komen pas uit als ze zes weken oud zijn.

Aanvankelijk zijn de kits blind en hebben ze dun wit bont. Hun ogen openen op de leeftijd van 35 dagen en donkere markeringen verschijnen op de leeftijd van drie weken. Wanneer ze een paar maanden oud zijn, verhuizen de kits naar nieuwe holen. Fretten zijn geslachtsrijp op een leeftijd van één jaar, maar bereiken een maximale reproductieve volwassenheid op de leeftijd van 3 of 4. Helaas leven wilde zwartvoetfretten meestal slechts één jaar, hoewel ze in het wild 5 jaar oud kunnen worden en 8 jaar oud in gevangenschap.

Beschermingsstatus

De zwartvoetfret is een bedreigde soort. Het was "uitgestorven in het wild" in 1996, maar in 2008 gedegradeerd tot "bedreigd" dankzij een programma voor fokken en vrijgeven in gevangenschap. Aanvankelijk werd de soort bedreigd door de pelshandel, maar deze stierf uit toen de prairiehondenpopulaties afnamen als gevolg van ongediertebestrijdingsmaatregelen en de omzetting van leefgebied in akkerland. Sylvatische pest, hondenziekte en inteelt maakten de laatste wilde fretten af. De Amerikaanse Fish and Wildlife Service heeft kunstmatig vrouwelijke gevangenen geïnsemineerd, fretten gefokt in dierentuinen en in het wild vrijgelaten.

De zwartvoetfret wordt beschouwd als een succesverhaal over instandhouding, maar het dier ziet een onzekere toekomst tegemoet. Wetenschappers schatten dat slechts ongeveer 1.200 wilde zwartvoetfretten (200 volwassen volwassenen) in 2013 overbleven. De meeste opnieuw geïntroduceerde fretten stierven aan de lopende programma's voor prairiehondenvergiftiging of aan ziekten. Hoewel ze vandaag niet worden bejaagd, sterven fretten nog steeds aan vallen voor coyotes en nertsen. Mensen vormen een risico door prairiehonden direct te doden of door holen van activiteiten in de petroleumindustrie in te storten. Hoogspanningsleidingen leiden tot sterfgevallen door prairiehonden en fretten, terwijl roofvogels erop zitten om gemakkelijk te jagen. Op dit moment is de gemiddelde levensduur van een wilde fret ongeveer hetzelfde als zijn fokleeftijd, plus de jeugdsterfte is zeer hoog voor die dieren die zich wel kunnen voortplanten.

Zwartvoetfret versus huisdierfret

Hoewel sommige binnenlandse fretten op zwartvoetfretten lijken, behoren de twee tot afzonderlijke soorten. Fretten van huisdieren zijn afstammelingen van de Europese fret, Mustela Putorius. Hoewel zwartvoetfretten altijd bruin zijn, met zwarte maskers, voeten, staartpunten en neuzen, zijn fretten in huis in een breed scala aan kleuren en hebben meestal een roze neus. Domesticatie heeft andere veranderingen in huisdierfretten veroorzaakt. Terwijl zwartvoetfretten solitaire, nachtdieren zijn, zullen binnenlandse fretten met elkaar omgaan en zich aanpassen aan de schema's van de mens. Binnenlandse fretten hebben de instincten verloren die nodig zijn om in het wild kolonies te jagen en te bouwen, zodat ze alleen in gevangenschap kunnen leven.

bronnen

• Feldhamer, George A .; Thompson, Bruce Carlyle; Chapman, Joseph A. "Wilde zoogdieren van Noord-Amerika: biologie, beheer en behoud". JHU Press, 2003. ISBN 0-8018-7416-5.
• Hillman, Conrad N. en Tim W. Clark. "Mustela nigripes". Zoogdierensoorten. 126 (126): 1-3, 1980. doi: 10.2307 / 3503892
• McLendon, Russell. "Zeldzame Amerikaanse fret markeert 30-jarige comeback". Moeder Natuur Netwerk, 30 september 2011.
• Owen, Pamela R. en Christopher J. Bell. "Fossielen, voeding en behoud van zwartvoetfretten Mustela nigripes". Journal of Mammalogy. 81 (2): 422, 2000.
• Stromberg, Mark R .; Rayburn, R. Lee; Clark, Tim W ... "Vereisten voor zwartvoetfretten: een schatting van de energiebalans." Journal of Wildlife Management. 47 (1): 67-73, 1983. doi: 10.2307 / 3808053