Biografie van Annie Jump Cannon, Classifier of Stars

Annie Jump Cannon (11 december 1863 - 13 april 1941) was een Amerikaanse astronoom wiens werk in sterrencatalogus leidde tot de ontwikkeling van moderne sterclassificatiesystemen. Naast haar baanbrekende werk in de astronomie was Cannon een suffragist en activiste voor vrouwenrechten.

Snelle feiten: Annie Jump Cannon

• Bekend om: Amerikaanse astronoom die het moderne sterrenclassificatiesysteem creëerde en baanbrekend werk maakte voor vrouwen in de astronomie
• Geboren: 11 december 1863 in Dover, Delaware
• Ging dood: 13 april 1941 in Cambridge, Massachusetts
• Geselecteerde onderscheidingen: Eredoctoraten van de Rijksuniversiteit Groningen (1921) en de universiteit van Oxford (1925), Henry Draper Medal (1931), Ellen Richards Prize (1932), National Women's Hall of Fame (1994)
• Opmerkelijk citaat: "De mens leert zijn relatief kleine sfeer in de schepping, maar moedigt hem ook aan door zijn lessen van de eenheid van de natuur en toont hem dat zijn bevattingsvermogen hem verbindt met de grote intelligentie die alles overstijgt."

Vroege leven

Annie Jump Cannon was de oudste van drie dochters die werden geboren door Wilson Cannon en zijn vrouw Mary (neè Jump). Wilson Cannon was een senator in Delaware, evenals een scheepsbouwer. Het was Mary die Annie's opleiding vanaf het begin aanmoedigde, haar de sterrenbeelden leerde en haar aanmoedigde om haar interesses in wetenschap en wiskunde na te streven. Gedurende de kindertijd van Annie staarden moeder en dochter samen, met behulp van oude handboeken om de sterren te identificeren en in kaart te brengen die ze vanaf hun eigen zolder konden zien.

Ergens tijdens haar jeugd of jonge volwassenheid leed Annie ernstig gehoorverlies, mogelijk als gevolg van roodvonk. Sommige historici geloven dat ze vanaf haar kindertijd slechthorend was, terwijl anderen suggereren dat ze al jong was in haar postuniversitaire jaren toen ze haar gehoor verloor. Naar verluidt maakte haar gehoorverlies het moeilijk voor haar om te socialiseren, dus Annie verdiepte zich vollediger in haar werk. Ze is nooit getrouwd geweest, heeft geen kinderen gehad of heeft romantische gehechtheid aan het publiek gehad.

Annie ging naar de Wilmington Conference Academy (tegenwoordig bekend als Wesley College) en blonk uit, vooral in wiskunde. In 1880 begon ze te studeren als Wellesley College, een van de beste Amerikaanse hogescholen voor vrouwen, waar ze astronomie en natuurkunde studeerde. Ze studeerde af als valedictorian in 1884 en keerde daarna terug naar Delaware.

Leraar, assistent, astronoom

In 1894 leed Annie Jump Cannon een groot verlies toen haar moeder Mary stierf. Nu het thuisleven in Delaware moeilijker wordt, schreef Annie aan haar voormalige professor aan Wellesley, de natuurkundige en astronoom Sarah Frances Whiting, om te vragen of ze vacatures had. Whiting verplichtte en huurde haar in als docent natuurkunde op junior-niveau - waardoor Annie ook haar opleiding kon voortzetten en cursussen op het gebied van natuurkunde, spectroscopie en astronomie volgde..

Om haar interesses te blijven nastreven, had Annie toegang nodig tot een betere telescoop, dus schreef ze zich in op het Radcliffe College, dat een speciale regeling had met Harvard in de buurt om professoren hun lezingen te laten geven op zowel Harvard als Radcliffe. Annie kreeg toegang tot het Harvard Observatorium en in 1896 werd ze ingehuurd door haar directeur, Edward C. Pickering, als assistent.

Pickering heeft verschillende vrouwen ingehuurd om hem te helpen bij zijn grote project: het voltooien van de Henry Draper-catalogus, een uitgebreide catalogus met als doel elke ster aan de hemel in kaart te brengen en te definiëren (tot een fotografische grootte van 9). Het project, gefinancierd door Anna Draper, de weduwe van Henry Draper, nam aanzienlijke mankracht en middelen in beslag.

Een classificatiesysteem maken

Al snel in het project ontstond er een meningsverschil over de classificatie van de sterren die ze observeerden. Een vrouw in het project, Antonia Maury (die de nicht van Draper was), pleitte voor een complex systeem, terwijl een andere collega, Williamina Fleming (die de gekozen supervisor van Pickering was) een eenvoudig systeem wilde. Het was Annie Jump Cannon die een derde systeem bedacht als een compromis. Ze verdeelde sterren in de spectrale klassen O, B, A, F, G, K, M-een systeem dat vandaag de dag nog steeds aan astronomie-studenten wordt onderwezen.

Annie's eerste catalogus van stellaire spectra werd gepubliceerd in 1901, en haar carrière versnelde vanaf dat moment. Ze behaalde een masterdiploma in 1907 aan het Wellesley College en voltooide haar studie van jaren eerder. In 1911 werd ze curator van astronomische foto's op Harvard en drie jaar later werd ze erelid van de Royal Astronomical Society in het Verenigd Koninkrijk. Ondanks deze onderscheidingen werden Annie en haar vrouwelijke collega's vaak bekritiseerd omdat ze werkten in plaats van dat ze huisvrouw waren , en werden vaak onderbetaald voor lange uren en vervelend werk.

Ondanks kritiek bleef Annie volharden en bloeide haar carrière. In 1921 behaalde ze een van de eerste vrouwen die een eredoctoraat ontving van een Europese universiteit toen de Nederlandse Rijksuniversiteit Groningen haar een eredoctoraat in wiskunde en astronomie toekende. Vier jaar later ontving ze een eredoctoraat van Oxford - waarmee ze de eerste vrouw was die een eredoctoraat van de wetenschap ontving van de elite universiteit. Annie sloot zich ook aan bij de suffragistische beweging en pleitte voor de rechten van vrouwen en met name voor de uitbreiding van het stemrecht; het stemrecht voor alle vrouwen werd uiteindelijk gewonnen in 1928, acht jaar na het negentiende amendement in 1920.

Annie's werk stond bekend als ongelooflijk snel en nauwkeurig. Op haar hoogtepunt kon ze 3 sterren per minuut classificeren, en ze classificeerde ongeveer 350.000 in de loop van haar carrière. Ze ontdekte ook 300 variabele sterren, vijf nova's en een spectroscopische dubbelster. In 1922 keurde de International Astronomical Union officieel het classificatiesysteem van Cannon goed; het wordt nog steeds gebruikt, met slechts kleine wijzigingen, tot op de dag van vandaag. Naast haar werk aan classificaties, diende ze als een soort ambassadeur op het gebied van astronomie en hielp ze partnerships met collega's aan te gaan. Ze nam een ​​soortgelijke rol op zich voor het publieke werk van het astronomieveld: ze schreef boeken over astronomie voor publieke consumptie en vertegenwoordigde professionele vrouwen op de Wereldtentoonstelling van 1933.

Pensioen en Later leven

Annie Jump Cannon werd in 1938 de William C. Bond-astronoom aan de Harvard University genoemd. Ze bleef in die positie voordat ze op 76-jarige leeftijd met pensioen ging. Ondanks haar officiële pensioen bleef Annie echter werken in het observatorium. In 1935 creëerde ze de Annie J. Cannon Prize ter ere van vrouwenbijdragen op het gebied van astronomie. Ze bleef vrouwen helpen voet aan de grond te krijgen en respect te krijgen in de wetenschappelijke gemeenschap, het goede voorbeeld te geven en tegelijkertijd het werk van collega-vrouwen in de wetenschap op te heffen.

Annies werk werd voortgezet door enkele van haar collega's. Het meest opvallend was dat de beroemde astronoom Cecilia Payne een van de medewerkers van Annie was, en ze gebruikte enkele gegevens van Annie ter ondersteuning van haar baanbrekende werk dat bepaalde dat sterren voornamelijk uit waterstof en helium bestaan.

Annie Jump Cannon stierf op 13 april 1941. Haar dood kwam na een lange ziekte en ziekenhuisopname. Ter ere van haar talloze bijdragen aan de astronomie reikt de American Astronomical Society een jaarlijkse prijs uit naar haar - de Annie Jump Cannon Award - aan vrouwelijke astronomen wier werk vooral is onderscheiden.