Basisdefinitie in chemie

In de chemie is een base een chemische soort die elektronen doneert, protonen accepteert of hydroxide (OH-) ionen in waterige oplossing afgeeft. Basen vertonen bepaalde karakteristieke eigenschappen die kunnen worden gebruikt om ze te identificeren. Ze hebben de neiging glad aan te raken (bijv. Zeep), kunnen bitter smaken, reageren met zuren om zouten te vormen en bepaalde reacties katalyseren. Soorten bases zijn Arrhenius-base, Bronsted-Lowry-base en Lewis-base. Voorbeelden van basen omvatten alkalimetaalhydroxiden, aardalkalimetaalhydroxiden en zeep.

Belangrijkste afhaalrestaurants: basisdefinitie

• Een base is een stof die reageert met een zuur in een zuur-base reactie.
• Het mechanisme waardoor een basis werkt is door de geschiedenis heen beargumenteerd. In het algemeen accepteert een base ofwel een proton, geeft een hydroxide-anion af wanneer opgelost in water, of doneert een elektron.
• Voorbeelden van basen omvatten hydroxiden en zeep.

Woord oorsprong

Het woord "base" werd in 1717 gebruikt door de Franse chemicus Louis Lémery. Lémery gebruikte het woord als synoniem voor het alchemistische concept van Paracelsus van een 'matrix' in de alchemie. Paracelsus stelde voor dat natuurlijke zouten groeiden als gevolg van een universele zuurmenging met een matrix.

Hoewel Lémery misschien eerst het woord 'base' heeft gebruikt, wordt het moderne gebruik over het algemeen toegeschreven aan de Franse chemicus Guillaume-François Rouelle. Rouelle definieerde een neutraal zout als het product van de vereniging van een zuur met een andere stof die fungeerde als een "base" voor het zout. Voorbeelden van Rouelle's basen omvatten alkaliën, metalen, oliën of absorberende aarde. In de 18e eeuw waren zouten vaste kristallen, terwijl zuren vloeistoffen waren. Dus was het logisch voor vroege chemici dat het materiaal dat het zuur neutraliseerde op de een of andere manier zijn "geest" vernietigde en toestond dat het een vaste vorm aannam.

Eigenschappen van een basis

Een basis vertoont verschillende karakteristieke eigenschappen:

• Waterige base-oplossing of gesmolten basen dissociëren in ionen en geleiden elektriciteit.
• Sterke basen en geconcentreerde basen zijn bijtend. Ze reageren krachtig met zuren en organische stoffen.
• Basen reageren op voorspelbare manieren met pH-indicatoren. Een basis wordt lakmoespapier blauw, methyloranje geel en fenolftaleïne roze. Bromothymolblauw blijft blauw in aanwezigheid van een base.
• Een basische oplossing heeft een pH hoger dan 7.
• Basen hebben een bittere smaak. (Proef ze niet!)

Soorten bases

Basen kunnen worden gecategoriseerd op basis van hun mate van dissociatie in water en reactiviteit.

• EEN sterke basis dissocieert volledig in zijn ionen in water of is een verbinding die een proton kan verwijderen (H⁺) uit een zeer zwak zuur. Voorbeelden van sterke basen omvatten natriumhydroxide (NaOH) en kaliumhydroxide (KOH).
• Een zwakke base dissocieert onvolledig in water. Zijn waterige oplossing omvat zowel de zwakke base als zijn geconjugeerde zuur.
• EEN superbase is zelfs beter in deprotonatie dan een sterke basis. Deze basen hebben zeer zwakke geconjugeerde zuren. Dergelijke basen worden gevormd door het mengen van een alkalimetaal met zijn geconjugeerd zuur. Een superbase kan niet in waterige oplossing blijven omdat het een sterkere base is dan het hydroxide-ion. Een voorbeeld van een superbase in natriumhydride (NaH). De sterkste superbase is het ortho-diethynylbenzeen dianion (C₆H₄(C₂)₂)^2-.
• EEN neutrale basis is er een die een binding vormt met een neutraal zuur zodat het zuur en de base een elektronenpaar van de base delen.
• Een vaste basis is actief in vaste vorm. Voorbeelden hiervan zijn siliciumdioxide (SiO₂) en NaOH gemonteerd op aluminiumoxide. Vaste basen kunnen worden gebruikt in anionenuitwisselingsharsen of voor reacties met gasvormige zuren.

Reactie tussen een zuur en een base

Een zuur en een base reageren met elkaar in een neutralisatiereactie. Bij neutralisatie produceren een waterig zuur en een waterige base een waterige oplossing van zout en water. Als het zout verzadigd of onoplosbaar is, kan het uit de oplossing neerslaan.

Hoewel het lijkt alsof zuren en basen tegengestelden zijn, kunnen sommige soorten als zuur of als base fungeren. Sommige sterke zuren kunnen zelfs als basen fungeren.

bronnen

• Jensen, William B. (2006). "De oorsprong van de term" basis ". The Journal of Chemical Education. 83 (8): 1130. doi: 10.1021 / ed083p1130
• Johll, Matthew E. (2009). Onderzoek naar chemie: een forensisch wetenschapsperspectief (2e editie). New York: W. H. Freeman and Co. ISBN 1429209895.
• Whitten, Kenneth W .; Pik, Larry; Davis, Raymond E .; Lockwood, Lisa; Stanley, George G. (2009). Chemie (9e editie). ISBN 0-495-39163-8.
• Zumdahl, Steven; DeCoste, Donald (2013). Chemische principes (7e ed.). Mary Finch.