Barracuda Habitat, Gedrag en Dieet

De barracuda (sphyraenidae spp) wordt soms afgeschilderd als een bedreiging van de oceaan, maar verdient het zo'n reputatie? Deze gewone vis die voorkomt in de Atlantische, Stille en Indische Oceaan, evenals de Caribische en Rode Zee, heeft bedreigende tanden en de gewoonte om zwemmers te naderen, maar het is niet het gevaar dat je zou denken.

Snelle feiten: Barracuda

• Wetenschappelijke naam: sphyraenidae
• Gemeenschappelijke naam: Barracuda
• Basic Animal Group: Vis
• Grootte: 20 inch tot 6 voet of meer
• Gewicht: Tot 110 pond
• Levensduur: Verschilt per soort; gigantische barracuda's leven tot 14 jaar
• Snelheid: Tot 35 mijl per uur
• Eetpatroon: Carnivoor
• Habitat: Atlantische, Stille Oceaan en Indische Oceaan, het Caribisch gebied en de Rode Zee
• Bevolking: Onbekend
• Beschermingsstatus: Niet geëvalueerd

Beschrijving

Zelfs als je nieuw bent in visidentificatie, zul je snel leren de onderscheidende uitstraling van de barracuda te herkennen. De vis heeft een lang, slank lichaam dat aan de uiteinden taps toeloopt en in het midden dikker is. De kop is aan de bovenkant enigszins afgeplat en naar voren gericht en de onderkaak steekt dreigend naar voren. De twee rugvinnen liggen ver uit elkaar en de borstvinnen zijn laag op het lichaam geplaatst. De meeste soorten zijn aan de bovenkant donker, met zilveren zijkanten en een duidelijke zijlijn die zich aan elke kant uitstrekt van de kop tot de staart. De staartvin van de barracuda is licht gevorkt en gebogen aan de achterrand. Kleinere barracuda-soorten kunnen maximaal 20 inch lang worden, maar de grotere soorten kunnen een verbazingwekkende grootte van 6 voet of langer bereiken.

Is er iets meer vervelende dan benaderd door een onverschrokken vis met een mond vol vlijmscherpe tanden? Barracuda heeft grote monden, met lange kaken en een karakteristieke onderbeet. Ze hebben ook veel tanden. Barracuda heeft in feite twee rijen tanden: een buitenste rij kleine maar scherpe tanden om het vlees uit elkaar te scheuren, en een binnenste rij lange, dolkachtige tanden om zijn prooi stevig vast te pakken. Een paar tanden van de barracuda wijzen naar achteren, als een extra hulpmiddel voor het beveiligen van kronkelende vissen. Kleinere vissen worden genadig heel doorgeslikt, maar grotere vissen worden efficiënt in stukken gehakt in de kaken van de hongerige barracuda. Een barracuda kan zijn mond wijd genoeg openen om zowat elke vis die hij tegenkomt weg te rukken, van een kleine killifish tot een dikke grouper.

Afbeeldingsbron / Getty-afbeeldingen

Soorten

De naam barracuda is niet van toepassing op één specifieke vis, maar op een hele familie. De sphyraenidae is de groep vissen die collectief bekend staat als barracuda. De soort die de meeste mensen voorstellen als ze aan een barracuda denken, is waarschijnlijk de grote barracuda (Sphyraena barracuda), een veel voorkomende vis. Maar de oceanen van de wereld zitten vol met allerlei barracuda, inclusief de pickhandle barracuda, de zaagtand barracuda en de sharpfin barracuda. Sommige soorten zijn genoemd naar het gebied waar ze worden gevonden, zoals de Guinese barracuda, de Mexicaanse barracuda, de Japanse barracuda en de Europese barracuda.

Habitat en bereik

De meeste soorten barracuda leven in habitats nabij de kust, zoals zeegrasbedden, mangroven en koraalriffen. Het zijn voornamelijk zeevis, hoewel een paar soorten soms brak water kunnen verdragen. Barracuda bewonen de Atlantische Oceaan, de Stille Oceaan en de Indische Oceaan, en worden ook vaak aangetroffen in het Caribisch gebied en de Rode Zee.

Eetpatroon

Barracuda heeft een gevarieerd dieet en geeft de voorkeur aan kleine tonijnen, mul, jacks, grunts, groupers, snappers, killifishes, haringen en ansjovis. Ze jagen voornamelijk op zicht en scannen het water op tekenen van prooi terwijl ze zwemmen. Kleinere vissen zijn het meest zichtbaar wanneer ze licht reflecteren en zien er vaak uit als glanzende metalen objecten in het water. Dit kan helaas leiden tot misverstanden tussen barracuda en mensen in het water.

Een zwemmer of duiker met iets dat reflecteert, krijgt waarschijnlijk een agressieve stoot van een nieuwsgierige barracuda. De barracuda is niet noodzakelijkerwijs in jou geïnteresseerd. Het wil alleen maar een proef nemen van het object dat eruitziet als een glanzende zilvervis. Toch is het een beetje verontrustend om een ​​barracuda naar je toe te laten barrelen, tanden eerst, dus het is het beste om alles reflecterend te verwijderen voordat je in het water gaat.

Gedrag

Het lichaam van een barracuda heeft de vorm van een torpedo en is gemaakt om door het water te snijden. Deze lange, magere en gespierde vis is een van de snelste wezens in de zee, in staat om tot 35 mph te zwemmen. Barracuda zwemt bijna net zo snel als de notoir snelle mako-haaien. Barracuda kan de topsnelheid echter niet handhaven voor lange afstanden. De barracuda is een sprinter die in staat is om snelheden uit te barsten op zoek naar prooi. Ze besteden het grootste deel van hun tijd langzaam genoeg om te zoeken naar voedsel, en versnellen alleen als een maaltijd binnen handbereik is; ze zwemmen vaak samen in kleine of grote scholen.

Reproductie en nakomelingen

De timing en locatie van het uitzetten van barracuda zijn nog niet goed gedocumenteerd, maar wetenschappers vermoeden dat paring plaatsvindt in diepere, offshore wateren en waarschijnlijk in het voorjaar. Eieren worden door het vrouwtje vrijgegeven en bevrucht door het mannetje in open water en worden vervolgens verspreid door stroming. 

Nieuw uitgekomen barracuda-larven nestelen zich in ondiepe, begroeide estuaria en verlaten het estuarium wanneer ze een lengte van ongeveer 2 inch hebben bereikt. Ze blijven dan in mangrove- en zeegrashabitats totdat ze ongeveer een jaar oud zijn. 

Grote barracuda hebben een levensduur van ten minste 14 jaar, en ze bereiken meestal seksuele volwassenheid op twee jaar (mannelijk) en vier jaar (vrouwelijk). 

Fotosearch / Getty Images 

Barracuda's en mensen

Omdat barracuda vrij gebruikelijk is en dezelfde wateren bewoont waar mensen zwemmen en duiken, is de kans op een barracuda vrij groot. Maar ondanks hun nabijheid tot mensen in het water, vallen of verwonden barracuda zelden mensen aan. De meeste beten doen zich voor wanneer de barracuda een metalen voorwerp voor een vis vergist en probeert te grijpen. De barracuda zal waarschijnlijk niet blijven bijten als hij zich realiseert dat het object in kwestie geen voedsel is. Barracuda-aanvallen zijn zeldzaam en bijna nooit fataal. Die tanden zullen echter wat schade aan een arm of been aanrichten, dus slachtoffers hebben meestal hechtingen nodig.

Hoewel kleinere barracuda over het algemeen veilig zijn om te eten, kan grotere barracuda ciguatoxisch (giftig voor mensen) zijn omdat ze grotere vissen consumeren met hogere toxineladingen. Aan de onderkant van de voedselketen staat giftig plankton bekend als Gambiendiscus toxicus hecht zich aan algen op het koraalrif. Kleine, plantenetende vissen voeden zich met de algen en consumeren ook het toxine. Grotere, roofvissen jagen op de kleine vissen en accumuleren een hogere concentratie van het toxine in hun lichaam. Elk opeenvolgend roofdier accumuleert meer gifstoffen.

Ciguatera voedselvergiftiging zal je waarschijnlijk niet doden, maar het is geen ervaring die je leuk zult vinden. De biotoxines veroorzaken gastro-intestinale, neurologische en cardiovasculaire symptomen die weken of maanden aanhouden. Patiënten melden hallucinaties, ernstige spier- en gewrichtspijn, huidirritatie en zelfs een omkering van warme en koude sensaties. Helaas is er geen manier om een ​​ciguatoxin-barracuda te identificeren en noch warmte noch bevriezing kunnen de in vet oplosbare toxines in een besmette vis doden. Het is het beste om grote barracuda te vermijden.

bronnen

• "Familie Sphyraenidae - Barracuda." Fishbase.org, 2012.
• Martin, R. Aidan. "Record-Breakers: Hauling Bass." Biologie van haaien en roggen. ReefQuest Center for Shark Research, 2003.
• Bester, Cathleen. "Sphyraena barracuda: Great Barracuda." Florida Museum, Universiteit van Florida.
• Lawley, Richard. "Ciguatoxins." Voedselveiligheid horloge, 30 januari 2013.
• Olander, Doug. "De gevaren van Ciguatera: wordt uw volgende vers gevangen visdiner een giftige tijdbom?" Sport Vissen Magazine, 5 mei 2011.