Glowsticks geven licht af, maar geen warmte. Omdat energie vrijkomt, is de glowstick-reactie een voorbeeld van een exergonische (energie-vrijgevende) reactie. Het is echter geen exowarmte- (warmteafgifte) reactie omdat er geen warmte vrijkomt. Je kunt exotherme reacties beschouwen als een soort exergonische reactie. Alle exotherme reacties zijn exergonisch, maar niet alle exergonische reacties zijn exotherm.
Endotherme reacties absorberen warmte. Hoewel glowsticks geen warmte absorberen en niet endotherm zijn, zijn ze dat wel zijn beïnvloed door temperatuur. De snelheid waarmee de chemische reactie verloopt, vertraagt naarmate de temperatuur wordt verlaagd en versnelt naarmate de temperatuur wordt verhoogd. Daarom gaan glowsticks langer mee als je ze in de koelkast bewaart. Als u een gloeistaaf in een kom met heet water plaatst, zal de snelheid van de chemische reactie worden verhoogd. De gloeistaaf gloeit helderder, maar stopt sneller te werken.
Als je de glowstick-reactie echt wilt classificeren, is dit een voorbeeld van chemiluminescentie. Chemiluminescentie is licht geproduceerd door een chemische reactie. Het wordt soms koel licht genoemd omdat er geen warmte hoeft te worden geproduceerd.
Een typische gloeistaaf of lichte stok bevat twee afzonderlijke vloeistoffen. Er is een waterstofperoxide-oplossing in een compartiment en een fenyloxalaatester met een fluorescerende kleurstof in een ander compartiment. Wanneer u op de gloeistaaf klikt, mengen de twee oplossingen zich en ondergaan ze een chemische reactie. Deze reactie zendt geen licht uit, maar produceert voldoende energie om de elektronen in de fluorescerende kleurstof te exciteren. Wanneer de geëxciteerde elektronen van een hogere energietoestand naar een lagere energietoestand vallen, zenden ze fotonen (licht) uit. De kleur van de glowstick wordt bepaald door de kleurstof die wordt gebruikt.