Anatomie van het hart Pericardium

Het pericardium is de met vloeistof gevulde zak die het hart en de proximale uiteinden van de aorta, venae cavae en de longslagader omringt. Het hart en het pericardium bevinden zich achter het borstbeen (borstbeen) in een positie in het midden van de borstholte die bekend staat als het mediastinum. Het pericardium dient als een buitenste beschermende bedekking van het hart, een vitaal orgaan van de bloedsomloop en het cardiovasculaire systeem. De primaire functie van het hart is om bloed naar de weefsels en organen van het lichaam te laten circuleren.

Functie van het pericardium

Het pericardium heeft verschillende beschermende functies:

• Houdt het hart in de borstholte,
• Voorkomt dat het hart teveel uitzet wanneer het bloedvolume toeneemt,
• Beperkt hartbewegingen,
• Vermindert wrijving tussen het hart en omliggende weefsels, en
• Beschermt het hart tegen infecties.

Hoewel het pericardium een ​​aantal waardevolle functies biedt, is het niet essentieel voor het leven. Het hart kan zonder dit normaal functioneren.

Pericardiale membranen

Het pericardium is verdeeld in drie membraanlagen:

• Vezelachtig pericardium is de buitenste vezelachtige zak die het hart bedekt. Het biedt een buitenste beschermende laag die door sternopericardiale ligamenten aan het borstbeen is bevestigd. Vezelachtig pericard helpt het hart in de borstholte te houden. Het beschermt ook het hart tegen een infectie die zich mogelijk kan verspreiden vanuit nabijgelegen organen zoals de longen.
• Pariëtaal pericardium is de laag tussen het vezelachtige pericardium en het viscerale pericardium. Het is continu met vezelachtig pericardium en biedt een extra isolatielaag voor het hart.
• Visceraal pericardium is zowel de binnenste laag van het pericardium als de buitenste laag van de hartwand. Deze laag, ook bekend als het epicardium, beschermt de binnenste hartlagen en helpt ook bij de productie van pericardiale vloeistof. Epicardium bestaat uit elastische bindweefselvezels en vetweefsel, die de binnenste hartlagen ondersteunen en beschermen. Zuurstofrijk bloed wordt door de kransslagaders aan het epicardium en de binnenste hartlagen geleverd.

Pericardiale holte

De pericardiale holte ligt tussen het viscerale pericardium en het pariëtale pericardium. Deze holte is gevuld met pericardiale vloeistof die dient als een schokdemper door wrijving tussen de pericardiale membranen te verminderen. Er zijn er twee pericardiale sinussen die door de pericardiale holte gaan. Een sinus is een doorgang of kanaal. De dwarse pericardiale sinus bevindt zich boven het linker atrium van het hart, anterieur aan de superieure vena cava en posterieur aan de longstam en oplopende aorta. De schuine pericardiale sinus bevindt zich posterieur aan het hart en wordt begrensd door de inferieure vena cava en longaders.

Hart buitenkant

De oppervlaktelaag van het hart (epicardium) bevindt zich direct onder het vezelachtige en pariëtale pericardium. Het externe hartoppervlak bevat groeven of sulci, die doorgangen bieden voor bloedvaten van het hart. Deze sulci lopen langs lijnen die atria scheiden van ventrikels (atrioventriculaire sulcus) evenals de rechter- en linkerkant van ventrikels (interventriculaire sulcus). Hoofdbloedvaten die zich vanuit het hart uitstrekken, omvatten de aorta, longstam, longaders en venae cavae.

Pericardstoornissen

pericarditis is een aandoening van het pericardium waarbij het pericardium opzwelt of ontstoken raakt. Deze ontsteking verstoort de normale hartfunctie. Pericarditis kan acuut zijn (gebeurt plotseling en snel voorbij) of chronisch (gebeurt gedurende een bepaalde periode en duurt lang). Sommige oorzaken van pericarditis zijn bacteriële of virale infecties, kanker, nierfalen, bepaalde medicijnen en een hartaanval.

Pericardiale effusie is een aandoening die wordt veroorzaakt door de ophoping van grote hoeveelheden vocht tussen het hartzakje en het hart. Deze aandoening kan worden veroorzaakt door een aantal andere aandoeningen die het pericardium beïnvloeden, zoals pericarditis.

Cardiale tamponade is drukopbouw op het hart als gevolg van overmatige vloeistof of bloedopbouw in het pericardium. Door deze overdruk kunnen de hartkamers niet volledig uitzetten. Als gevolg hiervan wordt de hartproductie verlaagd en is de bloedtoevoer naar het lichaam onvoldoende. Deze aandoening wordt meestal veroorzaakt door bloeding als gevolg van penetratie van het pericardium. Het pericardium kan beschadigd raken als gevolg van ernstig trauma aan de borst, een mes of schotwond, of onbedoelde punctie tijdens een chirurgische procedure. Andere mogelijke oorzaken van harttamponade zijn kanker, hartaanval, pericarditis, radiotherapie, nierfalen en lupus.