Alles over de Jingle Shell

Als u tijdens het wandelen op het strand een dunne, glanzende schaal tegenkomt, kan dit een jingle shell zijn. Jingle shells zijn glanzende weekdieren die hun naam hebben gekregen omdat ze een belachtig geluid produceren wanneer verschillende shells samen worden geschud. Deze schelpen worden ook wel Mermaid-teennagels, Neptune's teennagels, teennagelschelpen, gouden schelpen en zadel-oesters genoemd. Ze kunnen na stormen in grote aantallen op stranden aanspoelen.  

Beschrijving

Jingle shells (Anomia simplex) zijn een organisme dat zich hecht aan iets hards, zoals hout, een schelp, een rots of een boot. Ze worden soms aangezien voor sloffen, die zich ook hechten aan een harde ondergrond. Slipper shells hebben echter slechts één shell (ook wel een klep genoemd), terwijl jingle shells er twee hebben. Dit maakt ze tweekleppigen, wat betekent dat ze verwant zijn aan andere twee-shelled dieren zoals mosselen, kokkels en sint-jakobsschelpen. De schalen van dit organisme zijn erg dun, bijna doorschijnend. Ze zijn echter erg sterk.

Net als mosselen hechten jingle shells met behulp van byssal draden. Deze draden worden afgescheiden door een klier in de buurt van de voet van de jingle shell. Ze steken dan uit door een gat in de bodemschaal en hechten zich vast aan het harde substraat. De schaal van deze organismen neemt de vorm aan van het substraat waarop ze hechten (bijvoorbeeld, een jingle shell bevestigd aan een lauriermossel zal ook geribbelde schelpen hebben).

Jingle shells zijn relatief klein - hun shells kunnen ongeveer 2-3 "breed worden. Ze kunnen een verscheidenheid aan kleuren hebben, waaronder wit, oranje, geel, zilver en zwart. De shells hebben een afgeronde rand maar zijn over het algemeen onregelmatig van vorm.

Classificatie

• Koninkrijk: Animalia
• stam: Mollusca
• Klasse: Bivalvia
• subklasse: Pteriomorphia
• Bestellen: pectinoida
• Familie: Anomiidae
• Geslacht: Anomia
• Soorten: simplex

Habitat, distributie en voeding

Jingle shells zijn te vinden langs de oostkust van Noord-Amerika, van Nova Scotia, Canada zuid tot Mexico, Bermuda en Brazilië. Ze leven in relatief ondiep water minder dan 30 voet diep.

Jingle shells zijn filter feeders. Ze eten plankton door water door hun kieuwen te filteren, waar cilia de prooi verwijderen.

Reproductie

Jingle shells reproduceren seksueel door middel van spawning. Er zijn meestal mannelijke en vrouwelijke jingle shells, maar soms zijn individuen hermafrodiet. Ze laten gameten in de waterkolom los en lijken in de zomer te spawnen. Bevruchting vindt plaats in de mantelholte. De jonge komen uit als planktonische larven die in de waterkolom leven voordat ze zich op de oceaanbodem vestigen.

Behoud en menselijk gebruik

Het vlees van jingle shells is erg bitter, dus ze worden niet geoogst voor voedsel. Ze worden als algemeen beschouwd en zijn niet geëvalueerd voor conservatie-actie.

Jingle shells worden vaak verzameld door strandgangers. Ze kunnen worden gemaakt in windgong, sieraden en andere items. 

Referenties en verdere informatie

• Bouchet, P .; Huber, M .; Rosenberg, G. 2014. Anomia simplex d'Orbigny, 1853. Toegankelijk via: World Register of Marine Species, 21 december 2014.
• Brousseau, D.J. 1984. Reproductieve cyclus van Anomia simplex (Pelecypoda, Anomiidae) uit Cape Cod, Massachusetts. Veliger 26 (4): 299-304.
• Coulombe, D. A. 1992. Seaside Naturalist: A Guide to Study at the Seashore. Simon & Schuster. 246 pp.
• Martinez, A. J. 2003. Marine Life of the North Atlantic. AquaQuest Publications, Inc .: New York.
• De universiteit van Rhode Island. Jingle Shell (Anomia simplex). Bezocht op 19 december 2014.