Alcohol kan verschillende biologische en gedragseffecten op het lichaam hebben. Mensen die alcohol tot dronkenschap gebruiken, ervaren vaak wat bekend staat als een kater. Katers resulteren in onaangename fysieke en mentale symptomen, waaronder vermoeidheid, hoofdpijn, duizeligheid en duizeligheid. Hoewel er enkele voorgestelde behandelingen zijn om de effecten van een kater te bedwingen, is de beste manier om te voorkomen dat een kater optreedt, geen alcohol consumeren. Omdat de effecten van de meeste katers na 8 tot 24 uur verdwijnen, is tijd de meest effectieve remedie voor symptomen van alcoholkater.
Katers zijn een frequente, hoewel onaangename ervaring bij mensen die dronken drinken. Ondanks de prevalentie van katers, is deze aandoening wetenschappelijk niet goed begrepen. Meerdere mogelijke bijdragers aan de toestand van de kater zijn onderzocht en onderzoekers hebben aangetoond dat alcohol de symptomen van de kater rechtstreeks kan bevorderen door zijn effecten op de urineproductie, het maagdarmkanaal, bloedsuikerconcentraties, slaappatronen en biologische ritmes.
Bovendien stellen onderzoekers dat effecten gerelateerd aan de afwezigheid van alcohol na een drinkpartij (dwz ontwenning), alcoholmetabolisme en andere factoren (bijvoorbeeld biologisch actieve, niet-alcoholverbindingen in dranken; het gebruik van andere geneesmiddelen; bepaalde persoonlijkheidskenmerken; en een familiegeschiedenis van alcoholisme) kunnen ook bijdragen aan de katerconditie. Weinig van de behandelingen die gewoonlijk worden beschreven voor een kater, zijn wetenschappelijk geëvalueerd.
Wat is een kater?
Een kater wordt gekenmerkt door de constellatie van onaangename fysieke en mentale symptomen die optreden na een periode van zwaar alcoholgebruik. Fysieke symptomen van een kater zijn vermoeidheid, hoofdpijn, verhoogde gevoeligheid voor licht en geluid, roodheid van de ogen, spierpijn en dorst. Tekenen van verhoogde activiteit van het sympathische zenuwstelsel kunnen gepaard gaan met een kater, waaronder verhoogde systolische bloeddruk, snelle hartslag (d.w.z. tachycardie), tremor en zweten. Geestelijke symptomen omvatten duizeligheid; een gevoel van het ronddraaien van de kamer (d.w.z. vertigo); en mogelijke cognitieve en stemmingsstoornissen, vooral depressie, angst en prikkelbaarheid.
Alcoholkater Symptomen
De specifieke set van symptomen en hun intensiteit kunnen van persoon tot persoon en van gelegenheid tot gelegenheid variëren. Bovendien kunnen katereigenschappen afhangen van het type alcoholische drank dat wordt geconsumeerd en de hoeveelheid die een persoon drinkt. Meestal begint een kater binnen enkele uren na het stoppen met drinken, wanneer de alcoholconcentratie (BAC) van het bloed daalt. Symptomen pieken meestal rond de tijd dat BAC nul is en kunnen daarna tot 24 uur aanhouden. Overlap bestaat tussen kater en de symptomen van milde alcoholontwenning (AW), wat leidt tot de bewering dat kater een manifestatie is van milde ontwenning.
Katers kunnen echter voorkomen na een enkele keer drinken, terwijl ontwenning meestal plaatsvindt na meerdere, herhaalde periodes. Andere verschillen tussen kater en AW omvatten een kortere periode van waardevermindering (d.w.z. uren voor kater versus meerdere dagen voor intrekking) en een gebrek aan hallucinaties en epileptische aanvallen in een kater. Mensen die een kater ervaren, voelen zich ziek en beperkt. Hoewel een kater de taakuitvoering kan beïnvloeden en daardoor het risico op letsel kan vergroten, bestaan er ondubbelzinnige gegevens over of de kater daadwerkelijk complexe mentale taken schaadt.
Alcohol kan op verschillende manieren rechtstreeks bijdragen aan een kater, waaronder de volgende:
Uitdroging en elektrolytenbalans: Alcohol zorgt ervoor dat het lichaam de urineproductie verhoogt (d.w.z. het is een diureticum). Alcohol bevordert de urineproductie door de afgifte van een hormoon (d.w.z. antidiuretisch hormoon of vasopressine) uit de hypofyse te remmen. Op hun beurt voorkomen verlaagde niveaus van antidiuretisch hormoon dat de nieren water weer opnemen (d.w.z. conserveren) en verhogen daardoor de urineproductie. Er moeten echter aanvullende mechanismen aan het werk zijn om de urineproductie te verhogen, omdat de antidiuretische hormoonspiegels toenemen als de BAC-niveaus tijdens de kater naar nul dalen. Zweten, braken en diarree komen ook vaak voor tijdens een kater, en deze omstandigheden kunnen leiden tot extra vochtverlies en onbalans in de elektrolyten. Symptomen van milde tot matige uitdroging zijn dorst, zwakte, droge slijmvliezen, duizeligheid en een licht gevoel in het hoofd - allemaal vaak waargenomen tijdens een kater.
Gastro-intestinale stoornissen: Alcohol irriteert direct de maag en darmen, waardoor ontsteking van de maagwand (d.w.z. gastritis) en vertraagde maaglediging wordt veroorzaakt, vooral wanneer dranken met een hoge alcoholconcentratie (d.w.z. meer dan 15 procent) worden geconsumeerd. Hoge niveaus van alcoholconsumptie kunnen ook leververvetting produceren, een ophoping van vetverbindingen die triglyceriden worden genoemd en hun componenten (d.w.z. vrije vetzuren) in levercellen. Bovendien verhoogt alcohol de productie van maagzuur en pancreas- en darmafscheidingen. Een of meer van deze factoren kunnen leiden tot pijn in de bovenbuik, misselijkheid en braken tijdens een kater.
Lage bloedsuikerspiegel: Verschillende veranderingen in de metabolische toestand van de lever en andere organen treden op als reactie op de aanwezigheid van alcohol in het lichaam en kunnen leiden tot lage bloedsuikerspiegels (d.w.z. lage glucosespiegels of hypoglykemie). Alcoholmetabolisme leidt tot leververvetting (eerder beschreven) en een opbouw van een intermediair metabolisch product, melkzuur, in lichaamsvloeistoffen (d.w.z. melkzuuracidose). Beide effecten kunnen de glucoseproductie remmen. Door alcohol veroorzaakte hypoglykemie treedt meestal op na overmatig drinken gedurende meerdere dagen bij alcoholisten die niet hebben gegeten. In een dergelijke situatie vermindert langdurig alcoholgebruik, in combinatie met slechte voedingsinname, niet alleen de glucoseproductie, maar put ook de glucose-reserves in de lever in de vorm van glycogeen uit, wat leidt tot hypoglykemie. Omdat glucose de primaire energiebron van de hersenen is, kan hypoglykemie bijdragen aan katerklachten zoals vermoeidheid, zwakte en stemmingsstoornissen. Diabetici zijn bijzonder gevoelig voor de door alcohol veroorzaakte veranderingen in bloedglucose. Het is echter niet gedocumenteerd of lage bloedsuikerconcentraties symptomatisch bijdragen aan de kater.
Verstoring van slaap en andere biologische ritmes: Hoewel alcohol kalmerende effecten heeft die het begin van de slaap kunnen bevorderen, is de vermoeidheid tijdens een kater het gevolg van de verstorende effecten van alcohol op de slaap. Door alcohol veroorzaakte slaap kan van kortere duur en van mindere kwaliteit zijn vanwege rebound-excitatie na de val van BAC, wat leidt tot slapeloosheid. Bovendien kan het drinkgedrag 's avonds of' s nachts plaatsvinden (zoals vaak het geval is) en kan het concurreren met de slaaptijd, waardoor de tijd dat iemand slaapt wordt verkort. Alcohol verstoort ook het normale slaappatroon, waardoor de tijd die wordt doorgebracht in de droomtoestand (d.w.z. slaap met snelle oogbeweging [REM]) wordt verkort en de tijd die wordt doorgebracht in diepe (d.w.z. slow-wave) slaap wordt verlengd. Bovendien ontspant alcohol de keelspieren, wat resulteert in toegenomen snurken en mogelijk periodiek stoppen met ademen (d.w.z. slaapapneu).
Alcohol interfereert ook met andere biologische ritmes, en deze effecten blijven bestaan tot in de katerperiode. Alcohol verstoort bijvoorbeeld het normale 24-uurs (d.w.z. circadiane) ritme in de lichaamstemperatuur, en veroorzaakt een lichaamstemperatuur die abnormaal laag is tijdens intoxicatie en abnormaal hoog tijdens een kater. Alcoholintoxicatie interfereert ook met de circadiane nachtelijke secretie van groeihormoon, wat belangrijk is bij botgroei en eiwitsynthese. Alcohol daarentegen veroorzaakt de afgifte van adrenocorticotroop hormoon uit de hypofyse, die op zijn beurt de afgifte van cortisol stimuleert, een hormoon dat een rol speelt bij het koolhydraatmetabolisme en stressrespons; alcohol verstoort daardoor de normale circadiane stijging en daling van cortisolspiegels. Over het algemeen induceert alcohol's verstoring van circadiane ritmes een "jetlag" waarvan wordt verondersteld dat deze enkele van de schadelijke effecten van een kater verklaart.
Veel behandelingen worden beschreven om kater te voorkomen, de duur ervan te verkorten en de ernst van de symptomen te verminderen, waaronder talloze folkremedies en aanbevelingen. Weinig behandelingen zijn echter grondig onderzocht. Conservatief beheer biedt de beste behandelingskuur. Tijd is het belangrijkste onderdeel, omdat de symptomen van een kater meestal na 8 tot 24 uur afnemen.
Drink kleine hoeveelheden alcohol: Aandacht voor de hoeveelheid en kwaliteit van alcoholconsumptie kan een aanzienlijk effect hebben op het voorkomen van katers. Kater symptomen treden minder vaak op als een persoon slechts kleine, niet-toxische hoeveelheden drinkt. Zelfs bij mensen die dronken drinken, lijkt het minder waarschijnlijk dat degenen die minder alcohol drinken een kater ontwikkelen dan degenen die grotere hoeveelheden drinken. Katers zijn niet in verband gebracht met het drinken van dranken met een laag alcoholgehalte of met het drinken van niet-alcoholische dranken.
Het type alcohol dat wordt geconsumeerd, kan ook een aanzienlijk effect hebben op het verminderen van de kater. Alcoholische dranken die weinig soortgenoten bevatten (bijvoorbeeld pure ethanol, wodka en jenever) worden geassocieerd met een lagere incidentie van kater dan dranken die een aantal soortgenoten bevatten (bijvoorbeeld brandewijn, whisky en rode wijn).
Eet voedingsmiddelen die fructose bevatten: Andere interventies kunnen de intensiteit van een kater verminderen, maar zijn niet systematisch onderzocht. Consumptie van fruit, vruchtensappen of andere fructose-bevattende voedingsmiddelen kan bijvoorbeeld de katerintensiteit verminderen. Flauw voedsel dat complexe koolhydraten bevat, zoals toast of crackers, kan ook de lage bloedsuikerspiegel bij mensen die aan hypoglykemie blootstaan, tegengaan en kan mogelijk misselijkheid verlichten. Bovendien kan voldoende slaap de vermoeidheid verminderen die gepaard gaat met slaapgebrek, en het drinken van niet-alcoholische dranken tijdens en na alcoholgebruik kan door alcohol veroorzaakte uitdroging verminderen.
medicijnen: Bepaalde medicijnen kunnen symptomatische verlichting bieden voor kater symptomen. Antacida kunnen bijvoorbeeld misselijkheid en gastritis verlichten. Aspirine en andere niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (bijv. Ibuprofen of naproxen) kunnen de hoofdpijn en spierpijn geassocieerd met een kater verminderen, maar moeten voorzichtig worden gebruikt, vooral als de buikpijn of misselijkheid aanwezig is. Ontstekingsremmende medicijnen zijn zelf maagirriterende middelen en zullen door alcohol veroorzaakte gastritis verergeren. Hoewel paracetamol een algemeen alternatief is voor aspirine, moet het gebruik ervan worden vermeden tijdens de katerperiode, omdat het metabolisme van alcohol de toxiciteit van paracetamol voor de lever verhoogt.
Cafeïne: Cafeïne (vaak ingenomen als koffie) wordt vaak gebruikt om de vermoeidheid en malaise in verband met de katerconditie tegen te gaan. Deze traditionele praktijk mist echter wetenschappelijke ondersteuning.