Over het element Mercurius

Het zware metalen element kwik (Hg) heeft mensen gefascineerd sinds de oudheid toen het werd aangeduid als kwikzilver. Het is een van slechts twee elementen, de andere is broom, dat vloeibaar is bij standaard kamertemperatuur. Eens de belichaming van magie, wordt kwik tegenwoordig met veel meer voorzichtigheid beschouwd.

De kwikcyclus

Kwik is geclassificeerd als een vluchtig element, dat voornamelijk in de aardkorst leeft. De geochemische cyclus begint met vulkanische activiteit wanneer magma sedimentaire rotsen binnendringt. Kwikdampen en -verbindingen stijgen naar het oppervlak, condenserend in poreuze rotsen meestal als het sulfide HgS, bekend als cinnaber. 

Warmwaterbronnen kunnen ook kwik concentreren als ze daar beneden een bron van hebben. Er werd ooit gedacht dat de Yellowstone-geisers mogelijk de grootste producenten van kwikemissies op de planeet waren. Uit gedetailleerd onderzoek is echter gebleken dat bosbranden in de omgeving veel grotere hoeveelheden kwik in de atmosfeer uitstoten. 

Deposito's van kwik, hetzij in cinnabar of in hete bronnen, zijn meestal klein en zeldzaam. Het delicate element duurt niet lang op één plek; voor het grootste deel verdampt het in de lucht en komt het de biosfeer binnen. 

Slechts een deel van het kwik in de omgeving wordt biologisch actief; de rest zit daar gewoon of wordt gebonden aan minerale deeltjes. Verschillende micro-organismen behandelen kwikionen door methylionen toe te voegen of te verwijderen om hun eigen redenen. (Het gemethyleerde kwik is zeer giftig.) Het netto resultaat is dat kwik de neiging heeft enigszins verrijkt te raken in organische sedimenten en op klei gebaseerde stenen zoals schalie. Hitte en breuk geven het kwik vrij en start de cyclus opnieuw.

Natuurlijk consumeren mensen grote hoeveelheden organische sedimenten in de vorm van steenkool. De hoeveelheid kwik in kolen is niet hoog, maar we verbranden zoveel dat de energieproductie verreweg de grootste bron van kwikvervuiling is. Meer kwik komt van het verbranden van aardolie en aardgas. 

Terwijl de productie van fossiele brandstoffen toenam tijdens de industriële revolutie, namen ook de kwikemissies en de daaropvolgende problemen toe. Tegenwoordig besteedt de USGS veel tijd en middelen aan het bestuderen van de prevalentie en effecten op ons milieu. 

Mercurius in de geschiedenis en vandaag

Vroeger stond Mercurius hoog aangeschreven, om mystieke en praktische redenen. Onder de stoffen waarmee we in ons leven omgaan, is kwik behoorlijk vreemd en verbazingwekkend. De Latijnse naam "hydrargyrum", waarvan het chemische symbool Hg afkomstig is, betekent water-zilver. Engelstaligen noemden het vroeger quicksilver of levend zilver. De middeleeuwse alchemisten vonden dat kwik een krachtige mojo moest hebben, een overmaat aan geest die getemd kon worden voor hun geweldige werk om basismetaal in goud te veranderen.

Vroeger maakten ze kleine doolhoven met een bolletje vloeibaar metaal erin. Misschien had Alexander Calder er een als kind en herinnerde hij zich zijn fascinatie toen hij zijn prachtige "Mercury Fountain" in 1937 creëerde. Het eert de mijnwerkers van Almadén voor hun lijden tijdens de Spaanse burgeroorlog en neemt een ereplaats in bij de Fundación Joan Miró in Barcelona vandaag. Toen de fontein voor het eerst werd gemaakt, waardeerden mensen de schoonheid van de vrij stromende metalen vloeistof, maar begrepen ze de toxiciteit ervan niet. Tegenwoordig bevindt het zich achter een beschermende ruit. 

In de praktijk doet kwik een aantal zeer nuttige dingen. Het lost andere metalen erin op om instantlegeringen of amalgamen te maken. Een goud of zilver amalgaam gemaakt met kwik is een uitstekend materiaal voor het vullen van tandholten, hardt snel uit en draagt ​​goed. (Tandheelkundige autoriteiten beschouwen dit niet als een gevaar voor patiënten.) Het lost edelmetalen op die in ertsen worden gevonden - en kan vervolgens bijna net zo gemakkelijk worden gedistilleerd als alcohol, die slechts een paar honderd graden kookt, om het goud of zilver achter te laten. Omdat kwik extreem dicht is, wordt kwik gebruikt voor het maken van kleine laboratoriumapparatuur zoals bloeddrukmeters of de standaard barometer, die 10 meter lang zou zijn, niet 0,8 meter, als het in plaats daarvan water zou gebruiken.

Was kwik alleen maar veiliger. Overweegt hoe potentieel gevaarlijk het kan zijn bij gebruik in alledaagse artikelen, maar het is gewoon logisch om veiligere alternatieven te gebruiken.