Een korte geschiedenis van de bankhervorming na de nieuwe deal

Als president van de Verenigde Staten tijdens de Grote Depressie was een van de belangrijkste beleidsdoelen van president Franklin D. Roosevelt het aanpakken van problemen in de banksector en de financiële sector. De New Deal-wetgeving van de FDR was het antwoord van zijn regering op veel van de ernstige economische en sociale kwesties van het land in die periode. Veel historici categoriseren de primaire aandachtspunten van de wetgeving als de "Drie R's" die staan ​​voor opluchting, herstel en hervorming. Als het ging om de banksector, drong FDR aan op hervorming.

De New Deal en de bankhervorming 

De New Deal-wetgeving van de FDR halverwege de jaren dertig leidde tot nieuwe beleidsmaatregelen en voorschriften die banken beletten deel te nemen aan de effecten- en verzekeringsactiviteiten. Voorafgaand aan de Grote Depressie kwamen veel banken in de problemen omdat ze buitensporige risico's namen op de aandelenmarkt of onethisch leningen verstrekten aan industriële bedrijven waarin bankdirecteuren of -functionarissen persoonlijke beleggingen hadden. Als onmiddellijke bepaling stelde de FDR de Emergency Banking Act voor, die op dezelfde dag werd ondertekend als de wet aan het Congres werd gepresenteerd. De Emergency Banking Act schetste het plan om gezonde bankinstellingen te heropenen onder toezicht van de US Treasury en ondersteund door federale leningen. Deze kritische handeling zorgde voor de broodnodige tijdelijke stabiliteit in de industrie, maar voorzag niet in de toekomst. Vastbesloten om te voorkomen dat deze gebeurtenissen zich opnieuw voordoen, hebben politici uit het depressietijdperk de Glass-Steagall Act aangenomen, die in wezen het mengen van bank-, effecten- en verzekeringsbedrijven verbood. Samen zorgden deze twee handelingen van bankhervorming voor stabiliteit op lange termijn voor de banksector.

Speling bankhervorming

Ondanks het succes van de bankhervorming, werden deze voorschriften, met name die in verband met de Glass-Steagall Act, in de jaren 70 controversieel, omdat banken klaagden dat ze klanten zouden verliezen aan andere financiële bedrijven tenzij ze een breder scala aan financiële diensten konden aanbieden. De overheid reageerde door banken meer vrijheid te geven om consumenten nieuwe soorten financiële diensten aan te bieden. Eind 1999 voerde het Congres de Financial Services Modernisation Act van 1999 uit, waarbij de Glass-Steagall Act werd ingetrokken. De nieuwe wet ging verder dan de grote vrijheid die banken al genoten bij het aanbieden van alles, van consumentenbankieren tot verzekeringstechnische zekerheden. Het stond banken, effecten en verzekeringsmaatschappijen toe om financiële conglomeraten te vormen die een reeks financiële producten op de markt konden brengen, waaronder beleggingsfondsen, aandelen en obligaties, verzekeringen en autoleningen. Net als bij wetten die deregulering van transport, telecommunicatie en andere industrieën, werd verwacht dat de nieuwe wet een golf van fusies tussen financiële instellingen zou genereren.

Bankwezen voorbij WO II

Over het algemeen was de New Deal-wetgeving succesvol en keerde het Amerikaanse banksysteem weer gezond in de jaren na de Tweede Wereldoorlog. Maar het kwam opnieuw in de problemen in de jaren tachtig en negentig, deels vanwege sociale regelgeving. Na de oorlog had de regering ernaar gestreefd het eigenwoningbezit te bevorderen, dus het hielp bij het creëren van een nieuwe banksector - de "spaar- en leensector" (S&L) - om zich te concentreren op het verstrekken van langlopende woningkredieten, ook wel hypotheken genoemd. Maar de spaar- en leningensector had met één groot probleem te maken: hypotheken liepen doorgaans 30 jaar en hadden vaste rentetarieven, terwijl de meeste deposito's veel kortere looptijden hebben. Wanneer de korte rente boven de rente op langlopende hypotheken stijgt, kunnen spaargeld en leningen geld verliezen. Om spaar- en kredietverenigingen en banken tegen deze mogelijkheid te beschermen, besloten toezichthouders de rentetarieven op deposito's te beheersen.