Mijn beste onderwijservaring

Lesgeven kan een veeleisend beroep zijn. Er zijn momenten waarop studenten niet geïnteresseerd kunnen zijn in leren en de leeromgeving verstoren. Er zijn veel studies en educatieve strategieën om het gedrag van studenten te verbeteren. Maar persoonlijke ervaring is misschien de beste manier om te laten zien hoe je van een moeilijke student een toegewijde leerling maakt. Ik had zo'n ervaring: een ervaring waarbij ik een student met grote gedragsproblemen kon helpen veranderen in een lerend succesverhaal. 

Onrustige student

Tyler zat een semester in mijn senior Amerikaanse overheidsklasse, gevolgd door een tweede semester door economie. Hij had problemen met impulscontrole en woedebeheersing. Hij was in voorgaande jaren vele malen geschorst. Toen hij in zijn laatste jaar naar mijn klas ging, nam ik het ergste aan.

Tyle zat op de achterste rij. Ik had nog nooit een plattegrond met studenten gebruikt op de eerste dag toen ik ze net leerde kennen. Elke keer als ik voorin de klas sprak, stelde ik vragen aan studenten en riep ik ze bij naam. Dit hielp me om de studenten te leren kennen. Helaas antwoordde hij elke keer dat ik Tyler opriep met een antwoord. Als hij een fout antwoord kreeg, zou hij boos worden.

Ongeveer een maand in het jaar probeerde ik nog steeds verbinding te maken met Tyler. Meestal kan ik studenten bij de klasbesprekingen betrekken of ze op zijn minst motiveren om rustig en aandachtig te zitten. Tyler daarentegen was gewoon luid en irritant.

Battle of Wills

Tyler had door de jaren heen zoveel problemen gehad dat het zijn modus operandi was geworden. Hij verwachtte dat zijn leraren op de hoogte zouden zijn van zijn verwijzingen, waar hij naar het kantoor werd gestuurd, en schorsingen, waar hij verplichte dagen kreeg om uit school te blijven. Hij zou elke leraar dwingen om te zien wat er nodig zou zijn om een ​​verwijzing te krijgen. Ik probeerde hem te overleven. Ik vond zelden dat verwijzingen effectief waren, omdat studenten terug zouden komen van het kantoor die zich slechter gedragen dan voorheen.

Op een dag was Tyler aan het praten terwijl ik les gaf. In het midden van de les zei ik op dezelfde toon: "Tyler, waarom ga je niet mee in onze discussie in plaats van er zelf een te hebben?" Daarmee stond hij op uit zijn stoel, duwde hem om en riep iets. Ik kan me niet herinneren wat hij anders zei dan dat hij verschillende grof taalgebruik had. Ik stuurde Tyler naar het kantoor met een disciplinaire verwijzing, en hij kreeg een week voorwaardelijke opschorting.

Tot nu toe was dit een van mijn slechtste leerervaringen. Ik was elke dag bang voor die les. Tyler's woede was bijna te veel voor mij. De week dat Tyler niet naar school ging, was een prachtige onderbreking, en we hebben veel bereikt als klas. De schorsingsweek zou echter snel eindigen en ik vreesde zijn terugkeer.

Het plan

Op de dag van Tylers terugkeer stond ik bij de deur op hem te wachten. Zodra ik hem zag, vroeg ik Tyler om even met me te praten. Hij leek ongelukkig om het te doen, maar stemde ermee in. Ik vertelde hem dat ik opnieuw met hem wilde beginnen. Ik vertelde hem ook dat als hij het gevoel had dat hij de controle in de klas zou verliezen, hij mijn toestemming had om even de deur uit te gaan om zichzelf op te halen.

Vanaf dat moment was Tyler een veranderde student. Hij luisterde en nam deel aan de les. Hij was een slimme student, iets waar ik eindelijk getuige van kon zijn. Hij stopte zelfs een gevecht tussen twee andere studenten op een dag. Hij heeft nooit misbruik gemaakt van zijn privilege in de pauzetijd. Tyler de macht geven om het klaslokaal te verlaten, liet hem zien dat hij de mogelijkheid had om te kiezen hoe hij zich zou gedragen.

Aan het einde van het jaar schreef Tyler me een bedankbriefje over hoe goed het jaar voor hem was verlopen. Ik heb die notitie vandaag nog steeds en vind het ontroerend om te herlezen als ik gestrest raak over lesgeven.

Vooroordeel vermijden

Deze ervaring heeft me als leraar veranderd. Ik begon te begrijpen dat studenten mensen zijn die gevoelens hebben en zich niet in het nauw gedreven willen voelen. Ze willen leren, maar ze willen ook het gevoel hebben dat ze enige controle over zichzelf hebben. Ik heb nooit meer veronderstellingen over studenten gemaakt voordat ze in mijn klas kwamen. Elke student is anders; geen twee studenten reageren op dezelfde manier.

Het is onze taak als docenten om niet alleen te ontdekken wat elke student motiveert om te leren, maar ook wat hen motiveert om zich te misdragen. Als we hen op dat moment kunnen ontmoeten en die motivatie wegnemen, kunnen we een lange weg gaan naar een effectiever klasmanagement en een betere leeromgeving.