Het idee dat je ofwel leest voor plezier of voor leren is misleidend. Het is natuurlijk mogelijk om beide te doen. Toch moet je academisch lezen niet noodzakelijkerwijs op dezelfde manier benaderen als een strandlees. Om een boek of artikel voor school te kunnen lezen en begrijpen, moet je veel meer opzettelijk en strategisch zijn.
In de meeste leestoetsen wordt de student gevraagd een passage te lezen en te voorspellen wat er daarna zou kunnen gebeuren. Voorspelling is een gebruikelijke strategie voor begrijpend lezen. Het doel van deze strategie is om ervoor te zorgen dat u informatie kunt afleiden uit de aanwijzingen in de tekst.
Hier is een passage om dit punt te verduidelijken:
Clara greep de handgreep van de zware glazen kan en tilde deze van de koelkastplank. Ze begreep niet waarom haar moeder dacht dat ze te jong was om haar eigen sap te schenken. Terwijl ze voorzichtig achteruitliep, greep de rubberen afdichting van de koelkastdeur de lip van de glazen kan, waardoor het gladde handvat uit haar hand gleed. Terwijl ze zag hoe de kruik in duizend stukken stortte, zag ze het figuur van haar moeder in de keukendeur verschijnen.
Wat denk je dat er zal gebeuren? We zouden kunnen concluderen dat Clara's moeder boos reageert, of we kunnen raden dat de moeder in lachen uitbarst. Beide antwoorden zouden voldoende zijn, omdat we zo weinig informatie hebben om verder te gaan.
Maar als ik je vertelde dat deze passage een fragment van een thriller was, zou dat feit je antwoord kunnen beïnvloeden. Evenzo, als ik je zou vertellen dat deze passage uit een komedie kwam, zou je een heel andere voorspelling doen.
Het is belangrijk om iets te weten over het type tekst dat je leest, of het nu een non-fictie of een fictief werk is. Als je het genre van een boek begrijpt, kun je voorspellingen doen over de actie, waardoor je het kunt begrijpen.
Elke keer dat je leest om te leren, moet je actief lezen. Om dit te doen, heb je wat extra tools nodig. U kunt bijvoorbeeld een potlood gebruiken om aantekeningen in de marges van uw tekst te maken zonder het boek permanent te beschadigen. Een ander goed hulpmiddel voor actief lezen is een pak plaknotities. Gebruik uw notities om gedachten, indrukken, voorspellingen en vragen te noteren terwijl u leest.
Een markeerstift daarentegen is meestal niet zo effectief. Markeren is een relatief passieve handeling in vergelijking met het maken van notities, hoewel het lijkt alsof u bezig bent met de tekst door deze te markeren. Markering tijdens een eerste lezing kan echter een goede manier zijn om passages te markeren die u opnieuw wilt bezoeken. Maar als een passage voldoende indruk op u maakt om deze te markeren, moet u dat altijd aangeven waarom het maakt indruk op u, zowel bij de eerste als bij de tweede lezing.
Het is een vanzelfsprekendheid dat u de tijd moet nemen om nieuwe en onbekende woorden op te zoeken terwijl u leest. Maar het is belangrijk om een logboek te maken van die nieuwe woorden en ze opnieuw te bezoeken lang nadat je dat boek hebt gelezen.
Hoe meer we een onderwerp bestuderen, hoe meer het doordringt. Zorg ervoor dat u een logboek met nieuwe woorden bijhoudt en het vaak bezoekt.
De titel is vaak het laatste wat moet worden aangepast zodra een schrijver klaar is met schrijven. Daarom is het misschien een goed idee om de titel als een laatste stap na het lezen te beschouwen.
Een schrijver zal hard en lang werken aan een artikel of boek, en vaak gebruikt de schrijver veel van dezelfde strategieën die een goede lezer gebruikt. Schrijvers bewerken de tekst en identificeren thema's, maken voorspellingen en maken aantekeningen.
Veel schrijvers zijn verrast door de wendingen die voortkomen uit het creatieve proces.
Zodra een tekst is voltooid, kan de schrijver als een laatste stap nadenken over de ware boodschap of het doel en een nieuwe titel bedenken. Dit betekent dat je de titel als een aanwijzing kunt gebruiken om je te helpen de boodschap of het doel van je tekst te begrijpen, nadat je de tijd hebt gehad om alles erin te weken.