Wat is verbuiging in de Spaanse taal?

Verbuiging is de verandering in de vorm van een woord die van invloed is op het grammaticale gebruik of de categorie ervan, zoals het veranderen van zijn woordsoort of het enkelvoud of meervoud maken.

Zowel Engels als Spaans zijn matig verbogen doordat ze verbuiging veel minder gebruiken dan sommige talen, maar veel meer dan andere. Grieks en Russisch zijn voorbeelden van sterk verbogen talen. Chinees is een voorbeeld van een taal die weinig verbuiging heeft. Over het algemeen is de woordvolgorde belangrijker in talen die meer verbuigen. Je kunt zien hoe dit zich afspeelt in het Engels en Spaans: Spaans, de meer verbogen taal, vooral door werkwoordvervoeging, vereist ook meer aandacht voor woordvolgorde.

Hoe Engelse en Spaanse verbuigingen vergelijkbaar zijn

In het Engels en het Spaans is de meest gebruikelijke manier om een ​​woord te verbuigen door een einde toe te voegen. In beide talen bijvoorbeeld -s of -es kan een regelmatig verbogen zelfstandig naamwoord zijn om het meervoud te maken. Dus "muur" en pared zijn enkelvoud, terwijl "muren" en paredes zijn meervoud.

Het is ook gebruikelijk in beide talen om achtervoegsels te gebruiken om van taaldeel te veranderen. Bijvoorbeeld zijn achtervoegsels die vaak worden gebruikt om bijvoeglijke naamwoorden naar zelfstandige naamwoorden te veranderen -pa in het Spaans en "-ness" in het Engels. Zo feliz wordt felicidad, "gelukkig" in "geluk" veranderen.

Beide talen hebben onregelmatige werkwoorden en veranderen af ​​en toe de stam (het basiswoord) in plaats van een achtervoegsel toe te voegen. "Onderwezen" is bijvoorbeeld een vorm van "onderwijzen" en diciendo (zeggen) is een vorm van decir (zeggen).

Het is mogelijk dat een taal wordt verbogen door het gebruik van voorvoegsels, maar noch Spaans noch Engels gebruiken ze om de grammaticale functie van een woord te veranderen. Voorvoegsels worden in plaats daarvan gebruikt om de betekenis te wijzigen, bijvoorbeeld door de voorvoegsels te gebruiken pre- en "pre-" om de tijd van de actie van een werkwoord te wijzigen.

Hoe Engelse en Spaanse verbuigingen verschillen

Onder de verbuigingen die verschillen in de twee talen zijn:

• Spaans verwijst naar geslacht voor tal van zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden, meestal door een toe te voegen -een eindigend op de vrouwelijke vorm of het veranderen van het einde om een een voor het vrouwelijke. (In het Spaans is de basisvorm van zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden, de vorm die in woordenboeken wordt vermeld, mannelijk.) Engels heeft geen bijvoeglijke naamwoorden en slechts een paar zelfstandige naamwoorden (zoals "acteur" en "actrice") hebben vormen met een geslacht.
• Engels heeft beperkt gebruik van verbuiging van werkwoorden, bekend als vervoeging, voornamelijk met "-d" of "-ed" voor reguliere werkwoorden voor de verleden tijd en het toevoegen van "-ing" om de gerund te vormen. Spaans daarentegen verbuigt uitgebreid werkwoorden om de tijd, stemming en persoon aan te duiden. In het Engels hebben de meeste reguliere werkwoorden drie of vier mogelijke vervoegde vormen, terwijl Spaanse werkwoorden meer dan 50 hebben.
• Engels verbuigt zelfstandig naamwoorden door een apostrof en "s" toe te voegen om bezit aan te geven, terwijl Spaans geen dergelijke verbuiging heeft, met behulp van het voorzetsel de in plaats daarvan.

Voorbeelden van verbuiging

Verbogen verschillen worden vetgedrukt weergegeven:

• Tengo un coche rojo. Tengo dos coches rojos. (Ik heb een rode auto. Ik heb twee rode auto's.)
• Pablo es acteur. Ana es actriz. (Pablo is een acteur. Ana is een actrice.)
• Samuel es abogado. Katarina es abogada. (Samuel is advocaat. Katarina is advocaat.)
• Abre la ventana. Le Gusta ventanear. (Ze opent het raam. Ze staat graag bij het raam.)
• sojasaus rico. Si fuera rico, compraría otro coche. (IK am rijk. Als ik waren rijk, ik zou een andere auto kopen.)
• Como carne. COMI La Carne. (IK eten vlees. ik aten het vlees.)
• La mujer está feliz. Las mujeres están felices. (De vrouw is gelukkig. De vrouwen zijn gelukkig.)
• Corre cada día. Le Gusta correr. (Hij runs dagelijks. Hij houdt van rennen.)

Een andere betekenis voor 'verbuiging'

Er is ook een tweede betekenis voor "verbuiging". Het kan verwijzen naar hoe woorden worden benadrukt of een toon krijgen. Vragen in het Engels en Spaans worden bijvoorbeeld vaak gebruikt om de toon aan het einde van een zin te verhogen.

Buiging staat ook bekend als één van beide onbuigbaarheid (stemverandering) of buiging (grammaticale verandering) in het Spaans.

Belangrijkste leerpunten

• Verbuiging in grammaticale zin is de verandering van een woord om het grammaticale gebruik ervan te beïnvloeden.
• Het meest voorkomende type verbuigingsaandeel Spaans en Engels is de toevoeging van een "-s" of "-es" om zelfstandige naamwoorden meervoud te maken.
• Vervoeging, die uitgebreid is in het Spaans, verwijst naar de verbuiging van werkwoorden.