Door de neus Franse neusklinkers

Als we spreken van "nasale" klinkers in het Frans, bedoelen we bepaalde karakteristieke Franse klinkergeluiden die worden geproduceerd door lucht door de neus te verdrijven. Alle andere geluiden van de Franse klinkers worden voornamelijk uitgesproken via de mond, zonder obstructie van de lippen, tong of keel.

Neusklinkers en neusmedeklinkers

Klinkers gevolgd door m of n, zoals in de woorden un, Aan en een, zijnnasaal. Probeer ze te zeggen en je zult zien dat lucht voornamelijk via de neus en niet via de mond wordt verdreven.

Dit geldt echter niet wanneer de neusmedeklinkers m of n worden gevolgd door een andere klinker. In dit geval worden de klinker en medeklinker beide uitgesproken. Bijvoorbeeld:

un nasale
une stemhebbende

Er zijn ook nasale klinkers in het Engels, maar ze zijn een beetje anders dan Franse nasale klinkers. In het Engels wordt de nasale medeklinker ("m" of "n") uitgesproken en dus nasaliseert de klinker die eraan voorafgaat. In het Frans is de klinker nasaal en is de medeklinker niet uitgesproken. Vergelijk het volgende:

Frans  Aan  een
Engels  eigen  Aan

Franse klinkers in het algemeen

Over het algemeen hebben Franse klinkers een paar kenmerken: 

• De meeste Franse klinkers worden verder naar voren uitgesproken in de mond dan hun Engelse tegenhangers.
• De tong moet gedurende de hele uitspraak van de klinker gespannen blijven.
• Franse klinkers vormen geen tweeklanken, wat een geluid is dat wordt geproduceerd door de combinatie van twee klinkers in een enkele lettergreep, waarbij het geluid begint als een klinker en naar een andere gaat (zoals in munten, luid en opzij). In het Engels worden klinkers meestal gevolgd door een "y" -geluid (na "a, e, i") of een "w" -geluid (na "o, u"). In het Frans is dit niet het geval: het klinkergeluid blijft constant; het verandert niet in een Y of w geluid. De Franse klinker heeft dus een zuiverder geluid dan de Engelse klinker.

Naast neusklinkers zijn er ook andere categorieën Franse klinkers.

Harde en zachte klinkers

In het Frans, a, o, en u staan ​​bekend als "harde klinkers" terwijl e en ik worden beschouwd als zachte klinkers, vanwege bepaalde medeklinkers (c, g, s) verander de uitspraak (hard of zacht), in overeenstemming met de klinker die erop volgt. Als ze worden gevolgd door een zachte klinker, worden deze medeklinkers ook zacht, evenals in kribbe en léger. Als ze worden gevolgd door een harde klinker, worden ze ook hard, zoals in de naam Guy.

Klinkers Met Accent Marks

Fysieke accenttekens op letters, een verplicht kenmerk van de Franse orthografie, kunnen en veranderen vaak de uitspraak van klinkers, zoals in de Franse scores eis met beide accent grave (uitgesproken he) of het acute accent aigue (uitgesproken ja).