De geschiedenis van Putonghua en het gebruik ervan vandaag

Mandarijn Chinees staat bekend onder vele namen. In de Verenigde Naties staat het eenvoudigweg bekend als "Chinees". In Taiwan wordt het 國語 / 国语 (guó yǔ) genoemd, wat 'nationale taal' betekent. In Singapore staat het bekend als 華語 / 华语 (huá yǔ), wat 'Chinese taal' betekent. En in China wordt het 普通話 / 普通话 (pǔ tōng huà) genoemd, wat zich vertaalt in 'gemeenschappelijke taal'. 

Verschillende namen in de loop van de tijd

Historisch werd het Mandarijn Chinees door het Chinese volk 官 話 / 官 话 (guān huà) genoemd, wat "toespraak van ambtenaren" betekent. Het Engelse woord "mandarijn" dat "bureaucraat" betekent, is afgeleid van het Portugees. Het Portugese woord voor bureaucratische ambtenaar was "mandarim", dus verwezen zij naar 官 話 / 官 话 (guān huà) als "de taal van de mandarims", of "mandarim" in het kort. De laatste "m" werd omgezet in een "n" in de Engelse versie van deze naam.

Onder de Qing-dynastie (清朝 - Qīng Cháo) was Mandarijn de officiële taal van het keizerlijke hof en stond bekend als 國語 / 国语 (guó yǔ). Omdat Beijing de hoofdstad van de Qing-dynastie was, zijn de uitspraken in het Mandarijn gebaseerd op het dialect van Beijing.

Na de val van de Qing-dynastie in 1912 werd de nieuwe Volksrepubliek China (China) strenger over het hebben van een gestandaardiseerde gemeenschappelijke taal om de communicatie en geletterdheid in landelijke en stedelijke gebieden te verbeteren. Zo werd de naam van de officiële taal van China omgedoopt. In plaats van het "nationale taal" te noemen, werd Mandarijn vanaf 1955 nu "gemeenschappelijke taal" of 普通話 / 普通话 (pǔ tōng huà) genoemd..

Putonghua als gemeenschappelijke spraak

Pǔ tōng huà is de officiële taal van de Volksrepubliek China (vasteland van China). Maar pǔ tōng huà is niet de enige taal die in China wordt gesproken. Er zijn vijf grote taalfamilies met in totaal maximaal 250 verschillende talen of dialecten. Deze brede divergentie versterkt de behoefte aan een verenigende taal die door alle Chinezen wordt begrepen.

Historisch gezien was de geschreven taal de verbindende bron van veel van de Chinese talen, omdat Chinese karakters overal waar ze worden gebruikt dezelfde betekenis hebben, hoewel ze in verschillende regio's anders kunnen worden uitgesproken.

Het gebruik van een veel gesproken taal is gepromoot sinds de opkomst van de Volksrepubliek China, die pǔ tōng huà als de onderwijstaal op het hele Chinese grondgebied heeft ingesteld.

Putonghua in Hong Kong en Macau

Kantonees is de officiële taal van zowel Hong Kong als Macau en is de taal die wordt gesproken door de meerderheid van de bevolking. Sinds het afstaan ​​van deze gebieden (Hong Kong uit Groot-Brittannië en Macau uit Portugal) aan de Volksrepubliek China, wordt pǔ tōng huà gebruikt als communicatietaal tussen de gebieden en de VRC. De VRC bevordert een groter gebruik van pǔtōnghuà in Hong Kong en Macau door leraren en andere functionarissen op te leiden.

Putonghua in Taiwan

Het resultaat van de Chinese burgeroorlog (1927-1950) zag de Kuomintang (KMT of Chinese Nationalistische Partij) zich terugtrekken van het Chinese vasteland naar het nabijgelegen eiland Taiwan. Het Chinese vasteland, onder de Mao's Volksrepubliek China, zag veranderingen in het taalbeleid. Dergelijke wijzigingen omvatten de introductie van vereenvoudigde Chinese karakters en het officiële gebruik van de naam pǔ tōng huà.

Ondertussen behield de KMT in Taiwan het gebruik van traditionele Chinese karakters, en de naam guó yǔ werd nog steeds gebruikt voor de officiële taal. Beide praktijken gaan door tot op heden. Traditionele Chinese karakters worden ook gebruikt in Hong Kong, Macau en veel overzeese Chinese gemeenschappen.

Putonghua-functies

Pǔtōnghuà heeft vier verschillende tonen die worden gebruikt om homofoons te onderscheiden. De lettergreep "ma" kan bijvoorbeeld vier verschillende betekenissen hebben, afhankelijk van de toon.

De grammatica van pǔ tōng huà is relatief eenvoudig in vergelijking met veel Europese talen. Er zijn geen tijden of werkwoordsafspraken en de basiszinstructuur is subject-werkwoord-object.

Het gebruik van niet-vertaalde deeltjes voor opheldering en een tijdelijke locatie is een van de functies die pǔ tōng huà uitdagend maken voor leerlingen in de tweede taal.