Bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden van het Spaans, zoals die van het Engels, zijn een manier om aan te geven wie iets bezit of bezit. Het gebruik ervan is eenvoudig, hoewel ze (net als andere bijvoeglijke naamwoorden) moeten overeenkomen met de zelfstandige naamwoorden die ze wijzigen, zowel in aantal als in geslacht.
In tegenstelling tot het Engels, heeft het Spaans twee vormen van bezittelijk bijvoeglijk naamwoorden, een korte vorm die voor zelfstandige naamwoorden wordt gebruikt en een lang vormig bezittelijk bijvoeglijk naamwoord dat na zelfstandige naamwoorden wordt gebruikt. Ze worden vaak de bezittelijke determinanten genoemd. Hier zijn de korte vorm van bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden (soms ook wel bezitterende determinanten genoemd):
Merk op dat de bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden variëren per aantal en geslacht. De verandering is met de zelfstandige naamwoorden die ze wijzigen, niet met de persoon (personen) die het object bezitten of bezitten. Je zou dus "zijn boek" en "haar boek" op dezelfde manier zeggen: su libro. Een paar voorbeelden:
Zoals je je misschien kunt voorstellen, su en sus kan dubbelzinnig zijn, omdat ze 'zijn', 'haar', 'haar', 'jouw' of 'hun' kunnen betekenen. Als het gebruik van su of sus maakt de zin niet duidelijk, u kunt gebruiken de gevolgd door een voornaamwoord in voorzetsel:
In sommige gebieden, de él, de ella, en de ellos hebben de voorkeur boven su en sus voor het zeggen van "zijn", "haar" en "hun", zelfs wanneer er geen dubbelzinnigheid aanwezig is.
Een bron van verwarring voor Spaanse studenten is dat er acht woorden zijn die kunnen worden vertaald als 'jouw', en ze zijn niet uitwisselbaar. Ze komen echter in slechts drie groepen vanwege het onderscheid dat Spaans maakt in aantal en geslacht: tu / tus, su / sus, en vuestro / vuestra / vuestros / vuestras.
De hoofdregel hier is dat bezittingen kunnen worden geclassificeerd als vertrouwd of formeel op dezelfde manier als de voornaamwoorden voor "u" zijn. Zo tu en tus komen qua gebruik overeen met tú (niet het geschreven accent op het voornaamwoord), vuestro en de genummerde en genummerde vormen komen overeen met vosotros, en su komt overeen met usted en ustedes. Dus als je met iemand over haar auto zou praten, zou je kunnen gebruiken tu coche als ze een vriend of familielid is maar su coche als ze een vreemde is.
Er zijn twee veel voorkomende problemen die Engelstaligen vaak tegenkomen bij deze bijvoeglijke naamwoorden:
De bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden worden in de meeste gevallen op dezelfde manier gebruikt als in het Engels. Houd er echter rekening mee dat in veel gevallen, vooral wanneer het gaat om lichaamsdelen, kleding en items die nauw verband houden met een individu, het bepaalde lidwoord (el, la, los of las), het equivalent van 'de' in plaats van bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden.