Hoe L'on of On in het Frans te gebruiken

On is het Franse onpersoonlijke onderwerp voornaamwoord, en moet normaal niet worden voorafgegaan door l 'noch de

bepaald object bepaald artikel

In het Oud-Frans was het onderwerp van het zelfstandig naamwoord  homme, zo bedoelde ik op dit moment les hommes. Toen het onderwerp in het Frans verdween, bleef het hangen als voornaamwoord en behield het de mogelijkheid om het bepaalde lidwoord te nemen. L'on komt veel vaker voor in geschreven Frans dan in gesproken taal, omdat het een formele, elegante constructie is en schrijven meestal formeler is dan spraak. Tegenwoordig wordt deze l 'eenvoudigweg als een eufonische medeklinker beschouwd en wordt hij in de volgende situaties gebruikt:

1. Na bepaalde monosyllabische woorden die eindigen op een klinker, zoals et, ou, où, qui,quoi, en si, om een ​​pauze te voorkomen.

• Sais-tu si l'on a demandé ?  (vermijd si on) Weet je of iemand het vroeg?
• … Et l'on a dit la verité.          (vermijd et op) ... en zij vertelden de waarheid.

2. Na que, lorsque, en puisque, om de samentrekking te voorkomen qu'on (klinkt als con), vooral als het volgende woord begint met het geluid con.

• Lorsque l'on est arrivé… (vermijd lorsqu'on) Toen we aankwamen…
• Il faut que l'on comprenne. (vermijd qu'oncomprenne) Het is noodzakelijk dat iedereen het begrijpt.

3. Aan het begin van een zin of zin. Dit gebruik van l'on is geen kwestie van eufonie, maar eerder een overblijfsel van l'époque classique en is dus zeer formeel.

• Ik ben jamais.  Je weet het nooit.   
• Lorsque je suis arrivé, l'on m'a dit bonjour.  Toen ik aankwam, zei iedereen hallo.

Notitie: Ten behoeve van eufonie, Aan wordt gebruikt in plaats van l'on

• Na Dont (le livre niet op een parlé)
• Voor woorden die beginnen met l (je ziet het branden)