Die Lorelei en vertaling van de Duitse dichter Heinrich Heine

Heinrich Heine werd geboren in Düsseldorf, Duitsland. Hij stond bekend als Harry totdat hij zich bekeerde tot het christendom toen hij in de twintig was. Zijn vader was een succesvolle textielhandelaar en Heine trad in de voetsporen van zijn vader door zaken te studeren.

Hij realiseerde zich al snel dat hij niet veel aanleg had voor het bedrijfsleven en stapte over op de wet. Terwijl aan de universiteit, werd hij bekend om zijn poëzie. Zijn eerste boek was een verzameling van zijn reismemoires genaamd "Reisebilder"(" Travel Pictures ") in 1826.

Heine was een van de meest invloedrijke Duitse dichters in de 19e eeuw, en Duitse autoriteiten probeerden hem te onderdrukken vanwege zijn radicale politieke opvattingen. Hij stond ook bekend om zijn lyrische proza, dat op muziek werd gezet door klassieke grootheden, zoals Schumann, Schubert en Mendelssohn.

"The Lorelei"

Een van Heine's beroemde gedichten, "Die Lorelei,"is gebaseerd op een Duitse legende van een betoverende, verleidelijke zeemeermin die zeelieden naar hun dood lokt. Het is op muziek gezet door talloze componisten, zoals Friedrich Silcher en Franz Liszt. 

Hier is het gedicht van Heine: 

Ich weiss nicht, was soll es bedeuten,
Dass ich so traurig bin;
Ein Märchen aus alten Zeiten,
Das kommt mir nicht aus dem Sinn.
Die Luft ist kühl, und es dunkelt,
Und ruhig vliegtst der Rhein;
Der Gipfel des Berges funkelt
Im Abendsonnenschein.
Die schönste Jungfrau sitzet
Dort oben wunderbar,
Ihr goldenes Geschmeide blitzet, Sie kämmt ihr goldenes Haar.
Sie kämmt es mit goldenem Kamme
Und singt ein Lied dabei;
Das hat eine wundersame,
Gewaltige Melodei.
Den Schiffer im kleinen Schiffe
Ergreift es mit wildem Weh;
Er schaut nicht die Felsenriffe,
Er schat nur hinauf in die Höh.
Ich glaube, die Welllen verschlingen
Am Ende Schiffer und Kahn;
Und das hat mit ihrem Singen
Die Lorelei getan.

Engelse vertaling (niet altijd letterlijk vertaald):

Ik weet niet wat het betekent
Dat ik zo verdrietig ben
Een legende uit lang vervlogen tijden
Dat ik niet uit mijn gedachten kan houden.

De lucht is koel en de nacht komt eraan.
De kalme Rijn baant zich zijn weg.
De top van de berg verblindt
Met de laatste straal van de avond.
De mooiste meisjes zitten
Daarboven, een prachtig genot,
Haar gouden juwelen glanzen,
Ze kamt haar gouden haar.
Ze heeft een gouden kam,
Ook meezingen
Een boeiend
En betoverende melodie.
In zijn bootje, de schipper
Wordt er door gegrepen door een woeste wee.
Hij kijkt niet naar de rotsachtige richel
Maar vrij hoog de hemel in.
Ik denk dat de golven zullen verslinden
De bootman en de boot uiteindelijk
En dit door de pure kracht van haar lied
Eerlijke Loreley heeft gedaan.

Heine's Later Geschriften

In Heine's latere geschriften zullen lezers een verhoogde mate van ironie, sarcasme en humor opmerken. Hij maakte vaak belachelijke romantiek en overdreven uitbundige natuurbeelden belachelijk.

Hoewel Heine van zijn Duitse afkomst hield, bekritiseerde hij vaak het contrasterende gevoel van nationalisme van Duitsland. Uiteindelijk verliet Heine Duitsland, moe van zijn harde censuur, en woonde hij de laatste 25 jaar van zijn leven in Frankrijk.

Een decennium voordat hij stierf, werd Heine ziek en herstelde nooit. Hoewel hij de komende 10 jaar bedlegerig was, produceerde hij nog steeds behoorlijk wat werk, waaronder werk in 'Romanzero und Gedichte " en "Lutezia,"een verzameling politieke artikelen.

Heine had geen kinderen. Toen hij stierf in 1856, liet hij zijn veel jongere Franse vrouw achter. De oorzaak van zijn dood is vermoedelijk te wijten aan chronische loodvergiftiging.