Zana Briski keert terug naar fotografie

Aan het einde van de jaren negentig wendde Zana Briski, een in Londen geboren Cambridge University-theologiestudent, fotograaf en waagde zich naar India om, zoals zij het zegt, te documenteren: "de specifieke hellen waar vrouwen doorheen kunnen gaan; sekse-selectieve abortus, bruidsschatting, de behandeling van weduwen, kindhuwelijken. " Het is nooit haar bedoeling geweest, zegt ze, om prostituees te fotograferen totdat ze werd voorgesteld aan Sonagachi, de rosse buurt van Calcutta.

Toen ik de rosse buurt binnenging, had ik een zeer sterk gevoel van herkenning en ik wist dat dit de reden was waarom ik naar India was gekomen ', zegt ze in een e-mailinterview.' Ik heb twee jaar lang toegang gekregen - het kostte me zo lang om een ​​kamer in een bordeel aangeboden te krijgen zodat ik daar kon wonen. Ik fotografeerde de vrouwen wanneer de omstandigheden het toelieten en bracht elke dag door met rondhangen, kijken, luisteren.

Het lot nam nog een wending toen Briski interactie begon te krijgen met de kinderen van de prostituees. "Ik zou met de kinderen spelen en hen mijn camera laten gebruiken. Ze wilden fotografie leren - dat was hun idee, niet de mijne. Dus kocht ik filmcamera's met punt en film en koos verschillende kinderen die het meest enthousiast en toegewijd waren en begonnen leer ze in formele lessen, "zegt ze.

Vanaf de allereerste les voegt ze eraan toe: "Ik wist dat er iets speciaals gebeurde en dat ik moest filmen wat er aan de hand was. Ik had nog nooit een videocamera gepakt, maar ik kocht er een en begon te filmen terwijl ik de kinderen les gaf en leven in het bordeel. "

Uiteindelijk overtuigde Briski haar vriendin, filmmaker Ross Kauffman, om zich bij haar in India te voegen. In de komende twee jaar documenteerde het tweetal Briski's inspanningen niet alleen om de kinderen fotografie te leren, maar ook om hen naar goede scholen te krijgen waar ze misschien een kans maken op een meer hoopvolle toekomst.

Het resultaat was 'Born Into Brothels', een grimmig en aangrijpend verslag van Briski's tijd met de rosse kinderen van Calcutta, zoals ze bekend werden. De film is afwisselend vreugdevol en hartverscheurend en richt zich met name op acht van de kinderen, waaronder Kochi, een pijnlijk verlegen meisje dat vrijwel zeker een leven in de prostitutie ondergaat, tenzij ze kan ontsnappen aan de armoede en wanhoop van Sonagachi en toegang krijgen tot een internaat; en Avijit, de meest begaafde van Briski's studenten die niettemin bijna de fotografie opgeven nadat zijn moeder is vermoord. Met het soort welsprekendheid dat alleen van kinderen komt, vertelt Avijit een interviewer vroeg in de film: "Er is niets dat hoop wordt genoemd in mijn toekomst."

Gefotografeerd met een klein budget, in een setting lichtjaren van Hollywood, "Brothels" zou zijn weggevaagd in het duister. Maar de film oogstte niet alleen lovende kritieken; het won de Academy Award 2004 voor de beste documentaire. Ondertussen werd een boek met foto's van de kinderen gepubliceerd en zette Briski een stichting op, Kids With Cameras, om te helpen hun school te betalen.

Helaas zijn sprookjesachtige eindes maar al te zeldzaam. Zelfs met financiering en aanmoediging hebben niet alle roodlichtkinderen, nu jonge volwassenen, het goed gedaan in de tussenliggende jaren. Briski bevestigde een BBC-rapport dat een van de meisjes in de film later een prostituee werd. Dat deed ze 'uit eigen keuze en ik respecteer haar keuze', zegt Briski. "Ik beschouw dat niet als een mislukking of een schande. Ik vertrouw erop dat ze weet wat het beste voor haar is."

Veel van de andere kinderen gingen naar school in India, sommige zelfs in de Verenigde Staten. Briski zei dat Kochi een aantal jaren op een prestigieuze school in Utah heeft gestudeerd voordat hij naar India terugkeerde om haar opleiding af te maken. En onlangs studeerde Avijit, het wonderkind in "bordelen" af aan de filmschool van NYU. "Geweldig," zegt Briski. "Ik ben zo trots op hem en alles wat hij heeft bereikt."

Van de meeste mensen, die een Oscar hebben gewonnen voor hun allereerste film, kan worden verwacht dat zij op die weg doorgaan. Maar Briski voelde zich aangetrokken om terug te keren naar haar eerste liefde, fotografie en een project genaamd 'Eerbied', waarin ze insecten over de hele wereld fotografeert.

Gevraagd waarom ze ervoor koos om niet door te gaan met filmmaken, zegt Briski, 45, zelfs na het winnen van een Oscar:

"Ik beschouw mezelf niet als documentairemaker of journalist. Ik verplaats me op een open manier over de wereld en reageer op wat er om me heen is. 'Born Into Brothels' en 'Kids With Cameras' waren op geen enkele manier gepland . Ze waren een reactie op wat ik in de wereld heb ontdekt. ​​"

"Fotografie is mijn medium", voegt ze eraan toe. "Ik ben een traditionele zwart-witfotograaf en fotografeer en werk nog steeds in de donkere kamer."

"Eerbied," zegt Briski, kwam tot haar "door dromen van een bidsprinkhaan. De ervaring was zo sterk dat ik op moest letten. Er gebeurden vreemde 'bidsprinkhanen' en ik begon de aanwijzingen te volgen" - aanwijzingen die hebben nam haar mee naar 18 landen om mantids en andere insecten in de afgelopen zeven jaar te fotograferen en te filmen. Momenteel fotografeert ze jaguars in Brazilië.

Als alles volgens plan verloopt, wordt het hoogtepunt van Briski's werk een reizend museum met grootschalige foto's, film en muziek. Het project, dat Briski hoopt te openen wanneer ze voldoende financiering ontvangt, "gaat over respect voor alle levensvormen en het veranderen van ons standpunt.

"Niet zo anders," voegt ze eraan toe, "van wat ik deed in de bordelen - aandacht vestigen op degenen die worden gevreesd, genegeerd, misbruikt vanuit hun gezichtspunt."