Tweede Wereldoorlog The Eastern Front Part 2

Deel 1 / Deel 3 / WW2 / Oorsprong van WW2

Barbarossa: De Duitse invasie van de USSR

Aan het westfront bevond Hitler zich in oorlog met Groot-Brittannië. Dit was niet wat hij wilde: de doelen van Hitler waren Oost-Europa, om de communistische staat te verpletteren en zijn Duitse rijk lebensraum te geven, niet Groot-Brittannië, met wie hij had gehoopt een vrede te onderhandelen. Maar de Battle of Britain was mislukt, invasie leek onpraktisch en Groot-Brittannië bleef oorlogszuchtig. Hitler was van plan een bocht naar het oosten te maken, zelfs terwijl hij de invasie van Frankrijk aan het plannen was, waarvan hij hoopte dat hij zich volledig op de USSR zou concentreren, en het voorjaar van 1941 werd de focus. Zelfs in dit late stadium stelde Hitler echter uit omdat hij volledig in de war was door Groot-Brittannië, maar het werd het nazi-regime duidelijk dat Rusland ook geïnteresseerd was in territoriale expansie en niet alleen Finland wilde, maar Roemeens grondgebied (de Roemeense olie bedreigde de Derde Rijk nodig), en Groot-Brittannië kon het westelijke front niet snel heropenen. De sterren leken te zijn afgestemd voor Hitler om een ​​snelle oorlog in het oosten te voeren, in de overtuiging dat de USSR een rotte deur was die zou instorten als hij werd geschopt, en hij de enorme middelen kon grijpen en de focus terug naar Groot-Brittannië kon verplaatsen zonder tegenover twee fronten te staan.

Op 5 december 1940 ging een bevel uit: de USSR zou in mei 1941 worden aangevallen met operatie Barbarossa. Het plan was voor een drieledige invasie, waarbij Leningrad in het noorden, Moskou in het centrum en Kiev in het zuiden werden meegenomen, met de Russische legers die snel in de weg stonden omringd en gedwongen zich over te geven, en het doel was om alles te grijpen tussen Berlijn en een lijn van de Wolga naar de aartsengel. Er waren bezwaren van sommige commandanten, maar Duits succes in Frankrijk had velen ervan overtuigd dat de Blitzkrieg niet te stoppen was, en optimistische planners geloofden dat dit tegen een arm Russisch leger in drie maanden kon worden bereikt. Net als Napoleon twee eeuwen eerder, heeft het Duitse leger geen voorbereidingen getroffen om in de winter te moeten vechten. Verder waren de Duitse economie en middelen niet alleen gewijd aan de oorlog en aan het vernietigen van de Sovjets, omdat veel troepen moesten worden tegengehouden om andere gebieden te houden.
Voor velen in Duitsland verkeerde het Sovjetleger in een slechte staat. Hitler had weinig nuttige informatie over de Sovjets, maar hij wist dat Stalin de officierskern had gezuiverd, dat het leger zich in verlegenheid had gebracht door Finland, en dacht dat veel van hun tanks verouderd waren. Hij had ook een schatting van de grootte van het Russische leger, maar dit was hopeloos verkeerd. Wat hij negeerde, waren de enorme bronnen van de volledige Sovjetstaat, die Stalin zou kunnen mobiliseren. Evenzo negeerde Stalin alle inlichtingenrapporten die hem vertelden dat de Duitsers zouden komen, of in ieder geval tientallen en tientallen hints verkeerd interpreteerden. Stalin lijkt zelfs zo verrast en zich niet bewust te zijn geweest van de aanval dat Duitse commandanten die na de oorlog spraken hem ervan beschuldigden dat hij de Duitsers had binnengehaald en hen in Rusland had gebroken.

De Duitse verovering van Oost-Europa

Er was een vertraging in de lancering van Barbarossa van mei tot 22 juni, wat vaak te wijten is aan Mussolini te moeten helpen, maar de natte lente maakte het noodzakelijk. Ondanks de opeenhoping van miljoenen mannen en hun uitrusting, hadden de drie Legergroepen over de grens echter een verrassing. De eerste paar weken stroomden de Duitsers naar voren, over vierhonderd mijl, en de Sovjetlegers werden aan flarden gesneden en gedwongen zich massaal over te geven. Stalin zelf was diep geschokt en leed aan een mentale crisis (of voerde een stukje gedurfde sluwheid uit, we weten het niet), hoewel hij begin juli de controle kon hervatten en het proces begon om de Sovjetunie te mobiliseren om terug te vechten. Maar Duitsland bleef komen en al snel werd het westelijke deel van het Rode Leger stevig geslagen: drie miljoen gevangen genomen of gedood, 15.000 tanks geneutraliseerd en de Sovjet-commandanten aan het front raakten in paniek en faalden. Het leek erop dat de Sovjet-Unie zoals gepland instortte. De Sovjets vermoordden gevangenen terwijl ze zich terugtrokken in plaats van dat de Duitsers hen 'redden', terwijl speciale squadrons ontmanteld werden en meer dan duizend fabrieken naar het oosten trokken om de wapenproductie te hervatten.

Met Army Group Centre met het meeste succes en bijna Moskou, de hoofdstad van de Sovjet-Unie, nam Hitler een beslissing die fataal werd bestempeld: hij wees de middelen van Centre opnieuw toe om de andere groepen te helpen, met name Zuid die langzamer was geweest. Hitler wilde het maximale territorium en middelen verwerven, en dit betekende het verpletteren van Moskou en mogelijk het aanvaarden van overgave bij het vasthouden van belangrijke regio's. Het betekende ook het beveiligen van flanken, waardoor voetvolk in te halen, voorraden werden opgekocht en veroveringen geconsolideerd. Maar dit had allemaal tijd nodig. Hitler maakte zich misschien ook zorgen over Napoleons achtervolging in Moskou.
De pauze werd fel tegengeworpen door de commandanten van Centre, die hun rit wilden voortzetten, maar hun tanks versleten en de pauze liet infanterie aankomen en zich beginnen te consolideren. De afleiding liet de omsingeling van Kiev toe en de vangst van een groot aantal Sovjets. Uit de noodzaak tot hertoewijzing blijkt echter dat het plan ondanks de successen niet soepel verliep. De Duitsers hadden enkele miljoenen mannen, maar deze konden niet omgaan met miljoenen gevangenen, honderden vierkante kilometers grondgebied bezitten en een strijdkracht vormen, terwijl Duitse middelen de benodigde tanks niet konden onderhouden. In het noorden, in Leningrad, belegerden de Duitsers een stad van een half miljoen troepen en twee en een half miljoen burgers, maar besloten hen te laten verhongeren in plaats van door de stad te vechten. Bovendien stierven twee miljoen Sovjet-soldaten die waren verzameld en in kampen waren ondergebracht, terwijl speciale nazi-eenheden het hoofdleger volgden om een ​​lijst met waargenomen vijanden uit te voeren, zowel politieke als raciale. De politie en het leger deden mee.
In september realiseerden velen in het Duitse leger zich dat ze bezig waren met een oorlog die misschien hun middelen te boven ging en dat ze weinig tijd hadden gehad om wortels te leggen in de veroverde landen voordat ze teruggingen. Hitler beval dat Moskou in oktober in operatie Typhoon werd ingenomen, maar er was iets cruciaals gebeurd in Rusland. Sovjet-inlichtingen hadden Stalin kunnen informeren dat Japan, dat de oostelijke helft van het rijk bedreigde, geen plannen had om met Hitler het Sovjet-rijk op te delen, en gericht was op de VS. En terwijl Hitler het westelijke Sovjetleger had vernietigd, werden nu oosterse troepen vrijelijk overgebracht om het westen te helpen, en Moskou werd verstijfd. Terwijl het weer zich tegen de Duitsers keerde - van regen tot vorst tot sneeuw - verhardden de Sovjet-verdedigingswerken met nieuwe troepen en commandanten - zoals Zhukov - die het werk konden doen. Hitler's troepen bereikten nog steeds twintig mijl van Moskou en veel Russische vluchtten (Stalin bleef in een beslissing waardoor verdedigers werden verzinkt), maar de planning van Duitsland haalde hen in, en hun gebrek aan winteruitrusting, inclusief geen antivries voor de tanks of handschoenen voor de soldaten, verlamde hen en het offensief werd niet alleen tegengehouden door de Sovjets, maar teruggeduwd.
Hitler riep een winterstop pas op 8 december, toen zijn troepen waren gestopt. Hitler en zijn hogere commandanten debatteerden nu, waarbij de laatste strategische terugtrekkingen wilden doen om een ​​verdedigerbaar front te creëren, en de eerste een terugtocht verbood. Er waren massale ontslagen, en met de neus van het Duitse militaire bevel uitgeworpen, stelde Hitler een man aan met veel minder bekwaamheid om te leiden: hijzelf. Barbarossa had grote winst gemaakt en een enorm gebied ingenomen, maar het was er niet in geslaagd de Sovjet-Unie te verslaan, of zelfs in de buurt te komen van de eisen van zijn eigen plan. Moskou wordt het keerpunt van de oorlog genoemd, en zeker sommige hooggeplaatste nazi's wisten dat ze al hadden verloren omdat ze niet konden vechten tegen de uitputtingsoorlog die het Oostfront was geworden. Deel 3.