Tweede Wereldoorlog USS Intrepid (CV-11)

De derde Essex-klasse vliegdekschip gebouwd voor de US Navy, USS onverschrokken (CV-11) trad in augustus 1943 in dienst. Verzonden naar de Stille Oceaan, nam het deel aan de eilandhoppencampagne van de geallieerden en nam deel aan de Slag bij de Golf van Leyte en de invasie van Okinawa. In de loop van de Tweede Wereldoorlog, onverschrokken werd geraakt door een Japanse torpedo en drie kamikazes. Na het dienen van de bezettingsmacht aan het einde van de oorlog, werd de vervoerder in 1947 buiten dienst gesteld.

Snelle feiten: USS Intrepid (CV-11)

• Natie: Verenigde Staten
• Type: Vliegdekschip
• Scheepswerf: Newport News Shipbuilding Company
• Neergelegd: 1 december 1941
• gelanceerd: 26 april 1943
• In opdracht: 16 augustus 1943
• Lot: Museumschip

bestek

• Verplaatsing: 27.100 ton
• Lengte: 872 ft.
• Straal: 147 ft., 6 in.
• Droogte: 28 ft., 5 in.
• Voortstuwing: 8 × ketels, 4 × Westinghouse-tandwielstoomturbines, 4 × assen
• Snelheid: 33 knopen
• bereik: 20.000 zeemijlen bij 15 knopen
• Aanvulling: 2.600 mannen

bewapening

• 4 × twin 5 inch 38 kaliber geweren
• 4 × enkele 5 inch 38 kaliber geweren
• 8 × viervoudige 40 mm 56 kaliberpistolen
• 46 × enkele 20 mm 78 kaliberpistolen

vliegtuig

• 90-100 vliegtuigen

In 1952, onverschrokken begon een moderniseringsprogramma en voegde zich twee jaar later weer bij de vloot. De volgende twee decennia zag het in verschillende functies, waaronder als een herstelschip voor NASA. Tussen 1966 en 1969, onverschrokken voerde gevechtsoperaties uit in Zuidoost-Azië tijdens de oorlog in Vietnam. Ontmanteld in 1974, is de koerier bewaard gebleven als museumschip in New York City.

Ontwerp

Ontworpen in de jaren 1920 en vroege jaren 1930, de Amerikaanse marine Lexington- en Yorktown-klasse vliegdekschepen werden gebouwd om te voldoen aan de beperkingen uiteengezet door het Naval Verdrag van Washington. Deze overeenkomst legde beperkingen op voor de tonnage van verschillende soorten oorlogsschepen en beperkte de totale hoeveelheid van elke ondertekenaar. Dit soort beperkingen werd bevestigd door het Londense maritieme verdrag van 1930. Naarmate de wereldwijde spanningen ernstiger werden, verlieten Japan en Italië de overeenkomst in 1936.

Met de ineenstorting van het verdragssysteem begon de Amerikaanse marine een ontwerp te maken voor een nieuwe, grotere klasse vliegdekschip en een die voortkwam uit de lessen die zijn geleerd uit de Yorktown-klasse. Het resulterende ontwerp was breder en langer en omvatte een liftsysteem met dekrand. Dit was eerder op USS gebruikt Wesp (CV-7). Naast een grotere luchtgroep droeg het nieuwe ontwerp een sterk verbeterde luchtafweer bewapening.

Bouw

Aangewezen de Essex-klasse, het leidende schip, USS Essex (CV-9) werd vastgelegd in april 1941. Op 1 december werd begonnen met de werkzaamheden aan de vervoerder die USS zou worden Yorktown (CV-10) bij Newport News Shipbuilding & Dry Dock Company. Diezelfde dag, elders in de tuin, legden arbeiders de kiel voor de derde Essex-class carrier, USS onverschrokken (CV-11).

Toen de VS de Tweede Wereldoorlog ingingen, vorderde het werk onverschrokken en het gleed langs de wegen op 26 april 1943, met de vrouw van vice-admiraal John Hoover die als sponsor diende. Voltooid die zomer, ging de vervoerder op 16 augustus in dienst met kapitein Thomas L. Sprague in bevel. Vertrek van de Chesapeake, de onverschrokken een shakedowncruise en training in het Caribisch gebied voltooid voordat hij in december orders ontving voor de Stille Oceaan.

Eilandhoppen

Aangekomen in Pearl Harbor op 10 januari, onverschrokken begon de voorbereidingen voor een campagne op de Marshalleilanden. Zeilen zes dagen later met Essex en USS Cabot (CVL-28), begon de koerier op 29 september invallen tegen Kwajalein en steunde de invasie van het eiland. Op weg naar Truk als onderdeel van Task Force 58, onverschrokken nam deel aan de zeer succesvolle aanvallen van Rear Admiral Marc Mitscher op de Japanse basis daar. In de nacht van 17 februari, toen de operaties tegen Truk werden afgesloten, liep de koerier een torpedo-aanval op van een Japans vliegtuig dat het roer van de koerier hard vastboorde aan bakboord.

Door de kracht van de scheepsschroef te vergroten en de stuurboord stationair te laten draaien, kon Sprague zijn schip op koers houden. Op 19 februari werden zware winden gedwongen onverschrokken om naar het noorden te gaan richting Tokio. Een grapje: "Op dat moment was ik niet geïnteresseerd om die kant op te gaan," liet Sprague zijn mannen een jury-rig zeilen bouwen om de koers van het schip te helpen corrigeren. Met dit op zijn plaats, onverschrokken strompelde terug naar Pearl Harbor en arriveerde op 24 februari. Na tijdelijke reparaties, onverschrokken vertrok op 16 maart naar San Francisco. Toen hij de werf op Hunter's Point binnenging, onderging de koerier volledige reparaties en keerde terug naar actieve dienst op 9 juni.

Doorgaan naar de Marshalls in augustus, onverschrokken begon stakingen tegen het Palaus begin september. Na een korte aanval op de Filippijnen keerde de koerier terug naar het Palaus om Amerikaanse troepen aan wal te ondersteunen tijdens de Slag om Peleliu. In de nasleep van de gevechten, onverschrokken, varend als onderdeel van Mitscher's Fast Carrier Task Force, voerde invallen uit op Formosa en Okinawa ter voorbereiding op geallieerde landingen op de Filippijnen. Ondersteuning van de landingen op Leyte op 20 oktober, onverschrokken raakte vier dagen later verwikkeld in de Slag om de Golf van Leyte.

USS Intrepid (CV-11) tijdens de Slag om de Golf van Leyte, 1944. US Naval History and Heritage Command

Leyte Gulf en Okinawa

Aanvallen van Japanse troepen in de Sibuyan Zee op 24 oktober, vliegtuigen van de koerier staken op vijandelijke oorlogsschepen, waaronder het enorme slagschip Yamato. De volgende dag, onverschrokken en de andere dragers van Mitscher gaven een beslissende slag tegen de Japanse troepen voor Kaap Engaño toen zij vier vijandelijke dragers zonken. Blijft rond de Filippijnen, onverschrokken liep op 25 november zware schade op toen twee kamikazes het schip in vijf minuten troffen. Kracht behouden, onverschrokken hield zijn station vast tot de resulterende branden waren gedoofd. Besteld voor reparaties in San Francisco, arriveerde het op 20 december.

Gerepareerd tegen half februari, onverschrokken stoomde naar het westen naar Ulithi en voegde zich weer bij operaties tegen de Japanners. Varend op 14 maart naar het noorden, begon het vier dagen later met aanvallen op doelen op Kyushu, Japan. Dit werd gevolgd door invallen tegen Japanse oorlogsschepen in Kure voordat de koerier naar het zuiden keerde om de invasie van Okinawa te dekken.

Aangevallen door vijandelijke vliegtuigen op 16 april, onverschrokken heeft een kamikaze-aanval op zijn cockpit ondergaan. De brand werd snel geblust en de vluchtoperaties werden hervat. Desondanks werd de vervoerder opgedragen terug te keren naar San Francisco voor reparatie. Deze werden eind juni en op 6 augustus voltooid onverschrokken's vliegtuigen waren aan het aanvallen op Wake Island. Toen hij Eniwetok bereikte, hoorde de koerier op 15 augustus dat de Japanners zich hadden overgegeven.

Naoorlogse jaren

Later deze maand naar het noorden verhuizen, onverschrokken diende tot december 1945 in dienst van Japan, waarna het terugkeerde naar San Francisco. Aangekomen in februari 1946, verhuisde de vervoerder naar de reserve voordat hij buiten gebruik werd gesteld op 22 maart 1947. Overgebracht naar Norfolk Naval Shipyard op 9 april 1952, onverschrokken begon een SCB-27C moderniseringsprogramma dat zijn bewapening veranderde en de koerier bijstelde om straalvliegtuigen te behandelen.