Slag om Verdun uit de Eerste Wereldoorlog

De Slag om Verdun werd gevochten tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) en duurde van 21 februari 1916 tot 18 december 1916. De langste en grootste strijd aan het Westfront tijdens het conflict, zag Verdun Duitse troepen proberen de hoog terrein rond de stad terwijl de Franse reservaten in een strijd van vernietiging worden getrokken. Opvallend op 21 februari, de Duitsers behaalden vroege winst tot toenemend Frans verzet en de komst van versterkingen veranderde de strijd in een slijpende, bloederige affaire.

Het gevecht ging door tot in de zomer en de Fransen begonnen in augustus tegenaanvallen. Dit werd gevolgd door een groot tegenoffensief in oktober, dat uiteindelijk veel van de grond die eerder in het jaar verloren was aan de Duitsers terugwon. De Slag om Verdun eindigde in december en werd al snel een iconisch symbool van de Franse vastberadenheid om hun land te verdedigen.

Achtergrond

Tegen 1915 was het Westfront een patstelling geworden toen beide partijen in loopgravenoorlog vochten. Niet in staat om een ​​beslissende doorbraak te bereiken, resulteerden offensieven eenvoudig in zware verliezen met weinig winst. De Duitse stafchef Erich von Falkenhayn wilde de Anglo-Franse linies vernietigen en begon een massale aanval op de Franse stad Verdun. Verdun, een vestingstad aan de Maas, beschermde de vlaktes van Champagne en de nadering van Parijs. Omringd door ringen van forten en batterijen, was Verdun's verdediging verzwakt in 1915, terwijl artillerie werd verplaatst naar andere delen van de lijn (kaart).

Ondanks zijn reputatie als een fort, werd Verdun gekozen omdat het zich in een opvallende Duitse linie bevond en alleen via een enkele weg, de Voie Sacrée, kon worden bevoorraad via een spoorweg in Bar-le-Duc. Omgekeerd zouden de Duitsers de stad van drie kanten kunnen aanvallen terwijl ze genieten van een veel sterker logistiek netwerk. Met deze voordelen in de hand geloofde von Falkenhayn dat Verdun het maar een paar weken vol zou houden. Door de troepen naar het Verdun-gebied te verplaatsen, waren de Duitsers van plan het offensief op 12 februari 1916 te lanceren (Kaart).

Het late offensief

Vanwege het slechte weer werd de aanval uitgesteld tot 21 februari. Deze vertraging, gekoppeld aan nauwkeurige inlichtingenrapporten, stelde de Fransen in staat om voorafgaand aan de Duitse aanval twee divisies van het XXXe Korps naar het Verdun-gebied te verplaatsen. Om 21.15 uur op 21 februari begonnen de Duitsers met een bombardement van tien uur op de Franse linies rond de stad. Aanvallend met drie legerkorpsen, trokken de Duitsers naar voren met behulp van stormtroepen en vlammenwerpers. Verspreid door het gewicht van de Duitse aanval, werden de Fransen gedwongen om drie mijl terug te vallen op de eerste vechtdag.

Op de 24e werden troepen van XXX Corps gedwongen hun tweede verdedigingslinie te verlaten, maar ze werden gedreven door de komst van het Franse XX Corps. Die nacht werd besloten om het tweede leger van generaal Philippe Petain te verplaatsen naar de Verdun-sector. Slecht nieuws voor de Fransen ging de volgende dag verder toen Fort Douaumont, ten noordoosten van de stad, verloren was gegaan door Duitse troepen. Het commando nemen bij Verdun, versterkt Petain de vestingwerken van de stad en legde nieuwe verdedigingslinies aan. Op de laatste dag van de maand vertraagde het Franse verzet nabij het dorp Douaumont de opmars van de vijand, waardoor het garnizoen van de stad kon worden versterkt.

Veranderende strategieën

De Duitsers gingen vooruit en begonnen de bescherming van hun eigen artillerie te verliezen, terwijl ze onder vuur kwamen te liggen van Franse kanonnen op de westoever van de Maas. Franse artillerie beukende, Duitse artillerie bloedde zwaar bij de Duitsers in Douaumont en dwong hen uiteindelijk om de frontale aanval op Verdun te verlaten. Veranderende strategieën, de Duitsers begonnen aanvallen in de flanken van de stad in maart. Op de westoever van de Maas concentreerde hun opmars zich op de heuvels van Le Mort Homme en Cote (Hill) 304. In een reeks brutale veldslagen slaagden ze erin beide te veroveren. Dit volbracht, begonnen ze aanvallen ten oosten van de stad.

De Duitsers richtten hun aandacht op fort Vaux en schoten de Franse vesting rond de klok rond. Duitse troepen stormden vooruit en veroverden de bovenbouw van het fort, maar tot begin juni ging er een woeste strijd door in de ondergrondse tunnels. Terwijl de gevechten woedden, werd Petain gepromoveerd om de Centre Army Group op 1 mei te leiden, terwijl generaal Robert Nivelle het bevel kreeg over het front in Verdun. Na fort Vaux te hebben beveiligd, duwden de Duitsers het zuidwesten op tegen Fort Souville. Op 22 juni beschoten ze het gebied met gifdifosgene gasschalen voordat ze de volgende dag een massale aanval lanceerden.

Frans

• Generaal Philippe Petain
• Generaal Robert Nivelle
• 30.000 mannen (21 februari 1916)

Duitsers

• Erich von Falkenhayn
• Kroonprins Wilhelm
• 150.000 mannen (21 februari 1916)

doden en gewonden

• Duitsland - 336.000-434.000
• Frankrijk - 377.000 (161.000 gedood, 216.000 gewonden)

Frans gaat vooruit

Na een aantal dagen vechten, hadden de Duitsers aanvankelijk succes, maar ondervonden ze steeds meer Franse weerstand. Terwijl sommige Duitse troepen op 12 juli de top van Fort Souville bereikten, werden ze gedwongen zich terug te trekken door Franse artillerie. De veldslagen rond Souville waren de grootste Duitse opmars tijdens de campagne. Met de opening van de Slag om de Somme op 1 juli werden enkele Duitse troepen uit Verdun teruggetrokken om de nieuwe dreiging het hoofd te bieden. Met het getij getemd begon Nivelle een tegenoffensief voor de sector te plannen. Voor zijn falen werd von Falkenhayn in augustus vervangen door veldmaarschalk Paul von Hindenburg.

Op 24 oktober begon Nivelle de Duitse linies rond de stad aan te vallen. Door zwaar gebruik te maken van artillerie wist zijn infanterie de Duitsers terug te duwen op de oostelijke oever van de rivier. Forten Douaumont en Vaux werden heroverd op respectievelijk 24 oktober en 2 november en tegen december waren de Duitsers bijna gedwongen terug te keren naar hun oorspronkelijke linies. De heuvels op de westoever van de Maas werden in augustus 1917 heroverd in een gelokaliseerd offensief.