Slag om Belleau Wood uit de Eerste Wereldoorlog

Als onderdeel van de Duitse lenteoffensieven van 1918 vond de Slag om Belleau Wood plaats tussen 1-26 juni tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914 tot 1918). Vooral gevochten door Amerikaanse mariniers, werd de overwinning behaald na zesentwintig dagen gevechten. De belangrijkste Duitse aanval werd afgeslagen op 4 juni en Amerikaanse troepen begonnen met offensieve operaties op 6 juni. De strijd stopte het Duitse Aisne-offensief en lanceerde een tegenaanval in het gebied. Vechten in het bos was bijzonder hevig, waarbij de mariniers zes keer het bos aanvielen voordat het eindelijk was beveiligd.

Duitse lente-offensieven

In het begin van 1918 koos de Duitse regering, die door het Verdrag van Brest-Litovsk was bevrijd van een twee-front oorlog, ervoor om een ​​massaal offensief aan het Westfront te lanceren. Deze beslissing was grotendeels ingegeven door de wens om de oorlog te beëindigen voordat de volledige kracht van de Verenigde Staten in het conflict kon worden gebracht. Vanaf 21 maart vielen de Duitsers het Britse Derde en Vijfde Leger aan met als doel de Britten en Fransen te splitsen en de eerste in zee te drijven (Kaart).

Na de Britten terug te rijden na enige initiële winst te hebben gemaakt, liep de opmars vast en werd uiteindelijk gestopt bij Villers-Bretonneux. Als gevolg van de crisis veroorzaakt door de Duitse aanval, werd maarschalk Ferdinand Foch benoemd tot opperbevelhebber van de geallieerde legers en belast met de coördinatie van alle operaties in Frankrijk. Een aanval op het noorden rond Leie, genaamd operatie Georgette, trof een soortgelijk lot in april. Om deze offensieven te helpen was een derde aanval gepland, operatie Blücher-Yorck, eind mei gepland in Aisne tussen Soissons en Rheims (Kaart).

Aisne Offensief

Vanaf 27 mei braken Duitse stormtroepen door de Franse linies in Aisne. Opvallend in een gebied zonder substantiële verdedigingswerken en reserves, dwongen de Duitsers het Franse Zesde Leger zich volledig terug te trekken. Tijdens de eerste drie dagen van het offensief veroverden de Duitsers 50.000 geallieerde soldaten en 800 kanonnen. De Duitsers liepen snel naar de rivier de Marne en waren van plan door te gaan naar Parijs. In de Marne werden ze geblokkeerd door Amerikaanse troepen in Chateau-Thierry en Belleau Wood. De Duitsers probeerden Chateau-Thierry te veroveren, maar werden op 2 juni tegengehouden door Amerikaanse strijdkrachten rond de 3e divisie.

2e divisie arriveert

Op 1 juni nam de 2e divisie van de majoor-generaal Omar Bundy posities in ten zuiden van Belleau Wood in de buurt van Lucy-le-Bocage met zijn lijn ten zuiden tegenover Vaux. Een samengestelde divisie, de 2e, bestond uit Brigadegeneraal Edward M. Lewis's 3e Infanteriebrigade (9e en 23e Infanterieregimenten) en Brigadegeneraal James Harbord's 4e Marine Brigade (5e en 6e Marine Regiments). Naast hun infanterieregimenten bezat elke brigade een machinegeweerbataljon. Terwijl de mariniers van Harbord een positie in de buurt van Belleau Wood innamen, hielden de mannen van Lewis een lijn naar het zuiden onder de weg Paris-Metz.

Toen de mariniers ingraven, stelde een Franse officier voor zich terug te trekken. Hierop antwoordde kapitein Lloyd Williams van de 5e mariniers beroemd: "Retraite? Hel, we zijn net hier." Twee dagen later bezetten elementen van de Duitse 347e Divisie van Legergroep Kroonprins het bos. Met hun aanval op de stalling van Chateau-Thierry lanceerden de Duitsers een grote aanval op 4 juni. Ondersteund door machinegeweren en artillerie, konden de mariniers vasthouden, waardoor het Duitse offensief in Aisne effectief werd beëindigd..

Mariniers gaan vooruit

De volgende dag beval de commandant van het Franse XXI Corps de 4e Marine Brigade van Harbord om Belleau Wood opnieuw te veroveren. Op de ochtend van 6 juni trokken de mariniers op en veroverden Hill 142 ten westen van het bos met steun van de Franse 167e divisie (kaart). Twaalf uur later vielen ze frontaal het bos zelf aan. Om dit te doen, moesten de mariniers een tarweveld oversteken onder zwaar Duits machinegeweervuur. Met zijn mannen vastgemaakt, riep sergeant Dan Daly "Kom op, klootzakken, wil je voor altijd leven?" en bracht hen weer in beweging. Toen de nacht viel, was slechts een klein stuk bos gevangen.

Naast Hill 142 en de aanval op het bos, het 2e bataljon, vielen 6e mariniers in Bouresches in het oosten aan. Na het grootste deel van het dorp te hebben ingenomen, werden de mariniers gedwongen zich tegen Duitse tegenaanvallen in te graven. Alle versterkingen die Bouresches probeerden te bereiken, moesten een groot open gebied oversteken en werden blootgesteld aan zwaar Duits vuur. Toen de nacht viel, hadden de mariniers 1.087 slachtoffers geleden, waardoor het de bloedigste dag in de geschiedenis van het korps tot nu toe was.

Het bos opruimen

Op 11 juni, na een zwaar artilleriebombardement, drongen de mariniers hard in Belleau Wood en veroverden de zuidelijke tweederde. Twee dagen later vielen de Duitsers Bouresches aan na een massale gasaanval en heroverden ze het dorp bijna. Met de Mariniers dun uitgerekt, verlengde de 23e Infanterie zijn linie en nam de verdediging van Bouresches over. Op de 16e verzocht Harbord om uitputting te vragen dat enkele van de mariniers werden afgelost. Zijn verzoek werd ingewilligd en drie bataljons van de 7th Infantry (3rd Division) trokken het bos in. Na vijf dagen vruchteloos vechten, heroverden de mariniers hun positie in de rij.

Op 23 juni lanceerden de mariniers een grote aanval in het bos, maar konden geen terrein winnen. Ze leden enorme verliezen en hadden meer dan tweehonderd ambulances nodig om de gewonden te vervoeren. Twee dagen later werd Belleau Wood onderworpen aan een bombardement van veertien uur door Franse artillerie. Aanvallend in de nasleep van de artillerie, konden Amerikaanse troepen eindelijk het bos ruimen (kaart). Op 26 juni, na het verslaan van Duitse tegenaanvallen in de vroege ochtend, was majoor Maurice Shearer eindelijk in staat om het signaal te verzenden: "Woods nu volledig - US Marine Corps."

Nasleep

In de gevechten rond Belleau Wood leden Amerikaanse troepen 1.811 doden en 7.966 gewonden en vermisten. Duitse slachtoffers zijn onbekend hoewel 1.600 gevangen werden genomen. De Slag om Belleau Wood en de Slag om Chateau-Thierry toonden de bondgenoten van de Verenigde Staten dat het volledig toegewijd was aan de oorlog en bereid was om alles te doen wat nodig was om de overwinning te behalen. De commandant van de Amerikaanse expeditietroepen, generaal John J. Pershing, merkte na de strijd op: 'Het dodelijkste wapen ter wereld is een Amerikaanse marine en zijn geweer.' Als erkenning voor hun vasthoudend gevecht en overwinning, gaven de Fransen citaten aan die eenheden die deelnamen aan de strijd en omgedoopt tot Belleau Wood "Bois de la Brigade Marine". 

Belleau Wood toonde ook de Marine Corps flare voor publiciteit. Terwijl de gevechten nog steeds gaande waren, omzeilden de mariniers routinematig de publiciteitskantoren van de Amerikaanse expeditiekrachten om hun verhaal te laten vertellen, terwijl die van de betrokken legereenheden werden genegeerd. Na de Slag om Belleau Wood, werden mariniers 'Devil Dogs' genoemd. Hoewel velen geloofden dat deze term door de Duitsers werd bedacht, is de werkelijke oorsprong onduidelijk. Het is bekend dat de Duitsers de strijdkrachten van de mariniers zeer respecteerden en classificeerden als elite "stormtroepen".