William Morris Davis

William Morris Davis wordt vaak de 'vader van de Amerikaanse geografie' genoemd vanwege zijn werk om niet alleen aardrijkskunde als academische discipline te helpen vestigen, maar ook vanwege zijn vooruitgang in de fysische geografie en de ontwikkeling van geomorfologie.

Leven en carrière

Davis werd geboren in Philadelphia in 1850. Op 19-jarige leeftijd behaalde hij zijn bachelordiploma aan Harvard University en een jaar later behaalde hij zijn masterdiploma in engineering. Davis werkte vervolgens drie jaar bij het meteorologisch observatorium van Argentinië en keerde vervolgens terug naar Harvard om geologie en fysische geografie te bestuderen.

In 1878 werd Davis benoemd tot instructeur fysische geografie aan Harvard en in 1885 werd hij hoogleraar. Davis bleef lesgeven aan Harvard tot zijn pensionering in 1912. Na zijn pensionering bekleedde hij verschillende gastwetenschappelijke posities aan universiteiten in de Verenigde Staten. Davis stierf in Pasadena, Californië in 1934.

Aardrijkskunde

William Morris Davis was erg enthousiast over de discipline geografie; hij werkte hard om de erkenning ervan te vergroten. In de jaren 1890 was Davis een invloedrijk lid van een commissie die hielp bij het vaststellen van geografische normen in de openbare scholen. Davis en de commissie vonden dat aardrijkskunde moest worden behandeld als een algemene wetenschap in het basis- en voortgezet onderwijs en deze ideeën werden overgenomen. Helaas, na een decennium van de "nieuwe" geografie, gleed het terug naar zijn kennis van plaatsnamen en verdween uiteindelijk in de ingewanden van sociale studies.

Davis hielp ook bij het opbouwen van geografie op universitair niveau. Naast het trainen van enkele van de belangrijkste geografen van Amerika van de twintigste eeuw (zoals Mark Jefferson, Isaiah Bowman en Ellsworth Huntington), hielp Davis bij het oprichten van de Association of American Geographers (AAG). Davis erkende de behoefte aan een academische organisatie die bestaat uit academici die zijn opgeleid in geografie, en ontmoette andere geografen en vormde de AAG in 1904.

Davis diende als de eerste president van de AAG in 1904 en werd herkozen in 1905, en diende uiteindelijk een derde termijn in 1909. Hoewel Davis zeer invloedrijk was in de ontwikkeling van de geografie als geheel, is hij waarschijnlijk het best bekend om zijn werk in de geomorfologie.

geomorfologie

Geomorfologie is de studie van de landvormen van de aarde. William Morris Davis stichtte dit deelgebied van de geografie. Hoewel het traditionele idee van de ontwikkeling van landvormen in zijn tijd was door de grote bijbelse vloed, begonnen Davis en anderen te geloven dat andere factoren verantwoordelijk waren voor het vormgeven van de aarde.

Davis ontwikkelde een theorie over het creëren en eroseren van landvormen, die hij de 'geografische cyclus' noemde. Deze theorie is meer algemeen bekend als de 'cyclus van erosie', of beter gezegd, de 'geomorfische cyclus'. Zijn theorie legde uit dat bergen en landvormen worden gecreëerd, volwassen worden en dan oud worden.

Hij legde uit dat de cyclus begint met het verheffen van bergen. Rivieren en beken beginnen V-vormige valleien te creëren tussen de bergen (het podium dat 'jeugd' wordt genoemd). Tijdens deze eerste fase is het reliëf steilste en meest onregelmatige. Na verloop van tijd kunnen de stromen bredere valleien snijden ("volwassenheid") en dan beginnen te slingeren, waardoor alleen zacht glooiende heuvels ("ouderdom") achterblijven. Ten slotte is alles wat overblijft een vlakke, vlakke vlakte op de laagst mogelijke hoogte (het "basisniveau" genoemd). Deze vlakte werd door Davis een "peneplain" genoemd, wat betekent "bijna een vlakte" want een vlakte is eigenlijk een volledig vlak oppervlak). Dan vindt "verjonging" plaats en er is nog een verhoging van bergen en de cyclus gaat verder.

Hoewel de theorie van Davis niet helemaal accuraat is, was ze in die tijd behoorlijk revolutionair en uitstekend en hielp ze de fysieke geografie te moderniseren en het gebied van de geomorfologie te creëren. De echte wereld is niet zo ordelijk als de cycli van Davis en er vindt zeker erosie plaats tijdens het verheffende proces. De boodschap van Davis werd echter vrij goed doorgegeven aan andere wetenschappers door de uitstekende schetsen en illustraties die in de publicaties van Davis waren opgenomen.

In totaal publiceerde Davis meer dan 500 werken, hoewel hij nooit zijn Ph.D. Davis was zeker een van de grootste academische geografen van de eeuw. Hij is niet alleen verantwoordelijk voor dat wat hij tijdens zijn leven heeft volbracht, maar ook voor het uitstekende werk dat zijn leerlingen in de geografie hebben verricht..