Waarom de effecten van colorisme zo schadelijk zijn

De effecten van colorisme zijn verstrekkend. Vooringenomenheid van de huidskleur heeft een impact op zelfrespect, schoonheidsnormen en zelfs persoonlijke relaties. Een uitloper van racisme, colorisme is discriminatie op basis van de huidtint, waarbij een lichte huid als superieur aan een donkere huid wordt beschouwd. Een ernstig sociaal probleem, de gevolgen hiervan moeten niet worden onderschat.

De effecten van colorisme op relaties

Colorisme is een bijzonder verdeeldheid van bias. Tegenover racisme kunnen mensen van kleur zich meestal wenden tot de steun van hun gemeenschap, maar dat is niet noodzakelijk het geval met colorisme, waar leden van de eigen raciale groep hen kunnen afwijzen of kwalijk nemen vanwege de vooringenomenheid van de huidskleur die is geworteld in de West's geschiedenis van witte suprematie.

Colorisme in de Afro-Amerikaanse gemeenschap leidde ertoe dat zwarten met een lichte huidskleur hun donkere tegenhangers op dezelfde discriminerende manier behandelden als blanken in het algemeen mensen met kleur hebben behandeld. Zwarten met een donkere huid kunnen de kans krijgen om zich bij bepaalde burgergroepen, clubs en vrouwenclubs aan te sluiten in hun scholen en buurten. Dit leidde ertoe dat deze Afro-Amerikanen dubbel werden gediscrimineerd, zowel door blanken als door de lichte zwarte elite..

Colorisme wordt intens persoonlijk wanneer het in gezinnen verschijnt. Het kan ertoe leiden dat ouders het ene kind prefereren boven het andere vanwege hun huidskleur. Dit kan de eigenwaarde van het afgewezen kind aantasten, het vertrouwen tussen ouder en kind verbreken en rivaliteit tussen broers en zussen bevorderen.

Hoe huidskleurafwijkingen schoonheidsnormen versmallen

Colorisme is al lang gekoppeld aan beperkende schoonheidsnormen. Degenen die colorisme omarmen, hebben niet alleen de neiging om mensen met een lichtere huid te waarderen boven hun tegenhangers met een donkere huid, maar zien de eerste ook als intelligenter, nobeler en aantrekkelijker dan mensen met een donkere huidskleur. Actrices Lupita Nyong'o, Gabrielle Union en Keke Palmer hebben allemaal gesproken over hoe ze een lichtere huid wilden laten opgroeien omdat ze dachten dat een donkere huid ze onaantrekkelijk maakte. Dit is vooral veelzeggend, gezien het feit dat al deze actrices algemeen als knap worden beschouwd en Lupita Nyong'o de titel van Mensen magazine's Mooiste in 2014. In plaats van te erkennen dat schoonheid te vinden is bij mensen van alle huidtinten, vernauwt colorisme schoonheidsnormen door alleen mensen met een lichte huid als mooi en alle anderen als minder dan.

Het verband tussen colorisme, racisme en classisme

Hoewel colorisme vaak wordt gezien als een probleem dat uitsluitend gemeenschappen van kleur treft, is dat niet het geval. Europeanen hebben eeuwenlang een eerlijke huid en vlashaar gewaardeerd, en blond haar en blauwe ogen blijven statussymbolen voor sommige mensen. Toen de conquistadores voor het eerst naar de Amerika's reisden in de 15e eeuw, beoordeelden ze de inheemse volkeren die ze op hun huidskleur zagen. Europeanen zouden soortgelijke uitspraken doen over de Afrikanen die ze tot slaaf maakten. Na verloop van tijd begonnen mensen van kleur zich deze berichten over hun teint te eigen te maken. Lichte huid werd als superieur beschouwd, en donkere huid, inferieur. In Azië wordt echter gezegd dat een blanke huid een symbool is van rijkdom en een donkere huid, een symbool van armoede, omdat boeren die de hele dag in het veld zwierven meestal de donkerste huid hadden.

Waarom huidkleurdiscriminatie zelfhaat kan bevorderen

Als een kind met een donkere huid wordt geboren en leert dat een donkere huid niet wordt gewaardeerd door leeftijdgenoten, de gemeenschap of de samenleving, kan ze gevoelens van schaamte ontwikkelen. Dit is met name het geval als het kind zich niet bewust is van de historische wortels van het colorisme en het vrienden en familieleden mist die de voorkeur voor huidskleur mijden. Zonder begrip van racisme en classisme is het moeilijk voor een kind om te begrijpen dat niemand zijn huidskleur van nature goed of slecht is.