Waarom moeite doen met Beowulf?

In de film Annie Hall, Diane Keaton bekent Woody Allen haar interesse in het volgen van een aantal colleges. Allen is ondersteunend en heeft dit advies: "Volg gewoon geen cursus waar je moet lezen Beowulf."

Ja, het is grappig; diegenen onder ons die, op professorieel verzoek, door boeken hebben geschreven die in andere eeuwen zijn geschreven, weten precies wat hij bedoelt. Maar het is ook triest dat deze oude meesterwerken een vorm van scholastische marteling zijn gaan vertegenwoordigen. Waarom sowieso moeite doen? je mag vragen. Literatuur is geen geschiedenis en ik wil weten wat er echt is gebeurd, geen verhaal over onrealistische helden die nooit hebben bestaan. Maar voor iedereen die echt geïnteresseerd is in geschiedenis, denk ik dat er een aantal geldige redenen zijn om moeite te doen.

Middeleeuwse literatuur is geschiedenis - een stukje bewijs uit het verleden. Hoewel de verhalen die in epische gedichten worden verteld, zelden als feitelijk kunnen worden beschouwd, illustreert alles over hen hoe de dingen waren toen ze werden geschreven.

Deze werken waren zowel morele stukken als avonturen. De helden belichaamden de idealen waartoe ridders van die tijd werden aangemoedigd te streven, en de schurken voerden acties uit waartegen ze werden gewaarschuwd - en kregen uiteindelijk hun komst. Dit gold vooral voor Arthur-verhalen. We kunnen veel leren van het onderzoeken van de ideeën die mensen toen hadden over hoe men zich zou moeten gedragen - die in veel opzichten op onze eigen opvattingen lijken.

Middeleeuwse literatuur biedt moderne lezers ook intrigerende aanwijzingen voor het leven in de middeleeuwen. Neem bijvoorbeeld deze regel uit The Alliterative Morte Arthure (een veertiende-eeuws werk van een onbekende dichter), waar de koning zijn Romeinse gasten heeft opgedragen de beste beschikbare accommodaties te krijgen: In kamers met chimpnees verwisselen ze hun wiet. In een tijd dat het kasteel het hoogste niveau van comfort was en alle kasteelmensen sliepen in de grote hal om bij het vuur te zijn, waren individuele kamers met hitte inderdaad tekenen van grote rijkdom. Lees verder in het gedicht om te vinden wat als goed eten werd beschouwd: Pacockes en plevieren in gouden platen / Varkensvlees despine dat nooit weidde (biggen en stekelvarkens); en Grete swannes volwit in zilveren lading, (schotels) / Tartes van Turky, proef wie ze lekker vinden... Het gedicht beschrijft verder een weelderig feest en het beste serviesgoed, dat de Romeinen allemaal van de grond gooide.

De waarschijnlijke populariteit van overlevende middeleeuwse werken is een andere reden om ze te bestuderen. Voordat ze op papier werden gezet, werden deze verhalen verteld door honderden minstrelen voor het gerecht na hof en kasteel na kasteel. De helft van Europa kende de verhalen Het lied van Roland of El Cid, en iedereen kende minstens één Arthur-legende. Vergelijk dat met de plaats in ons leven van populaire boeken en films (probeer iemand te vinden die nooit zag Star Wars), en het wordt duidelijk dat elk verhaal meer dan een rode draad is in de structuur van het middeleeuwse leven. Hoe kunnen we deze literaire stukken dan negeren bij het zoeken naar de waarheid van de geschiedenis?

Misschien is de beste reden om middeleeuwse literatuur te lezen de atmosfeer. Wanneer ik lees Beowulf of Le Morte D'Arthur, Ik heb het gevoel dat ik weet hoe het was om in die dagen te leven en een minstrel het verhaal te horen vertellen van een grote held die een kwade vijand verslaat. Dat is op zichzelf de moeite waard.

Ik weet wat je denkt: "Beowulf is zo lang dat ik het onmogelijk in dit leven kon afmaken, vooral als ik eerst Oud Engels moet leren. "Ah, maar gelukkig hebben enkele heroïsche geleerden in de afgelopen jaren het harde werk voor ons gedaan en veel van deze vertaald werkt in modern Engels, inclusief Beowulf! De vertaling door Francis B. Gummere behoudt de alliteratieve stijl en het tempo van het origineel. En voel niet dat je elk woord moet lezen. Ik weet dat sommige traditionalisten deze suggestie zouden overwinnen, maar ik raad het toch aan: probeer eerst de sappige stukjes te zoeken en ga dan terug om meer te weten te komen. Een voorbeeld is het tafereel waar de ogre Grendel voor het eerst de koningshal bezoekt (deel II):

Daarin de horende band gevonden
in slaap na feesten en zonder angst voor verdriet,
van menselijke ontberingen. Unhallowed Wight,
grimmig en hebzuchtig begreep hij betimes,
toornig, roekeloos, van rustplaatsen,
dertig van de drieën en vandaar snelde hij
fain van zijn gevallen buit, op weg naar huis,
beladen met slachting, zijn hol om te zoeken.

Niet helemaal het droge spul dat je je had voorgesteld, toch? Het wordt beter (en ook gruwelijker!).

Dus wees zo dapper als Beowulf en sta voor de angstaanjagende fabels uit het verleden. Misschien bevind je je bij een brandend vuur in een grote hal en hoor je in je hoofd een verhaal verteld door een troubadour wiens alliteratie veel beter is dan de mijne.