Wie waren de Visigoten?

De Visigoten waren een Germaanse groep die zich rond de vierde eeuw van andere Goten scheidde, toen ze van Dacia (nu in Roemenië) naar het Romeinse rijk verhuisden. Na verloop van tijd trokken ze verder naar het westen, Italië in en uit, vervolgens naar Spanje - waar velen zich vestigden - en weer terug naar het oosten in Gallië (nu Frankrijk). Het Spaanse koninkrijk bleef tot het begin van de achtste eeuw toen ze werden veroverd door mosliminvallers.

Oost-Duitse immigrantenoorsprong

De oorsprong van de Visigoten lag bij de Theruingi, een groep bestaande uit verschillende volkeren - Slaven, Duitsers, Sarmaten en anderen - onder het recent verworven leiderschap van gotische Duitsers. Ze werden historisch bekend toen ze samen met de Greuthungi vanuit Dacia, over de Donau en naar het Romeinse rijk verhuisden, mogelijk vanwege de druk van Hunnen die in westelijke richting aanvielen. Er kunnen ongeveer 200.000 van hen zijn geweest. De Theruingi werden "toegelaten" in het rijk en vestigden zich in ruil voor militaire dienst, maar rebelleerden tegen Romeinse restricties, dankzij de hebzucht en mishandeling van lokale Romeinse commandanten, en begonnen de Balkan te plunderen.

In 378 CE ontmoetten ze elkaar en versloeg de Romeinse keizer Valens in de slag om Adrianople, waarbij hij hem tijdens het proces doodde. In 382 probeerde de volgende keizer, Theodosius, een andere tactiek, waarbij hij hen op de Balkan vestigde als federaties en hen opdroeg met de verdediging van de grens. Theodosius gebruikte de Goten ook in zijn legers op campagnes elders. Tijdens deze periode bekeerden ze zich tot het Arische christendom.

De opkomst van de Visigoten

Aan het einde van de vierde eeuw werd een confederatie van Theruingi en Greuthungi, plus hun onderdanen, geleid door Alaric, bekend als de Visigoten (hoewel ze zich misschien alleen als Goten beschouwden) en begon opnieuw te verhuizen, eerst naar Griekenland en vervolgens naar Italië, die ze bij verschillende gelegenheden overvielen. Alaric speelde rivaliserende kanten van het rijk, een tactiek die plunderen omvatte, om een ​​titel voor zichzelf te bemachtigen en regelmatige voorraden voedsel en contant geld voor zijn mensen (die geen eigen land hadden). In 410 plunderden ze zelfs Rome. Ze besloten om voor Afrika te proberen, maar Alaric stierf voordat ze konden verhuizen.

De opvolger van Alaric, Ataulphus, leidde hen vervolgens naar het westen, waar ze zich vestigden in Spanje en een deel van Gallië. Kort daarna werden ze door de toekomstige keizer Constantius III terug naar het oosten gevraagd, die hen vestigde als federaten in Aquitania Secunda, nu in Frankrijk. Tijdens deze periode ontstond Theodoric, die we nu als zijn eerste echte koning beschouwen, die regeerde tot hij werd gedood in de Slag om de Catalaunian Plains in 451.

Het koninkrijk van de Visigoten

In 475 verklaarde Theodoric's zoon en opvolger, Euric, de Visigoten onafhankelijk van Rome. Onder hem codificeerden de Visigoten hun wetten in het Latijn en zagen hun Gallische landen in de breedste mate. De Visigoten kwamen echter onder druk van het groeiende Frankische koninkrijk en in 507 werd de opvolger van Euric, Alaric II, verslagen en gedood in de Slag om Poitiers door Clovis. Bijgevolg verloren de Visigoten al hun Gallische landen, behalve een dunne zuidelijke strook genaamd Septimania.

Hun resterende koninkrijk was een groot deel van Spanje, met een hoofdstad op Toledo. Het samenhouden van het Iberisch schiereiland onder één centrale regering is een opmerkelijke prestatie genoemd, gezien de uiteenlopende aard van de regio. Dit werd geholpen door de bekering in de zesde eeuw van de koninklijke familie en het leiden van bisschoppen naar het katholieke christendom. Er waren splitsingen en rebellen, waaronder een Byzantijns gebied in Spanje, maar ze werden overwonnen.

Versla en einde van het koninkrijk

In het begin van de achtste eeuw kwam Spanje onder druk te staan ​​van de moslimmacht van Umayyad, die de Visigoten versloeg in de Slag om Guadalete en binnen een decennium een ​​groot deel van het Iberisch schiereiland had veroverd. Sommigen vluchtten naar de Frankische landen, anderen bleven gevestigd en anderen vonden het Noord-Spaanse koninkrijk Asturië, maar de Visigoten eindigden als natie. Het einde van het Visigotische koninkrijk werd ooit toegeschreven aan het feit dat ze decadent waren en gemakkelijk instortten nadat ze waren aangevallen, maar deze theorie wordt nu afgewezen en historici zoeken nog steeds naar het antwoord op deze dag.