Waar is Shambhala?

Shambhala (uitgesproken als sham-bah-lah, soms gespeld als "Shambala" en "Shamballa") is een mythisch boeddhistisch koninkrijk waarvan wordt gezegd dat het ergens tussen het Himalayagebergte en de Gobi-woestijn bestaat. In Shambhala hebben alle burgers verlichting bereikt, dus het is de belichaming van Tibetaanse boeddhistische perfectie. Dat is de reden voor een van zijn andere namen: The Pure Land. Het is ook bekend als Olmolungring, Shangri-La, Paradise en Eden.

• Voorbeeld: "Er is een krachtige oude mythe nodig om zowel nazi's als hippies aan te spreken, maar het verhaal van Shambhala, het zuivere land, slaagt erin deze prestatie te volbrengen."

Oorsprong en waar het is

De naam "Shambhala" is afgeleid van Sanskrietteksten en wordt verondersteld "plaats van rust" te betekenen. De mythe van Shambhala verschijnt voor het eerst in vroege Boeddhistische teksten van Kalachakra, die aangeven dat de hoofdstad Kalapa wordt genoemd en dat de heersers uit de Kalki-dynastie komen. Veel wetenschappers geloven dat de mythe voortkomt uit volksherinneringen aan een echt koninkrijk, ergens in de bergen van Zuid- of Centraal-Azië.

Een aspect van de mythe van Shambhala zijn de duizendtonen. Volgens de Sanskrietteksten zal de wereld rond 2400 CE in duisternis en chaos afdalen, maar de vijfentwintigste Kalki-koning zal op messiaanse wijze opstaan ​​om de krachten van de duisternis te verslaan en de wereld in een periode van vrede en licht te leiden.

Interessant is dat oude pre-boeddhistische teksten die het verloren koninkrijk van Zhang Zhung in West-Tibet beschrijven, zijn bevestigd door archeologische vondsten in de grensgebieden tussen Tibet en het deel van Pakistan van Kasjmir. Diezelfde teksten beweren dat Shambhala, het land van rust, zich bevond in wat nu de Sutlej-vallei in Pakistan is.

Westerse opvattingen en versies

Een verbazingwekkend aantal en variëteit aan westerse waarnemers hebben de mythe van Shambhala gebruikt om hun eigen wereldbeelden, overtuigingen of kunst te informeren. Deze omvatten James Hilton, die waarschijnlijk zijn Himalayan-paradijs "Shangri-La" in het boek noemde Verloren horizon als een knipoog naar het Shambhala-verhaal. Andere westerlingen, variërend van Duitse nazi's tot de Russische helderziende Madame Blavatsky, hebben een echte fascinatie voor dit verloren koninkrijk getoond.

Natuurlijk viert het hitnummer "Shambala" van Three Dog Night uit 1973 ook dit boeddhistische (of zelfs pre-boeddhistische) land. Het bevat songteksten die de vrede en liefde in de regio vieren, maar ook zijn uiteindelijk "net buiten bereik" karakter:

Was mijn problemen weg, was mijn pijn weg
Met de regen in Shambala
Was mijn verdriet weg, was mijn schaamte weg
Met de regen in Shambala…
Iedereen heeft geluk, iedereen is aardig
Op weg naar Shambala
Iedereen is gelukkig, iedereen is zo aardig
Op weg naar Shambala…
Hoe schijnt jouw licht, in de zalen van Shambala?