Toen het legaal was om een ​​baby te mailen

Er was eens legaal om een ​​baby in de Verenigde Staten te mailen. Het gebeurde meer dan eens en door alle accounts kwamen de geposte peuters niet slechter voor slijtage. Ja, "babymail" was echt.

Op 1 januari 1913 begon het toenmalige Amerikaanse postkantoor van het kabinet - nu de Amerikaanse postdienst - voor het eerst pakketten af ​​te leveren. Amerikanen werden meteen verliefd op de nieuwe dienst en stuurden elkaar al snel allerlei artikelen op, zoals parasols, hooivorken en, ja, baby's.

Smithsonian bevestigt geboorte van "Baby Mail"

Zoals gedocumenteerd in het artikel "Very Special Deliveries", door curator van het Smithsonian's National Postal Museum Nancy Pope, werden verschillende kinderen, waaronder een "14-pond baby" gestempeld, gemaild en plichtsgetrouw afgeleverd door het Amerikaanse postkantoor tussen 1914 en 1915.

De praktijk, merkte Paus op, werd liefkozend door brievenbodes van die dag bekend als 'babypost'.

Volgens Paus, met postregelingen, die weinigen en ver tussen 1913 waren, faalden ze om precies te specificeren "wat" wel en niet kon worden verzonden via de nog steeds zeer nieuwe pakketpostdienst. Dus half januari 1913 werd een naamloze babyjongen in Batavia, Ohio, door een landelijke koerierdienst geleverd aan zijn grootmoeder, ongeveer een mijl verderop. "De ouders van de jongen betaalden 15 cent voor de postzegels en verzekerden hun zoon zelfs voor $ 50", schreef Pope.

Ondanks een 'geen mensen'-verklaring door de postmeester-generaal, werden tussen 1914 en 1915 ten minste vijf kinderen officieel verzonden en afgeleverd.

Babypost kreeg vaak een heel speciale afhandeling

Als het idee om baby's te posten nogal roekeloos klinkt, maakt u zich dan geen zorgen. Lang voordat de toenmalige postafdeling haar 'speciale afhandelingsrichtlijnen' voor pakketten had opgesteld, kregen kinderen die via 'baby-mail' werden afgeleverd het toch. Volgens paus werden de kinderen 'gemaild' door te reizen met vertrouwde postmedewerkers, vaak aangewezen door de ouders van het kind. En gelukkig zijn er geen hartverscheurende gevallen van baby's die verloren zijn gegaan tijdens het transport of die zijn gestempeld als 'Return to Sender'.

De langste reis van een 'gemaild' kind vond plaats in 1915, toen een zesjarig meisje van het huis van haar moeder in Pensacola, Florida, naar het huis van haar vader in Christiansburg, Virginia reisde. Volgens Pope maakte het bijna 50-pond kleine meisje de 721-mijl reis op een post trein voor slechts 15 cent in pakketpostzegels.

Volgens het Smithsonian wees de aflevering 'baby mail' op het belang van de Postal Service in een tijd waarin lange afstanden belangrijker werden, maar voor veel Amerikanen moeilijk en grotendeels onbetaalbaar bleven..

Misschien nog belangrijker, merkte mevrouw Pope op, de praktijk gaf aan hoe de posterijen in het algemeen, en in het bijzonder de brievenbussen, een toetssteen waren geworden met familie en vrienden ver weg van elkaar, een drager van belangrijk nieuws en goederen. In sommige opzichten vertrouwden Amerikanen hun postbode op hun leven. ”Zeker, het versturen van je baby kostte veel gewoon oud vertrouwen.

Het einde van babymail

De postafdeling stopte officieel in 1915 een einde aan "babypost", nadat de postregelgeving die de verzending van mensen van het jaar daarvoor verbood definitief werd gehandhaafd.

Zelfs vandaag staat de postregelgeving het verzenden van levende dieren, waaronder pluimvee, reptielen en bijen, onder bepaalde voorwaarden toe. Maar geen baby's meer, alsjeblieft.

Over de foto's

Zoals u zich kunt voorstellen, trok de praktijk van het 'mailen' van kinderen, meestal tegen kosten die veel lager waren dan het reguliere treintarief, aanzienlijke bekendheid, wat leidde tot het nemen van de twee hier getoonde foto's. Volgens Pope zijn beide foto's geënsceneerd voor publicitaire doeleinden en zijn er geen gegevens over een kind dat daadwerkelijk in een postzak wordt afgeleverd. De foto's zijn twee van de meest populaire onder de uitgebreide Smithsonian Photographs on Flicker-fotocollectie.