Wat u moet weten over schrijven over reizen
Share
Reizen schrijven is een vorm van creatieve non-fictie waarin de ontmoetingen van de verteller met buitenlandse plaatsen als het dominante onderwerp dienen. Ook wel genoemd reisliteratuur.
"Alle reizen schrijven - omdat het schrijven is - is gemaakt in de zin van geconstrueerd zijn, zegt Peter Hulme, "maar schrijven over reizen kan niet opgemaakt zonder de benaming te verliezen "(geciteerd door Tim Youngs in De introductie van Cambridge over reizen schrijven, 2013).
Opmerkelijke hedendaagse reisschrijvers in het Engels zijn onder andere Paul Theroux, Susan Orlean, Bill Bryson, Pico Iyer, Rory MacLean, Mary Morris, Dennison Berwick, Jan Morris, Tony Horwitz, Jeffrey Tayler en Tom Miller, en talloze anderen.
Voorbeelden van reizen schrijven
- "By the Railway Side" van Alice Meynell
- Lijsten en Anaphora in "Noch Here Nor There" van Bill Bryson
- Lijsten in William Least Heat-Moon's plaatsbeschrijving
- "London From a Distance" van Ford Madox Ford
- "Niagara Falls" van Rupert Brooke
- "Nights in London" door Thomas Burke
- "Of Trave," door Francis Bacon
- "Of Travel" door Owen Felltham
- "Rochester" door Nathaniel Hawthorne
Voorbeelden en observaties
- "De beste schrijvers op het gebied van [schrijven over reizen] brengen er een onvermoeibare nieuwsgierigheid naar, een felle intelligentie die hen in staat stelt te interpreteren, en een genereus hart dat hen in staat stelt contact te maken. Zonder toevlucht te nemen tot uitvindingen, maken ze ruim gebruik van hun verbeelding ...
"Het reisboek zelf heeft een vergelijkbare kwaliteit als een tas. Het bevat de karakters en de verhaallijn van een roman, de beschrijvende kracht van poëzie, de essentie van een geschiedenisles, de discursiviteit van een essay en het - vaak onbedoelde - zelf- openbaring van een memoires. Het blinkt uit in het bijzonder, terwijl het af en toe het universele verlicht. Het kleurt en vormt en vult gaten in. Omdat het het gevolg is van verplaatsing, is het vaak grappig. gelukkig zijn ze). Het vermenselijkt de alien. Vaker wel dan niet viert het de gezongen. Het onthult waarheden die vreemder zijn dan fictie. Het geeft ooggetuige het bewijs van de oneindige mogelijkheden van het leven. "
(Thomas Swick, "Geen toerist." De Wilson Quarterly, Winter 2010) - Vertellers en verhalen
"Er bestaat in het midden van reisboeken zoals [Graham] Greene's Reis zonder kaarten of [V.S.] Naipaul's Een gebied van duisternis een bemiddelend bewustzijn dat de reis bewaakt, beoordeelt, denkt, bekent, verandert en zelfs groeit. Deze verteller, zo centraal in wat we in de moderne tijd zijn gaan verwachten reizen schrijven, is een relatief nieuw ingrediënt in reisliteratuur, maar het is er een die het genre onherroepelijk heeft veranderd ...
"Vrij van strikt chronologische, door feiten aangestuurde verhalen, bevatten bijna alle hedendaagse reisschrijvers hun eigen dromen en herinneringen aan hun jeugd, evenals brokken historische gegevens en synopses van andere reisboeken. Zelfreflexiviteit en instabiliteit, zowel als thema als stijl, bieden de schrijver een manier om de effecten van zijn of haar eigen aanwezigheid in een vreemd land te tonen en de willekeur van de waarheid en de afwezigheid van normen aan het licht te brengen. "
(Casey Blanton, Reizen schrijven: het zelf en de wereld. Routledge, 2002) - V.S. Naipaul over vragen stellen
'Mijn boeken moeten worden genoemd'reizen schrijven,'maar dat kan misleidend zijn, omdat vroeger het schrijven van reizen hoofdzakelijk werd gedaan door mannen die de routes beschrijven die ze namen ... Wat ik doe is heel anders. Ik reis op een thema. Ik reis om een onderzoek in te stellen. Ik ben geen journalist. Ik neem de gaven van sympathie, observatie en nieuwsgierigheid mee die ik heb ontwikkeld als een fantasierijk schrijver. De boeken die ik nu schrijf, deze vragen, zijn echt geconstrueerde verhalen. "
(V.S. Naipaul, interview met Ahmed Rashid, "Death of the Novel." De waarnemer, 25 februari 1996) - Paul Theroux over de reizigersstemming
- "De meeste reisverhalen - misschien wel allemaal, de klassiekers sowieso - beschrijven de ellende en pracht van het gaan van de ene afgelegen plek naar de andere. De zoektocht, hoe er te komen, de moeilijkheid van de weg is het verhaal; de reis, niet de aankomst , is van belang, en meestal is de reiziger - vooral de stemming van de reiziger - het onderwerp van het hele bedrijf. Ik heb een carrière gemaakt van dit soort slogging en zelfportretten, reizen schrijven als diffuse autobiografie; en dat heb ik ook gedaan vele anderen op de oude, moeizame manier die mij informeert reizen schrijven."
(Paul Theroux, "The Soul of the South." Smithsonian Magazine, Juli-augustus 2014)
- "De meeste bezoekers aan Maine aan de kust weten het in de zomer. In de aard van visitatie verschijnen mensen in het seizoen. De sneeuw en het ijs zijn een sombere herinnering nu aan de lange warme dagen van de vroege zomer, maar het lijkt mij dat een plaats het beste begrijpen, de bezoeker moet in alle seizoenen figuren in een landschap zien. Maine is een vreugde in de zomer. Maar de ziel van Maine is duidelijker in de winter. Je ziet dat de bevolking eigenlijk vrij klein is, de wegen zijn leeg, sommige restaurants zijn gesloten, de huizen van de zomermensen zijn donker, hun opritten ongeploegd, maar Maine buiten het seizoen is onmiskenbaar een geweldige bestemming: gastvrij, goedgehumeurd, veel bewegingsruimte, korte dagen, donkere nachten van knetterende ijskristallen.
"De winter is een seizoen van herstel en voorbereiding. Boten worden gerepareerd, vallen vastgemaakt, netten hersteld." Ik heb de winter nodig om mijn lichaam te laten rusten, "vertelde mijn vriend de lobsterman me en vertelde hoe hij zijn lobstering in december had opgeschort en niet hervatten tot april ... "
(Paul Theroux, "The Wicked Coast." De Atlantische Oceaan, Juni 2011) - Susan Orlean op de reis
- "Eerlijk gezegd zie ik alle verhalen als reizen. Reizen zijn de essentiële tekst van de menselijke ervaring - de reis van geboorte tot dood, van onschuld tot wijsheid, van onwetendheid tot kennis, van waar we beginnen tot waar we eindigen. Er is bijna geen stuk belangrijk schrift - de Bijbel, de Odyssee, Chaucer, Odysseus-dat is niet expliciet of impliciet het verhaal van een reis. Zelfs als ik dat eigenlijk niet doe Gaan overal voor een bepaald verhaal, de manier waarop ik verslag geef is mezelf onderdompelen in iets waar ik meestal heel weinig over weet, en wat ik ervaar is de reis naar een idee van wat ik heb gezien. "
(Susan Orlean, inleiding tot Mijn soort plek: reisverhalen van een vrouw die overal is geweest. Random House, 2004)
- "Toen ik vorige zomer naar Schotland ging voor de bruiloft van een vriend, was ik niet van plan om een pistool af te vuren. Misschien een vuistgevecht krijgen; beledigingen over slecht geklede bruidsmeisjes gooien natuurlijk; maar ik had niet verwacht te schieten of De bruiloft vond plaats in een middeleeuws kasteel in een plekje van een dorp genaamd Biggar. Er was niet veel te doen in Biggar, maar de beheerder van het kasteel had kleiduivenschietspullen en de mannelijke gasten kondigden dat eerder aan het repetitiediner dat ze zouden proberen. De vrouwen werd geadviseerd om te breien of te winkelen of zoiets. Ik weet niet of een van ons vrouwen echt met hen mee wilden doen, maar we wilden niet weggelaten worden, dus we stonden erop mee te gaan ... "
(Susan Orlean, openingsparagraaf van "Shooting Party." De New Yorker, 29 september 1999) - Jonathan Raban op de Opendeurdag
- "Als een literaire vorm, reizen schrijven is een notoir raffish open huis waar verschillende genres waarschijnlijk in bed belanden. Het herbergt het privédagboek, het essay, het korte verhaal, het prozagedicht, de ruwe toon en gepolijste tafelgesprek met willekeurige gastvrijheid. Het combineert narratief en discursief schrijven vrijelijk. "
(Jonathan Raban, Voor liefde en geld: schrijven - lezen - reizen 1968-1987. Picador, 1988)
- "Reizen in zijn puurste vorm vereist geen bepaalde bestemming, geen vast reisschema, geen reservering vooraf en geen retourticket, want je probeert jezelf te lanceren op de willekeurige toevloed van dingen, en jezelf in de weg te staan van de veranderingen die de reis kan veroorzaken Het is wanneer je die ene vlucht van de week mist, wanneer de verwachte vriend niet komt opdagen, wanneer het vooraf geboekte hotel zich openbaart als een verzameling stalen balken die in een verwoeste heuvel zijn gestoken, wanneer een vreemdeling je vraagt om de kosten te delen van een huurauto naar een stad waarvan je de naam nog nooit hebt gehoord, dat je serieus begint te reizen. "
(Jonathan Raban, "Waarom reizen?" Driving Home: An American Journey. Pantheon, 2011) - The Joy of Travel Writing
"Sommige reisschrijvers kan serieus worden tot het punt van vervallen in goed Amerikaans Amerikaans puritanisme ... Wat een onzin! Ik heb veel gereisd in Concord. Goed schrijven over reizen kan net zo goed gaan over plezier hebben als over het eten van larven en het achtervolgen van drugsbaronnen ... [T] ravel is om te leren, voor plezier, om te ontsnappen, voor persoonlijke speurtochten, voor uitdaging, voor onderzoek, om de verbeelding te openen voor andere levens en talen. "
(Frances Mayes, inleiding tot The Best American Travel Writing 2002. Houghton, 2002)
