Wat was Ujamaa en hoe heeft het Tanzania beïnvloed?

Ujamaa, het Swahili-woord voor uitgebreide familie, was een sociaal en economisch beleid ontwikkeld en geïmplementeerd in Tanzania door president Julius Kambarage Nyerere (1922-1999) tussen 1964 en 1985. Gebaseerd op het idee van collectieve landbouw en de 'villagization' van het platteland, ujamaa riep ook op tot de nationalisatie van banken en de industrie en een verhoogde mate van zelfredzaamheid op zowel individueel als nationaal niveau.

Het plan van Nyerere

Nyerere betoogde dat verstedelijking, veroorzaakt door het Europese kolonialisme en economisch aangedreven door loonarbeid, de traditionele pre-koloniale Afrikaanse Afrikaanse samenleving had verstoord. Hij geloofde dat het mogelijk was voor zijn regering om pre-koloniale tradities in Tanzania te herscheppen en op zijn beurt een traditioneel niveau van wederzijds respect te herstellen en de mensen terug te brengen naar een vaste, morele manier van leven. De belangrijkste manier om dat te doen, zei hij, was door mensen uit de stedelijke steden zoals de hoofdstad Dar es Salaam te verplaatsen naar nieuw gecreëerde dorpen op het platteland.

Het idee voor collectieve landbouw op het platteland leek een goed idee - de regering van Nyerere kon het zich veroorloven om een ​​plattelandsbevolking uitrusting, faciliteiten en materiaal te bieden als ze werden samengebracht in "kernkernen" nederzettingen, elk van ongeveer 250 gezinnen. Door de oprichting van nieuwe groepen plattelandsbevolking werd ook de distributie van kunstmest en zaad eenvoudiger en zou het mogelijk zijn om ook een goed opleidingsniveau voor de bevolking te bieden. Villagisatie werd gezien als een manier om de problemen van "tribalisatie" te overwinnen - een pest die andere nieuwe onafhankelijke Afrikaanse landen trof die mensen ertoe bracht om zich in stammen te scheiden op basis van oude identiteiten.

Nyerere zette zijn beleid uiteen in de Arusha-verklaring van 5 februari 1967. Het proces begon langzaam en was aanvankelijk vrijwillig, maar tegen het einde van de jaren zestig waren er slechts ongeveer 800 collectieve nederzettingen. In de jaren zeventig werd het bewind van Nyerere beklemmend, toen hij mensen begon te dwingen de steden te verlaten en naar de collectieve dorpen te verhuizen. Tegen het einde van de jaren zeventig waren er meer dan 2500 van deze dorpen: maar het ging niet goed in hen.

Zwakke punten

Ujamaa was bedoeld om nucleaire families te recreëren en de kleine gemeenschappen te betrekken bij een 'economie van genegenheid' door gebruik te maken van de traditionele Afrikaanse opvattingen, terwijl tegelijkertijd essentiële diensten en moderne technologische innovaties werden geïntroduceerd voor de plattelandsbevolking die nu de meerderheid was. Maar traditionele idealen over hoe families opereerden, kwamen niet langer overeen met de realiteit van de Tanzanianen. De traditionele toegewijde vrouwelijke huishoudster van het gezin dat in het dorp geworteld was, was in strijd met de werkelijke levensstijl van vrouwen - en misschien had het ideaal nooit gewerkt. In plaats daarvan gingen vrouwen hun hele leven in en uit het werken en opvoeden van kinderen, en omarmden diversificatie en flexibiliteit om persoonlijke veiligheid te bieden.

Hoewel jongemannen de officiële bevelen opvolgden en naar de plattelandsgemeenschappen verhuisden, verwierpen ze tegelijkertijd de traditionele modellen en distantieerden ze zich van de oudere generatie mannelijke leiders in hun familie..

Volgens een onderzoek uit 2014 onder mensen die in Dar es Salaam wonen, gaf villagisatie onvoldoende economische prikkels aan mensen die gewend waren om arbeid te verrichten. Ze moesten zichzelf steeds dieper betrekken bij de stedelijke / looneconomie. Ironisch genoeg verzetten de dorpelingen van Ujamaa zich tegen deelname aan het gemeenschapsleven en trokken ze zich terug van het bestaan ​​en de commerciële landbouw, terwijl inwoners van de stad ervoor kozen om in de steden te wonen en stadslandbouw te beoefenen.

Falen van Ujamaa

De socialistische visie van Nyerere verplichtte de leiders van Tanzania om het kapitalisme en alles erop en eraan af te wijzen en blijk te geven van terughoudendheid over salarissen en andere voordelen. Maar omdat het beleid door een aanzienlijk deel van de bevolking werd verworpen, faalde de belangrijkste basis van ujamaa, villagization. De productiviteit moest worden verhoogd door collectivisatie; in plaats daarvan daalde het tot minder dan 50% van wat op onafhankelijke boerderijen was bereikt. Tegen het einde van de regering van Nyerere was Tanzania een van de armste landen van Afrika geworden, afhankelijk van internationale hulp.

Ujamaa werd beëindigd in 1985 toen Nyerere aftrad van het presidentschap ten gunste van Ali Hassan Mwinyi.

Voordelen van Ujamaa

• Creëerde een hoog alfabetiseringspercentage
• Halve kindersterfte door toegang tot medische voorzieningen en onderwijs
• Verenigde Tanzanianen over etnische lijnen
• Verliet Tanzania onaangeroerd door de "tribale" en politieke spanningen die de rest van Afrika troffen

Nadelen van Ujamaa

• Vervoersnetwerken daalden drastisch door verwaarlozing
• Industrie en bankwezen waren verlamd
• Verliet het land afhankelijk van internationale hulp

bronnen

• Fouéré, Marie-Aude. "Julius Nyerere, Ujamaa en politieke moraal in hedendaags Tanzania." African Studies Review 57.1 (2014): 1-24. Afdrukken.
• Lal, Priya. "Militanten, moeders en de nationale familie: Ujamaa, gender en plattelandsontwikkeling in het postkoloniale Tanzania." The Journal of African History 51.1 (2010): 1-20. Afdrukken. 500 500 500
• Owens, Geoffrey Ross. "Van collectieve dorpen tot particulier bezit: Ujamaa,." Journal of Anthropological Research 70.2 (2014): 207-31. Print.Tamaa, and the Postsocialist Transformation of Peri-Urban Dar Es Salaam, 1970-1990
• Sheikheldin, Gussai H. "Ujamaa: Plannen en beheren van ontwikkelingsschema's in Afrika, Tanzania als een case study." Africology: The Journal of Pan African Studies 8.1 (2014): 78-96. Afdrukken.