Wat te weten over Engel v. Vitale en schoolgebed

Welke autoriteit heeft de Amerikaanse overheid als het gaat om religieuze rituelen zoals gebeden? De uitspraak van Engel v. Vitale Supreme Court uit 1962 behandelt deze vraag.

Het Hooggerechtshof oordeelde van 6 op 1 dat het ongrondwettelijk was voor een overheidsinstantie zoals een school of overheidsagenten zoals openbare schoolmedewerkers om van studenten te eisen dat ze gebeden reciteren.

Hier is hoe deze uiteindelijk belangrijke kerk versus staatsbeslissing evolueerde en hoe het eindigde voor het Hooggerechtshof.

Snelle feiten: Engel v. Vitale

• Gevorderde zaak: 3 april 1962
• Besluit afgegeven: 25 juni 1962
• indiener: Steven I. Engel, et al
• respondent:  William J. Vitale, Jr., et al
• Sleutel vraag: Is het reciteren van een niet-confessioneel gebed aan het begin van de schooldag in strijd met de vestigingsbepaling van het eerste amendement??
• Meerderheidsbeslissing: Justices Warren, Black, Douglas, Harlan, Clark en Brennan
• afwijkende: Justice Stewart
• Regel: Zelfs als het gebed niet niet-confessioneel is noch deelname verplicht is, kan de staat geen gebed sponsoren op openbare scholen.

Engel v. Vitale en de New York Board of Regents

De New York State Board of Regents, die toezichthoudende macht had over de openbare scholen in New York, begon een programma van 'morele en spirituele training' in de scholen, waaronder een dagelijks gebed. De regenten zelf hebben het gebed samengesteld, in wat bedoeld was als een niet-confessioneel formaat. Gelabeld als het "Voor wie het betreft" gebed door één commentator, verklaarde het:

"Almachtige God, wij erkennen onze afhankelijkheid van U, en wij smeken Uw zegeningen aan ons, onze ouders, onze leraren en ons Land."

Maar sommige ouders maakten bezwaar en de American Civil Liberties Union sloot zich aan bij 10 van de ouders in een rechtszaak tegen de Board of Education van New Hyde Park, New York. Amicus curiae (vriend van de rechtbank) werd ingelicht door de American Ethical Union, het American Jewish Committee en de Synagogue Council of America ter ondersteuning van de rechtszaak, die trachtte de gebedsverplichting op te heffen.

Zowel het staatshof als het New York Court of Appeals lieten toe het gebed te reciteren.

Who Was Engel?

Richard Engel was een van de ouders die bezwaar maakte tegen het gebed en de eerste rechtszaak aanspande. Engel heeft vaak gezegd dat zijn naam een ​​deel van de beslissing werd, alleen omdat het alfabetisch voorging op de namen van de andere ouders op de lijst van eisers.

Engel en de andere ouders zeiden dat hun kinderen op school moesten treiteren vanwege de rechtszaak, en dat hij en andere eisers dreigende telefoontjes en brieven ontvingen terwijl het pak door de rechtbanken liep.

Besluit van het Hooggerechtshof in Engel v. Vitale

In zijn meerderheidsopvatting stond justitie Hugo Black substantieel achter de argumenten van de separisten, die zwaar citeerden uit Thomas Jefferson en uitgebreid gebruik maakten van zijn metafoor "muur van scheiding". Bijzondere nadruk werd gelegd op James Madison's "Memorial en Remonstrance tegen religieuze beoordelingen."

De beslissing was 6-1 omdat Justices Felix Frankfurter en Byron White niet deelnamen (Frankfurter had een beroerte gehad). Justice Stewart Potter was de enige afwijkende stem. 

Volgens de meerderheid van Black was elk gebed van de regering verwant aan de Engelse creatie van het Book of Common Prayer. De pelgrims kwamen oorspronkelijk naar Amerika om precies dit soort relatie tussen de overheid en de georganiseerde religie te vermijden. In Black's woorden, het gebed was "een praktijk die volledig in strijd is met de Vestigingsclausule."

Hoewel de Regenten betoogden dat studenten niet verplicht waren het gebed op te zeggen, merkte Black op dat:

"Noch het feit dat het gebed denominatie neutraal kan zijn, noch het feit dat de naleving door studenten vrijwillig is, kan ertoe bijdragen het te bevrijden van de beperkingen van de vestigingclausule."

Wat is de vestigingsbepaling?

Dit is het gedeelte van het eerste amendement op de Amerikaanse grondwet dat de oprichting van religie door het Congres verbiedt.

In de zaak Engel v. Vitale schreef Black dat de vestigingclausule is geschonden, ongeacht of er sprake is van "het aantonen van directe overheidsdwang ... of die wetten rechtstreeks werken om niet-observerende individuen te dwingen of niet." Black wees erop dat de beslissing toonde groot respect voor religie, geen vijandigheid:

"Het is noch heiligschennis noch anti-religieus om te zeggen dat elke afzonderlijke regering in dit land buiten de zaak moet blijven om officiële gebeden te schrijven of te bestraffen en die puur religieuze functie over te laten aan de mensen zelf en aan degenen waar de mensen naar uitkijken voor religieuze begeleiding ."

Betekenis van Engel v. Vitale

Deze zaak was een van de eerste in een reeks zaken waarin een verscheidenheid aan religieuze activiteiten die door de overheid werden gesponsord, in strijd bleken met de vestigingclausule. Dit was het eerste geval dat de regering feitelijk verbood officieel gebed op scholen te sponsoren of goed te keuren.

Engel v. Vitale kreeg de bal aan het rollen bij de scheiding van kerk- en staatsproblemen in de tweede helft van de 20e eeuw.