In Engelse grammatica, "jij begreep is het geïmpliceerde onderwerp in de meeste gebiedende zinnen in de taal. Met andere woorden, in zinnen die verzoeken en bevelen overbrengen, is het onderwerp bijna altijd het persoonlijke voornaamwoord u, hoewel het vaak niet wordt uitgedrukt.
In de onderstaande voorbeelden, "jij begreep wordt aangegeven met vierkante haken: [].
"Gebiedende zinnen verschillen van anderen in zoverre dat ze onderwerp-zelfstandig naamwoord-zinnen missen:
Traditionele grammatica verklaart dergelijke zinnen door te beweren dat het onderwerp 'jij begreep.'Transformationele analyse ondersteunt deze positie:
"Het bewijs voor 'u' als het onderwerp van gebiedende zinnen omvat de afleiding van reflexieven. In reflexieve zinnen moet het reflexieve NP identiek zijn aan het onderwerp NP:
De reflexieve transformatie vervangt het juiste reflexieve voornaamwoord voor de herhaalde zelfstandig naamwoord zin:
Laten we eens kijken naar het wederkerende voornaamwoord dat in gebiedende zinnen voorkomt:
Elk wederkerend voornaamwoord anders dan 'jezelf' resulteert in een niet-grammaticale zin:
Dit feit levert bewijs voor het bestaan van 'jij' als het diepe structuuronderwerp van dwingende zinnen. 'You' wordt verwijderd door middel van de imperatieve transformatie, die wordt geactiveerd door de Imp-marker. "(Diane Bornstein, Een inleiding tot transformationele grammatica. University Press of America, 1984)
"Sommige imperatieven lijken een onderwerp van een derde persoon te hebben zoals in het volgende:
Zelfs in een zin als deze is er echter een begrepen tweede persoon subject; met andere woorden, het geïmpliceerde onderwerp is iemand onder jullie daarbuiten. Nogmaals, dit wordt duidelijker wanneer we een vraagtag aanpakken - plotseling komt het tweede persoon subject voornaamwoord naar voren:
In een voorbeeld als dit is het vrij duidelijk dat we niet te maken hebben met een declaratief, omdat de werkwoordsvorm dan anders zou zijn: iemand valt op."(Kersti Börjars en Kate Burridge, Introductie van Engelse grammatica, 2e ed. Hodder, 2010)
"Als we het gevoel hebben dat een directe spraakhandeling door de toehoorder als een bedreiging voor het gezicht kan worden gezien, zijn er nogal wat impliciete richtlijnen, die indirecte taalhandelingen... waaruit we iets kunnen kiezen dat geschikt en minder bedreigend is voor het gezicht van de ander.
… [I] n Anglo-cultuur Er zijn scripts die de imperatief blokkeren (28a) en de ondervraging voorschrijven (28 b, c, d). Hoewel het volkomen acceptabel kan zijn onder vrienden, is het gebruik van de gebiedende wijs in (28a) niet geschikt wanneer de spreker en de luisteraar elkaar niet goed kennen of wanneer de luisteraar een hogere sociale status heeft of macht over de spreker heeft. Het gebruik van de gebiedende wijs als in Doe de deur dicht heeft de grootste impact op de toehoorder, maar wordt normaal niet gebruikt. "(René Dirven en Marjolijn Verspoor, Cognitieve verkenning van taal en taalkunde, 2e ed. John Benjamins, 2004)