Wat is het koopje?

De term 'grand bargain' wordt gebruikt om een ​​mogelijke overeenkomst tussen president Barack Obama en congresleiders eind 2012 te beschrijven over hoe de uitgaven te beteugelen en de nationale schuld te verminderen, terwijl steile automatische bezuinigingen worden voorkomen die bekend staan ​​als beslaglegging of de fiscale klif die als volgt zal plaatsvinden jaar naar enkele van de belangrijkste programma's in de Verenigde Staten.

Het idee van een groot koopje was er al sinds 2011, maar het echte potentieel ontstond na de presidentsverkiezingen van 2012, waarin kiezers veel van dezelfde leiders terugbrachten naar Washington, waaronder Obama en enkele van zijn felste critici in het Congres. De dreigende fiscale crisis in combinatie met een gepolariseerd Huis en Senaat zorgde voor een groot drama in de laatste weken van 2012 toen de wetgevers werkten om de bezuinigingsbesparingen te voorkomen.

Details van de Grand Bargain

De term 'koopje' werd gebruikt omdat het een tweepartij-overeenkomst zou zijn tussen de Democratische president en de Republikeinse leiders in het Huis van Afgevaardigden, die tijdens zijn eerste termijn in het Witte Huis vastzaten aan beleidsvoorstellen..

Onder de programma's die zouden kunnen worden gericht op aanzienlijke bezuinigingen op een groot koopje zijn de zogenaamde rechtsprogramma's: Medicare, Medicaid en sociale zekerheid. Democraten die zich tegen dergelijke bezuinigingen verzetten, zouden ermee instemmen als Republikeinen in ruil daarvoor hogere belastingen zouden betalen op bepaalde inkomens met een hoog inkomen, net zoals de Buffett-regel zou hebben opgelegd.

Geschiedenis van de Grand Bargain

Het grote koopje over schuldvermindering kwam voor het eerst naar voren tijdens Obama's eerste termijn in het Witte Huis. Maar de onderhandelingen over de details van een dergelijk plan zijn in de zomer van 2011 ontrafeld en zijn pas echt begonnen na de presidentsverkiezingen van 2012.

De meningsverschillen in de eerste onderhandelingsronde waren naar verluidt de aandrang van Obama en de Democraten op een bepaald niveau van nieuwe belastinginkomsten. Republikeinen, met name meer conservatieve leden van het Congres, zouden krachtig tegen het verhogen van belastingen boven een bepaald bedrag zijn geweest, naar verluidt voor ongeveer $ 800 miljoen aan nieuwe inkomsten.

Maar na de herverkiezing van Obama leek House Speaker John Boehner uit Ohio een bereidheid aan te duiden om hogere belastingen te accepteren in ruil voor bezuinigingen op rechtenprogramma's. "Om Republikeinse steun voor nieuwe inkomsten te krijgen, moet de president bereid zijn om de uitgaven te verminderen en de rechtsprogramma's aan te vullen die de belangrijkste drijfveren van onze schuld zijn", zei Boehner tegen verslaggevers na de verkiezingen. "We zijn dichterbij dan iemand denkt aan de kritische massa die wettelijk nodig is om de belastinghervorming te voltooien."

Oppositie tegen het grote koopje

Veel democraten en liberalen uitten scepsis over het aanbod van Boehner en herhaalden hun verzet tegen bezuinigingen op Medicare, Medicaid en sociale zekerheid. Ze voerden aan dat Obama's beslissende overwinning hem een ​​bepaald mandaat toestond om de sociale programma's en vangnetten van de natie te handhaven. Ze beweerden ook dat de verlagingen in combinatie met het vervallen van zowel de belastingverlagingen uit het Bush-tijdperk als de verlagingen van de loonbelasting in 2013 het land terug in een recessie zouden kunnen brengen.

De liberale economische Paul Krugman, die in de New York Times schreef, betoogde dat Obama het Republikeinse aanbod van een nieuw koopje niet gemakkelijk zou moeten accepteren:

"President Obama moet vrijwel onmiddellijk een beslissing nemen over hoe om te gaan met voortdurende republikeinse obstructie. Hoe ver moet hij gaan met het voldoen aan de eisen van de GOP? Mijn antwoord is helemaal niet ver. Obama moet hard blijven hangen, verklaren zich bereid, indien nodig, stand te houden, zelfs ten koste van het door zijn tegenstanders schade toebrengen aan een nog steeds wankele economie. En dit is absoluut geen tijd om te onderhandelen over een 'groot koopje' op de begroting die de nederlaag van de kaken afpakt van overwinning. "