Wat is het vierde landgoed?

De voorwaarde vierde landgoed wordt gebruikt om de pers te beschrijven.

De auteur William Safire schreef ooit journalisten en de nieuwsuitzendingen waarvoor zij als leden van de vierde nalatenschap werken, een erkenning van hun invloed en status bij de grootste mogendheden van een natie..

De term gaat eeuwen terug toen hij van toepassing was op elke onofficiële groep die publieke invloed uitoefende, inclusief een menigte.

Een verouderde termijn

Het gebruik van de term vierde landgoed om de moderne media te beschrijven, is echter enigszins verouderd, tenzij het ironisch is, gezien het wantrouwen van het publiek ten aanzien van journalisten en berichtgeving in het algemeen. Volgens de Gallup-organisatie zegt minder dan een derde van de nieuwsconsumenten dat ze de media vertrouwen.

"Vóór 2004 was het gebruikelijk dat een meerderheid van de Amerikanen op zijn minst enig vertrouwen in de massamedia beweerde, maar sindsdien voelt minder dan de helft van de Amerikanen dat. Nu heeft slechts ongeveer een derde van de VS vertrouwen in de Fourth Estate, een verbluffende ontwikkeling voor een instelling die is ontworpen om het publiek te informeren, "schreef Gallup in 2016. 

"De uitdrukking verloor zijn levendigheid naarmate de andere 'landgoederen' uit het geheugen vervaagden en heeft nu een muffe en opstandige connotatie," schreef Safire, een voormalige New York Times columnist. "In het huidige gebruik draagt ​​'de pers' meestal de uitstraling van 'vrijheid van de pers' met zich mee die is vastgelegd in de Amerikaanse grondwet, terwijl perscritici het meestal met een grijns labelen als 'de media'."

Oorsprong van het vierde landgoed

De term vierde landgoed wordt vaak toegeschreven aan de Britse politicus Edmund Burke. Thomas Carlyle, in Helden en heldenverering in de geschiedenis, schrijft:

Burke zei dat er drie Estates in het Parlement waren, maar in de Reporters 'Gallery daarginds zat een vierde Estate belangrijker dan hen allemaal.

Het Oxford English Dictionary schrijft de term vierde landgoed toe aan Lord Brougham in 1823. Anderen schreven het toe aan de Engelse essayist William Hazlitt.

In Engeland waren de drie landgoederen voorafgaand aan het vierde landgoed de koning, de geestelijkheid en de gewone mensen.

In de Verenigde Staten wordt de term vierde nalatenschap soms gebruikt om de pers naast de drie takken van de overheid te plaatsen: wetgevend, uitvoerend en gerechtelijk.

Het vierde landgoed verwijst naar de waakhondrol van de pers, een rol die belangrijk is voor een functionerende democratie.

Rol van het vierde landgoed

Het eerste amendement op de grondwet "bevrijdt" de pers. Maar die vrijheid houdt een verantwoordelijkheid in om de waakhond van het volk te zijn. De traditionele krant wordt echter bedreigd door een kleiner publiek en de waakhond wordt niet vervuld door andere vormen van media.

Televisie is gericht op entertainment, zelfs als het wordt verkleed als 'nieuws'. Traditionele radiostations worden bedreigd door satellietradio, zonder banden met lokale belangen.

Allen worden geconfronteerd met de wrijvingsloze distributie die internet mogelijk maakt, de storende effecten van digitale informatie. Weinigen hebben een bedrijfsmodel bedacht dat inhoud betaalt tegen de tarieven van vandaag.