Wat is literaire journalistiek?

Literaire journalistiek is een vorm van non-fictie die feitelijke rapportage combineert met enkele van de verhalende technieken en stilistische strategieën die traditioneel worden geassocieerd met fictie. Ook wel genoemd verhalende journalistiek.

In zijn baanbrekende bloemlezing De literaire journalisten (1984), Norman Sims merkte op dat literaire journalistiek "onderdompeling in complexe, moeilijke onderwerpen vereist. De stem van de schrijver komt naar voren om te laten zien dat een auteur aan het werk is."

De voorwaarde literaire journalistiek wordt soms door elkaar gebruikt met creatieve non-fictie; vaker wordt het echter als één beschouwd type van creatieve non-fictie.

Hoog aangeschreven literaire journalisten in de VS zijn tegenwoordig John McPhee, Jane Kramer, Mark Singer en Richard Rhodes. Enkele opmerkelijke literaire journalisten van de afgelopen eeuw zijn Stephen Crane, Jack London, George Orwell en Tom Wolfe.

Klassieke voorbeelden van literaire journalistiek

• "A Hanging" van George Orwell
• "The San Francisco Earthquake" door Jack London
• "The Watercress Girl" door Henry Mayhew

Waarnemingen

• "Literaire journalistiek is geen fictie - de mensen zijn echt en de gebeurtenissen hebben plaatsgevonden - noch is het journalistiek in traditionele zin. Er is interpretatie, een persoonlijk standpunt en (vaak) experiment met structuur en chronologie. Een ander essentieel element van literaire journalistiek is de focus. In plaats van de nadruk te leggen op instellingen, onderzoekt literaire journalistiek de levens van degenen die door die instellingen worden getroffen. "(Jan Whitt, Women in American Journalism: A New History. University of Illinois Press, 2008)
• Kenmerken van literaire journalistiek
  • "Onder de gedeelde kenmerken van literaire journalistiek zijn onderdompelingsrapportage, gecompliceerde structuren, karakterontwikkeling, symboliek, stem, een focus op gewone mensen ... en nauwkeurigheid. Literaire journalisten erkennen de behoefte aan een bewustzijn op de pagina waardoor de objecten die worden bekeken worden gefilterd.
  • "Een lijst met kenmerken kan een gemakkelijkere manier zijn om literaire journalistiek te definiëren dan een formele definitie of een set regels. Nou, er zijn enkele regels, maar Mark Kramer gebruikte de term 'breekbare regels' in een bloemlezing die we hebben bewerkt. Onder die regels , Kramer omvatte:

- Literaire journalisten dompelen zich onder in de werelden van onderwerpen ...
- Literaire journalisten werken impliciete afspraken uit over nauwkeurigheid en openhartigheid ...
- Literaire journalisten schrijven vooral over routine-evenementen.
- Literaire journalisten ontwikkelen betekenis door voort te bouwen op de opeenvolgende reacties van de lezers.

• "... Journalistiek verbindt zich met het werkelijke, het bevestigde, dat wat niet eenvoudig wordt gedacht ... Literaire journalisten hebben zich aan de regels van nauwkeurigheid gehouden - of meestal - juist omdat hun werk niet als journalistiek kan worden bestempeld als details en karakters denkbeeldig zijn ." (Norman Sims, True Stories: A Century of Literary Journalism. Northwestern University Press, 2008)
•  "Zoals gedefinieerd door Thomas B. Connery, literaire journalistiek is 'non-fictie gedrukt proza ​​waarvan de verifieerbare inhoud is gevormd en omgezet in een verhaal of schets door gebruik te maken van verhalende en retorische technieken die doorgaans worden geassocieerd met fictie.' Door middel van deze verhalen en schetsen leggen auteurs 'een verklaring af of geven ze een interpretatie over de afgebeelde mensen en cultuur'. Norman Sims voegt deze definitie toe door te suggereren dat het genre lezers in staat stelt om 'het leven van anderen te aanschouwen', vaak in veel duidelijkere contexten geplaatst dan we zelf kunnen. ' Hij suggereert verder: 'Er is iets intrinsiek politiek - en sterk democratisch - over literaire journalistiek - iets pluriforms, pro-individueel, anti-cant en anti-elite.' Verder, zoals John E. Hartsock opmerkt, is het grootste deel van het werk dat als literaire journalistiek wordt beschouwd 'grotendeels samengesteld door professionele journalisten of schrijvers wier industriële productiemiddelen te vinden zijn in de kranten- en tijdschriftenpers, waardoor ze op het minst voor de interim-feitelijke journalisten. ' In veel definities van literaire journalistiek is gebruikelijk dat het werk zelf een soort hogere waarheid moet bevatten; van de verhalen zelf kan gezegd worden dat ze symbolisch zijn voor een grotere waarheid. "(Amy Mattson Lauters, ed., The Rediscovered Writings of Rose Wilder Lane, Literary Journalist. University of Missouri Press, 2007)
• "Door dialoog, woorden, de presentatie van de scène, kun je het materiaal overdragen aan de lezer. De lezer is 90% van wat creatief is in creatief schrijven. Een schrijver begint gewoon dingen." (John McPhee, geciteerd door Norman Sims in "The Art of Literary Journalism." Literaire journalistiek, ed. door Norman Sims en Mark Kramer. Ballantine, 1995)

Achtergrond van de literaire journalistiek

• "[Benjamin] Franklins stilte-dogood-essays markeerden zijn entree in literaire journalistiek. Stilte, de persona die Franklin heeft overgenomen, spreekt tot de vorm die literaire journalistiek zou moeten aannemen - dat het zich in de gewone wereld zou moeten bevinden - ook al werd haar achtergrond niet typisch gevonden in de krant. "(Carla Mulford," Benjamin Franklin en Transatlantische literaire journalistiek. " Transatlantische literatuurwetenschappen, 1660-1830, ed. door Eve Tavor Bannet en Susan Manning. Cambridge University Press, 2012)
• "Honderdvijftig jaar vóór de Nieuwe journalisten van de jaren 1960 wreef onze neus in hun ego, [William] Hazlitt zette zich in zijn werk met een openhartigheid die een paar generaties eerder ondenkbaar zou zijn geweest. "(Arthur Krystal," Slang-Whanger. " Behalve als ik schrijf. Oxford University Press, 2011)
• "De uitdrukking 'Nieuwe Journalistiek' verscheen voor het eerst in een Amerikaanse context in de jaren 1880 toen het werd gebruikt om de combinatie van sensatiezucht en kruistochtende journalistiek te beschrijven - muckraking namens immigranten en de armen - een gevonden in de New York World en andere papieren ...
  'Hoewel het historisch geen verband hield met de nieuwe journalistiek van [Joseph] Pulitzer, het schrijfgenre dat Lincoln Steffens noemde'literaire journalistiek'deelde veel van zijn doelen. Als stadsredacteur van de New York commerciële adverteerder in de jaren 1890 maakte Steffens literaire journalistiek - kunstzinnig verhalende verhalen over onderwerpen die de massa bezighouden - in redactionele beleid, erop aandringend dat de basisdoelen van de kunstenaar en de journalist (subjectiviteit, eerlijkheid, empathie) hetzelfde waren. " (Robert S. Boynton, Inleiding tot De nieuwe nieuwe journalistiek: gesprekken met Amerika's beste non-fictieschrijvers over hun ambacht. Vintage Books, 2005)