Wat is evenwicht in kunst en waarom doet het ertoe?

Evenwicht in kunst is een van de basisprincipes van ontwerp, samen met contrast, beweging, ritme, nadruk, patroon, eenheid en verscheidenheid. Balans verwijst naar hoe de elementen van kunst (lijn, vorm, kleur, waarde, ruimte, vorm, textuur) zich in de compositie tot elkaar verhouden in termen van hun visuele gewicht om een ​​visueel evenwicht te creëren. Dat wil zeggen, de ene kant lijkt niet zwaarder dan de andere.

In drie dimensies wordt balans bepaald door de zwaartekracht en het is gemakkelijk te zien wanneer iets in balans is of niet (als het niet op een of andere manier wordt tegengehouden). Het valt om als het niet in balans is. Op een steunpunt (zoals een wipwap) raakt de ene kant van het object de grond terwijl de andere omhoog gaat. In twee dimensies moeten kunstenaars vertrouwen op het visuele gewicht van de elementen van de compositie om te bepalen of een stuk in balans is. Beeldhouwers vertrouwen op zowel fysiek als visueel gewicht om de balans te bepalen.

Mensen, misschien omdat we bilateraal symmetrisch zijn, hebben een natuurlijk verlangen om evenwicht en evenwicht te zoeken. Over het algemeen streven kunstenaars ernaar om evenwichtige kunstwerken te maken. Een uitgebalanceerd werk, waarin het visuele gewicht gelijkmatig over de compositie is verdeeld, lijkt stabiel, geeft de kijker een comfortabel gevoel en is een lust voor het oog. Een werk dat uit balans is, lijkt onstabiel, creëert spanning en maakt de kijker ongemakkelijk. Soms creëert een kunstenaar opzettelijk een werk dat uit zijn evenwicht is.

Isamu Noguchi's (1904-1988) sculptuur "Rode Kubus" is een voorbeeld van een sculptuur dat opzettelijk uit balans lijkt. De rode kubus rust gevaarlijk op een punt, in contrast met de grijze, solide, stabiele gebouwen eromheen, en het creëert een gevoel van spanning en angst. 

Soorten balans

Er zijn drie hoofdsoorten balans die worden gebruikt in kunst en design: symmetrisch, asymmetrisch en radiaal. Symmetrische balans, inclusief radiale symmetrie, herhaalt systematisch patronen van vormen. Asymmetrische balans compenseert verschillende elementen met hetzelfde visuele gewicht of hetzelfde fysieke en visuele gewicht in een driedimensionale structuur. Asymmetrische balans is meer gebaseerd op de intuïtie van de kunstenaar dan op een formeel proces.

Symmetrische balans

Symmetrische balans is wanneer beide zijden van een stuk gelijk zijn; dat wil zeggen, ze zijn identiek of bijna identiek. Symmetrische balans kan worden vastgesteld door een denkbeeldige lijn door het midden van het werk te trekken, horizontaal of verticaal, en elke helft identiek of zeer visueel vergelijkbaar te maken. Dit soort evenwicht creëert een gevoel van orde, stabiliteit, rationaliteit, plechtigheid en formaliteit. Symmetrische balans wordt vaak gebruikt in institutionele architectuur (overheidsgebouwen, bibliotheken, hogescholen en universiteiten) en religieuze kunst.

Symmetrische balans kan een spiegelbeeld zijn (een exacte kopie van de andere kant) of het kan bij benadering zijn, waarbij de twee kanten kleine variaties hebben maar vrij gelijkaardig zijn.

Symmetrie rond een centrale as wordt bilaterale symmetrie genoemd. De as kan verticaal of horizontaal zijn.

"Het laatste avondmaal" van de Italiaanse renaissanceschilder Leonardo da Vinci (1452-1519) is een van de bekendste voorbeelden van het creatieve gebruik van een kunstenaar van symmetrische balans. Da Vinci gebruikt het compositorische apparaat van symmetrische balans en lineair perspectief om het belang van de centrale figuur, Jezus Christus, te benadrukken. Er is een kleine variatie tussen de figuren zelf, maar er is hetzelfde aantal figuren aan weerszijden en ze bevinden zich langs dezelfde horizontale as.

Op-art is een soort kunst die soms biaxiaal symmetrische balans gebruikt - dat wil zeggen met symmetrie die overeenkomt met zowel de verticale als de horizontale as.

Kristallografische balans, die harmonie vindt in herhaling (zoals kleur of vorm), is vaak vrij symmetrisch. Het wordt ook mozaïekbalans of algehele balans genoemd. Denk aan werken van Andy Warhol met herhalende elementen, de albumhoes van de Parlophone "Hard Day's Night" van The Beatles, of zelfs behangpatronen.

Radiale symmetrie

Radiale symmetrie is een variatie van symmetrische balans waarin de elementen gelijkmatig rond een centraal punt zijn gerangschikt, zoals in de spaken van een wiel of de rimpelingen in een vijver waar een steen wordt neergezet. Radiale symmetrie heeft dus een sterk brandpunt.

Radiale symmetrie wordt vaak gezien in de natuur, zoals in de bloembladen van een tulp, de zaden van een paardenbloem of in bepaalde zeedieren, zoals kwallen. Het wordt ook gezien in religieuze kunst en heilige geometrie, zoals in mandala's, en in hedendaagse kunst, zoals in "Target With Four Faces" (1955) van de Amerikaanse schilder Jasper Johns.

Asymmetrische balans

In asymmetrische balans zijn de twee kanten van een compositie niet hetzelfde, maar lijken ze toch een gelijk visueel gewicht te hebben. Negatieve en positieve vormen zijn ongelijk en ongelijk verdeeld over het kunstwerk, waardoor het oog van de kijker door het stuk wordt geleid. Asymmetrische balans is iets moeilijker te bereiken dan symmetrische balans omdat elk element van de kunst zijn eigen visuele gewicht heeft ten opzichte van de andere elementen en de hele compositie beïnvloedt.  

Asymmetrische balans kan bijvoorbeeld optreden wanneer verschillende kleinere items aan de ene kant worden uitgebalanceerd door een groot item aan de andere kant, of wanneer kleinere elementen verder van het midden van de compositie worden geplaatst dan grotere elementen. Een donkere vorm kan worden gecompenseerd door verschillende lichtere vormen.

Asymmetrische balans is minder formeel en dynamischer dan symmetrische balans. Het lijkt misschien meer casual, maar vergt een zorgvuldige planning. Een voorbeeld van asymmetrische balans is Vincent van Gogh's "De Sterrennacht" (1889). De donkere driehoekige vorm van de bomen visueel verankerend aan de linkerkant van het schilderij wordt gecompenseerd door de gele cirkel van de maan in de rechterbovenhoek.

'The Boating Party', van de Amerikaanse kunstenaar Mary Cassatt (1844-1926), is een ander dynamisch voorbeeld van asymmetrische balans, met de donkere figuur op de voorgrond (rechterbenedenhoek) in evenwicht gehouden door de lichtere figuren en met name het lichte zeil in de linkerbovenhoek. 

Hoe de elementen van kunst de balans beïnvloeden

Bij het maken van een kunstwerk onthouden kunstenaars dat bepaalde elementen en kenmerken een groter visueel gewicht hebben dan andere. Over het algemeen zijn de volgende richtlijnen van toepassing, hoewel elke compositie anders is en de elementen binnen een compositie zich altijd gedragen in relatie tot de andere elementen.

Kleur

Kleuren hebben drie hoofdkenmerken (waarde, verzadiging en tint) die hun visuele gewicht beïnvloeden. Transparantie kan ook een rol spelen.

• Waarde: donkere kleuren lijken visueel zwaarder in gewicht dan lichtere kleuren. Zwart is visueel de donkerste kleur en het zwaarste gewicht, terwijl wit visueel de lichtste kleur en het lichtste gewicht is. De grootte van de vorm is echter ook belangrijk. Een kleinere, donkerdere vorm kan bijvoorbeeld worden gecompenseerd door een grotere, lichtere vorm. 
• Verzadiging: meer verzadigde kleuren (intenser) zijn visueel zwaarder dan neutralere (doffer) kleuren. Een kleur kan minder intens worden gemaakt door deze te mengen met het tegenovergestelde op het kleurenwiel.
• Tint: warme kleuren (geel, oranje en rood) hebben meer visueel gewicht dan koele kleuren (blauw, groen en paars).
• Transparantie: dekkende gebieden hebben meer visueel gewicht dan transparante gebieden.

Vorm 

• Vierkanten hebben de neiging om meer visueel gewicht te hebben dan cirkels, en complexere vormen (trapezoïden, zeshoeken en vijfhoeken) hebben de neiging om meer visueel gewicht te hebben dan eenvoudiger vormen (cirkels, vierkanten en ovalen)
• De grootte van de vorm is erg belangrijk; grotere vormen zijn visueel zwaarder dan kleinere vormen, maar een groep kleine vormen kan visueel het gewicht van een grote vorm evenaren.

Lijn

• Dikke lijnen hebben meer gewicht dan dunne lijnen.

structuur

• Een vorm of vorm met textuur heeft meer gewicht dan een die geen textuur heeft.

Plaatsing

• Vormen of objecten in de richting van de rand of hoek van de compositie hebben meer visueel gewicht en zullen visueel zware elementen in de compositie compenseren. 
• Voorgrond en achtergrond kunnen elkaar in evenwicht brengen.
• Items kunnen elkaar ook balanceren langs een diagonale as, niet alleen verticaal of horizontaal.

Elk type contrast kan worden gebruikt bij het streven naar evenwicht: stil versus bewegend, soepel versus ruw, breed versus smal, en zo verder.

Balans is een belangrijk aandachtspunt, want het communiceert zoveel over een kunstwerk en kan bijdragen aan het totale effect, waardoor een compositie dynamisch en levendig of rustgevend en kalm wordt.

bronnen

"5 beroemde op-artiesten." weebly.

"Andy Warhol." Weiner Elementary School.

Beatles, The. "Een welverdiende nachtrust." 2009 Digital Remaster, Enhanced, Remastered, Digipack, Limited Edition, Capitol, 8 september 2009.

"Biografie." Het Noguchi Museum, NY.

"Red Cube, 1968." New York City Public Art Curriculum.

"Doel met vier gezichten: galerijlabel." The Museum of Modern Art, 2009, NY.

"The Boating Party: Overzicht." National Gallery of Art, 2018.

"The Starry Night: Galley Label." The Museum of Modern Art, 2011, NY.