Wat is schriftelijke toeschrijving?
Share
Naamsvermelding wordt ook een rapportageclausule in de academische wereld genoemd, is de identificatie van de spreker of de bron van schriftelijk materiaal. Het wordt meestal uitgedrukt in woorden zoals "ze zei", "hij schreeuwde" of "hij vraagt" of de naam van de bron en het juiste werkwoord. Soms identificeert deze toeschrijving de toon en wie de verklaring aflegde. Zowel directe als indirecte citaten vereisen toeschrijving.
Goede schrijfdefinitie
In "De feiten over bestandsgids voor goed schrijven" uit 2006 bespreekt Martin H. Manser de toeschrijving. De positionering van attributie die hier wordt besproken voor een indirect citaat is niet in steen geschreven; veel goede schrijfautoriteiten, met name in de journalistiek, geven er de voorkeur aan dat toeschrijving aan het einde van het citaat komt, ongeacht of het direct of indirect is. Dit is één mening.
"De rapportageclausule bestaat uit een onderwerp en een werkwoord van spreken of schrijven, evenals alle andere gerelateerde informatie - 'zei Roger; antwoordde Tom; ze schreeuwden boos.' In indirecte spraak gaat de rapportageclausule altijd vooraf aan de gerapporteerde clausule, maar indirecte spraak kan worden geplaatst vóór, na of in het midden van de gerapporteerde clausule. Wanneer het wordt ingevoegd na of in het midden van de gerapporteerde clausule, is het met komma's, en het werkwoord wordt vaak voor het onderwerp geplaatst - 'zei zijn moeder; antwoordde Bill.' Wanneer de rapportageclausule aan het begin van de zin wordt geplaatst, is het gebruikelijk om deze te volgen met een komma of dubbele punt, die vóór de aanhalingstekens wordt weergegeven.
"Wanneer een tekst twee of meer mensen bij een gesprek heeft betrokken, is het gebruikelijk dat de rapportageclausule wordt weggelaten zodra is vastgesteld wiens beurt het is om te spreken:
' Wat bedoel je daarmee?' eiste Higgins.
'Wat denk je dat ik bedoel?' reageerde Davies.
'Ik weet het niet zeker.'
'Laat me weten wanneer je bent.'
"Merk ook op dat de conventie van het beginnen van een nieuwe paragraaf met elke nieuwe spreker helpt bij het onderscheiden van de individuen in een gesprek."
Het woord 'dat' weglaten
David Blakesley en Jeffrey Hoogeveen bespreken het gebruik van het woord "dat" in citaten in "The Thomson Handbook" (2008).
'Je hebt misschien gemerkt dat' dat 'soms ontbreekt in rapportageclausules. De beslissing om' dat 'weg te laten is gebaseerd op verschillende factoren. Informele contexten en academisch schrijven,' dat 'is over het algemeen inbegrepen.' Dat 'kan worden weggelaten wanneer ( 1) het onderwerp van de 'dat'-aanvulling is een voornaamwoord, (2) de rapportageclausule en de' dat'-clausule hetzelfde onderwerp hebben, en / of (3) de schrijfcontext is informeel. "
Hier is een voorbeeld uit "The Crossing" van Cormac McCarthy (1994):
"Ze zei dat ze dacht dat het land onder een vloek lag en hem om zijn mening vroeg, maar hij zei dat hij weinig van het land wist."
Over het woord 'Said'
Dit is wat eminente grammaticus Roy Peter Clark het woord "zei" zei in "Writing Tools: 50 Essential Strategies for Every Writer" (2006):
"Laat 'zei' met rust. Laat je niet verleiden door de muze van variatie om karakters toe te staan opine, uit te werken, cajole of te schreeuwen."
Voorbeelden van toeschrijving
Van "The Great Gatsby," F. Scott Fitzgerald (1925)
"[Gatsby] brak af en begon een verlaten pad van vruchtenschillen en weggegooide gunsten en verpletterde bloemen op en neer te lopen..
"Ik zou niet te veel van haar vragen," waagde ik. "Je kunt het verleden niet herhalen."
"Kan het verleden niet herhalen?" riep hij ongelovig. 'Waarom kun je dat natuurlijk!'
"Hij keek wild om zich heen, alsof het verleden hier op de loer lag in de schaduw van zijn huis, net buiten het bereik van zijn hand.
'' Ik ga alles repareren zoals het was, 'zei hij, vastberaden knikend.' Ze zal wel zien. ''
Van "Wise Blood", Flannery O'Connor (1952)
'Ik denk dat u denkt dat u bent verlost,' zei hij. Mevrouw Hitchcock greep haar kraag.
'Ik denk dat je denkt dat je bent verlost,' herhaalde hij.
"Ze bloosde. Na een seconde zei ze ja, het leven was een inspiratie en toen zei ze dat ze honger had en vroeg of hij niet naar het restaurant wilde gaan."
