anastrofe is een retorische term voor de inversie van conventionele woordvolgorde. Bijvoeglijk naamwoord: anastrophic. Gerelateerd aan overgedragen epithet en ook bekend als hyperbaton, transcensio, transgressio, en tresspasser, de term is afgeleid van het Grieks en betekent "ondersteboven keren".
Anastrophe wordt meestal gebruikt om een of meer woorden te benadrukken die zijn omgekeerd.
Richard Lanham merkt op dat "Quintilianus anastrofe zou beperken tot een omzetting van slechts twee woorden, een patroon dat Puttenham bespot met 'In mijn jaren wellustige, menig daad deed ik'" (Een handlijst van retorische termen, 1991).
Voorbeelden en waarnemingen van anastrofe
"Ben je klaar? Wat ken je van klaar? Achthonderd jaar heb ik Jedi getraind. Mijn eigen raad zal ik blijven volgen wie moet worden getraind ... Deze heb ik lang bekeken ... Nooit zijn mening over waar hij was. " (Yoda binnen Star Wars: Aflevering V: The Empire Strikes Back, 1980)
"Natuurlijk ben ik hiervan, dat je alleen maar moet verdragen om te overwinnen." (Winston Churchill, adres afgeleverd in de Guildhall, Londen, 14 september 1914)
"Gracieus was ze. Met gracieus bedoel ik vol genaden ... "Intelligent was ze niet. In feite draaide ze in de tegenovergestelde richting." (Max Shulman, The Many Loves of Dobie Gillis. Doubleday, 1951)
"Duidelijke, rustige Leman! contrastrijk meer Met de wilde wereld waarin ik woonde. " (Lord Byron, Childe Harold)
"Uit het land van hemelsblauwe wateren, Uit het land van de hoge balsems van dennen, Komt het bier verfrissend, Hamm is het bier verfrissend. " (Jingle for Hamm's Beer, met tekst van Nelle Richmond Eberhart)
Corie Bratter: Zes dagen maakt geen week. Paul Bratter: Wat betekent dat? Corie Bratter: Ik weet het niet! (Jane Fonda en Robert Redford in Op blote voeten in het park, 1967)
Tijdstijl en New Yorker Stijl
"Een afgrijselijke griezel snuffelde rond een begraafplaats niet ver van Parijs. In kapellen van de familie ging hij, diefstal van de dode bedoeling op."(" Buitenlandse nieuwsnotities ", Tijd magazine, 2 juni 1924)
"Achteruit liepen zinnen tot de geest op zijn kop ... Waar het allemaal zal eindigen, kent God!" (Wolcott Gibbs, uit een parodie van Tijd tijdschrift. De New Yorker, 1936)
"Vandaag bijna vergeten is Tijdstijl, oververhitte methode van nieuwsuitwisseling waarmee, in Roaring Twenties, Turbulent Thirties, Tijd getracht de taal van Shakespeare, Milton te markeren. Uitgelicht in bijvoeglijk naamwoord-bezaaid Tijdstijl waren omgekeerde syntaxis (werkwoorden eerst, zelfstandige naamwoorden later), gekapitaliseerde samengestelde epithetten (Cinemactor Clark Gable, Radiorator HV Kaltenborn), verbazingwekkende neologismen (gered van Aziatische onduidelijkheid waren Tycoon, Pundit & Mogul, vaak nog gebruikt door newshawks, newshens), ergens weglating van bepaalde, onbepaalde lidwoorden, idem finale 'en is in serie behalve indien vervangen door ampersands. Helemaal niet zoals Tijdstijl was New Yorker stijl. Hij vertrouwde toen zwaar, vertrouwt nog steeds op grammaticaal fanatisme, afschuw van indirection, aandringen op komma vóór finale 'en' in serie. Kort en krachtig Tijdparagrafen. Lang, loom waren De New Yorker's. "(Hendrik Hertzberg," Luce vs. Ross. " De New Yorker, 21 februari 2000)
Nadrukkelijke woordvolgorde
"anastrofe wordt vaak gebruikt om de nadruk te leggen. Overweeg een komisch voorbeeld. In een stripverhaal van Dilbert gepubliceerd op 5 maart 1998, kondigt de puntige baas aan dat hij de 'chaostheorie van management' gaat gebruiken. Dilbert's collega Wally antwoordt: 'En dit zal anders zijn hoe?' Normaal gesproken plaatsen we het vragende bijwoord 'hoe' aan het begin van de zin (zoals in 'Hoe zou dit anders zijn?'). Door af te wijken van de normale woordvolgorde legt Wally extra nadruk op de vraag van verschil. Wally's extra nadruk suggereert dat de nieuwe theorie het gedrag van de baas niet dramatisch zal veranderen. "(James Jasinski, Bronboek van Rhetoric. Sage, 2001)
Anastrofe in films
" anastrofe is een ongewone opstelling, een inversie van wat logisch of normaal is, in de literatuur van de woorden van een zin, in film van het beeld, in hoek, in focus en in verlichting. Het omvat alle vormen van technische vervorming. Het is duidelijk een figuur dat zelden wordt gebruikt, en het is niet altijd zeker of het het beoogde effect heeft ... "[In de Ballade van een soldaat (Grigori Chukhrai), een van de twee seinen wordt gedood en de andere wordt achtervolgd door een Duitse tank. Bij een schot in de lucht draait de camera met tank en man, en op een gegeven moment draait het tafereel zich om, met de grond omhoog, de lucht rechtsonder, en de achtervolging gaat verder. Is het de gedesoriënteerde paniek van de man die wild zonder plan vlucht, of de manische geest van de tankbestuurder die een man achtervolgt, terwijl hij zich zou moeten richten op de vernietiging van bedrijven, terwijl hij in feite kon schieten? Een bizarre daad lijkt om een anastrofische behandeling te vragen. "(N. Roy Clifton, De figuur in film. Associated University Presses, 1983)