Wat is een lettergreep in de Engelse taal?

EEN lettergreep is een of meer letters die een eenheid van gesproken taal vertegenwoordigen, bestaande uit een enkel ononderbroken geluid. Bijvoeglijk naamwoord: lettergreep-.

Een lettergreep bestaat uit een enkel klinkergeluid (zoals in de uitspraak van Oh) of een combinatie van klinker en medeklinker (s) (zoals in Nee en niet).

Een lettergreep die op zichzelf staat, wordt a genoemd eenlettergrepig woord. Een woord dat twee of meer lettergrepen bevat, wordt a genoemd polysyllable.

Het woord lettergreep komt uit het Grieks, "combineren"

"Engelstaligen hebben weinig moeite om het aantal lettergrepen in één woord te tellen", zeggen R.W. Fasold en J. Connor-Linton, "maar taalkundigen vinden het moeilijker om een ​​lettergreep te definiëren." Hun definitie van een lettergreep is "een manier om geluiden rond een piek van sonoriteit te organiseren"
(Een inleiding tot taal en taalkunde, 2014). 

Voorbeelden en wetenschappelijke observaties

"Een woord kan worden uitgesproken [a] 'lettergreep tegelijk', zoals in niettemin, en een goed woordenboek zal bepalen waar deze syllabische afdelingen schriftelijk plaatsvinden, waardoor informatie wordt verstrekt over hoe een woord kan worden afgebroken. syllabificatie is de term die verwijst naar de verdeling van een woord in lettergrepen. "
(David Crystal, Een woordenboek van taal- en fonetiek. Blackwell, 2003)

"Een lettergreep is een prominente piek in de keten van uiting. Als je het akoestische vermogen van een luidspreker zou kunnen meten naarmate het met de tijd varieert, zou je merken dat het continu op en neer gaat en kleine pieken en dalen vormt: de pieken zijn lettergrepen. De woorden hol en hier vormen slechts één piek elk, en dus slechts één lettergreep, terwijl de woorden speler en nieuwere worden meestal uitgesproken met twee pieken en bevatten dus twee lettergrepen. Het is dus wenselijk om onderscheid te maken tussen een tweeklank (wat een lettergreep is) en een reeks van twee klinkers (wat twee lettergrepen is). "
(Charles Barber, De Engelse taal: een historische introductie. Cambridge University Press, 2000)

"Lettergreep is geen moeilijk begrip om intuïtief te begrijpen, en er is veel overeenstemming over het tellen van lettergrepen in woorden. Waarschijnlijk zijn de meeste lezers het erover eens dat kabeljauw heeft een lettergreep, Ahi twee, en heilbot drie. Maar technische definities zijn uitdagend. Toch is er overeenstemming dat een lettergreep een fonologische eenheid is die bestaat uit een of meer geluiden en dat lettergrepen zijn verdeeld in twee delen - een begin en een rijm. De rijm bestaat uit een piek of kern en eventuele medeklinkers die erop volgen. De kern is meestal een klinker ... Medeklinkers die voorafgaan aan het rijm in een lettergreep vormen de begin...
"[T] het enige essentiële element van een lettergreep is een kern. Omdat een enkel geluid een lettergreep kan vormen en een enkele lettergreep een woord kan vormen, kan een woord uit een enkele klinker bestaan ​​- maar je wist al dat je woorden een en ik."
(Edward Finegan, Taal: de structuur en het gebruik, 6e ed. Wadsworth, 2012)
"Het woord sterke punten heeft mogelijk de meest complexe lettergreepstructuur van elk Engels woord:. ... met drie medeklinkers in het begin en vier in de coda [de medeklinkers aan het einde van het rijm]! "
(Kristin Denham en Anne Lobeck, Taalkunde voor iedereen. Wadsworth, 2010)

"Sommige medeklinkers kunnen alleen worden uitgesproken (mmm, zzz), en kunnen al dan niet worden beschouwd als lettergrepen, maar ze vergezellen normaal gesproken klinkers, die de neiging hebben om de centrale positie in een lettergreep in te nemen (de syllabische positie), als in pap, pep, pip, pop, pup. Medeklinkers bezetten de marges van de lettergreep, zoals bij 'p' in de zojuist gegeven voorbeelden. Een klinker in de lettergreepmarge wordt vaak aangeduid als een glijden, als in eb en baai. Syllabische medeklinkers komen voor in de tweede lettergrepen van woorden als midden- of mesthoop, een reeks van schwa plus medeklinker vervangen ... "
(Gerald Knowles en Tom McArthur, The Oxford Companion to the English Language, uitgegeven door Tom McArthur. Oxford University Press, 1992)

"[A] algemeen lettergreepproces, vooral bij de eerste 50 woorden van het kind, is reduplicatie (lettergreepherhaling). Dit proces kan worden gezien in vormen als mama, papa, peepee, enzovoorts. Gedeeltelijke heruplicatie (de herhaling van een deel van een lettergreep) kan ook voorkomen; heel vaak wordt een / i / vervangen door het laatste klinkersegment, zoals in mama en daddy."
(Frank Parker en Kathryn Riley, Taalkunde voor niet-taalkundigen, 2e ed. Allyn and Bacon, 1994)

"Woorden als matinee en dameshuisjas, geïntroduceerd na 1700, worden benadrukt op de eerste lettergreep in het Brits Engels, maar op de laatste in het Amerikaans Engels. "
(Ann-Marie Svensson, "On the Stressing of French Loanwords in English," in Nieuwe perspectieven op Engelse historische taalkunde, ed. Christian Kay, et al. John Benjamins, 2002)

Dr. Dick Solomon: Ik zal nu mijn vijand sturen met een elegante haiku.
Dr. Liam Neesam: Vijf lettergrepen, zeven lettergrepen, vijf lettergrepen.
Dr. Dick Solomon: Dat weet ik!… Ik ben je zo zat. Je denkt dat je alles weet. Wil je het stoppen? Alstublieft.
Dr. Liam Neesam: Wel, ja. Dat is technisch gezien een haiku, maar het is nogal een voetgangersgebied, toch??
(John Lithgow en John Cleese in "Mary Loves Scoochie: Part 2." 3e rots van de zon, 15 mei 2001)

"Een slaafse zorg voor de samenstelling van woorden is het teken van een failliet intellect. Ga weg, afschuwelijke wesp! Je ruikt naar rotte lettergrepen."
(Norton Juster, The Phantom Tollbooth, 1961)