Wat is een rondeau in poëzie?

Het rondeau, net als zijn neef, de triolet, ontstond in de gedichten en liederen van Franse troubadours uit de 12e en 13e eeuw. In de 14e eeuw maakte dichter-componist Guillaume de Machaut het literaire rondeau populair, dat evolueerde naar het gebruik van een korter herhaald refrein dan de eerdere liedjes.

Sir Thomas Wyatt, die wordt gecrediteerd voor het in de 16e eeuw brengen van het sonnet in de Engelse taal, experimenteerde ook met de rondeau-vorm. 

Zoals het wordt gebruikt in het moderne Engels, is het rondeau een gedicht van 15 regels van acht of 10 lettergrepen gerangschikt in drie strofen - de eerste strofe is vijf regels (kwintet), de tweede vier regels (kwatrijn) en de laatste strofe zes regels (sextet). Het eerste deel van de eerste regel wordt de 'rentrement' of refrein van het rondeau, wanneer het wordt herhaald als de laatste regel van elk van de twee opeenvolgende strofen. Afgezien van het refrein,wat duidelijk rijmt omdat het dezelfde herhaalde woorden zijn, slechts twee rijmpjes worden in het hele gedicht gebruikt. Het hele schema ziet er zo uit (met "R" gebruikt om het refrein aan te geven).

een
een
b
b
een
een
een
b
R
een
een
b
b
een
R

'In Flanders Fields' Is een Rondeau

John McCrae's "In Flanders Fields" uit 1915 is een beroemd en helaas suggestief gedicht van de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog, een duidelijk voorbeeld van een klassiek rondeau. Merk op hoe "In Vlaamse velden" de eerste drie woorden van de eerste regel de laatste regel vormen van de twee volgende strofen en dienen om herhaaldelijk het centrale punt te maken, met een intens emotioneel effect.

"In Vlaanderen blazen de papavers
Tussen de kruisen, rij na rij,
Dat markeert onze plaats; en in de lucht
De leeuweriken, nog steeds dapper zingend, vliegen
Schaars hoorde te midden van de kanonnen hieronder.
Wij zijn de doden. Korte dagen geleden
We leefden, voelden dageraad, zagen zonsondergang gloeien,
Geliefd en geliefd, en nu liegen we
In de velden van Vlaanderen.
Neem onze ruzie met de vijand:
Voor jou gooien we handen uit handen
De fakkel; wees van jou om het hoog te houden.
Als u het geloof verbreekt met ons die sterven
We zullen niet slapen, hoewel papavers groeien
In de velden van Vlaanderen. "