Wat is een verborgen werkwoord in de grammatica?

Verborgen werkwoord is een informele term in onnodige grammatica nominalisatie: een combinatie van werkwoord en zelfstandig naamwoord die wordt gebruikt in plaats van een enkel, krachtiger werkwoord (bijvoorbeeld, een verbetering aanbrengen in plaats van verbeteren). Ook bekend als een verdund werkwoord of een gesmoord werkwoord.

Omdat verborgen werkwoorden bijdragen aan wordiness, worden ze over het algemeen beschouwd als een stilistische fout, vooral in academisch schrijven, zakelijk schrijven en technisch schrijven.

Voorbeelden en observaties

"Gebruikelijk in functioneel proza ​​is het verzwakte of verdunde werkwoord. Sommige schrijvers vermijden een specifiek werkwoord zoals overwegen; ze kiezen in plaats daarvan een algemeen werkwoord met weinig betekenis zoals nemen of geven en voeg het zelfstandig naamwoord toe overweging met de nodige voorzetsels, zoals in erover nadenken en aandacht schenken aan, aandacht schenken aan, en aandacht besteden aan. Ze gebruiken dus niet alleen drie woorden om het werk van één te doen, maar nemen ook de betekenis van het sterkste woord in de zin, het werkwoord, en plaatsen de betekenis in het zelfstandig naamwoord dat een ondergeschikte positie heeft ...

"Zwak als een jigger van Scotch in een kruik water, dit is geen goede drank noch goed water."

(Henrietta J. Tichy, Effectief schrijven voor ingenieurs, managers, wetenschappers. Wiley, 1966)

Een zin laten zeggen wat het betekent

"Hier is een zin uit een rapport dat ik ooit heb bewerkt:

De consument moet intelligente keuzes maken bij het kopen van banden.

Het werkwoord in deze zin is maken. Maar maakt de consument echt iets? Nee. Wat de zin middelen is dat de consument moet Kiezen. Dus we kunnen deze zin verbeteren door hem te laten zeggen wat het betekent:

De consument moet op een intelligente manier kiezen bij het kopen van banden.

Als alternatief, sinds het woord klant betekent kopen, we kunnen de zin nog verder herzien:

De consument moet op een intelligente manier banden kiezen.

(Kenneth W. Davis, De McGraw-Hill 36-uur durende cursus: zakelijk schrijven en communiceren, 2e ed. McGraw-Hill, 2010)

Latinate achtervoegsels

"Wanneer je van een werkwoord een zelfstandig naamwoord maakt, ben je aan het nomineren - een vreselijk iets om te doen. Een voor de hand liggende indicatie dat je zojuist een werkwoord hebt genomineerd, is dat het woord langer wordt, vaak door een Latinate achtervoegsel toe te voegen, zoals tie, isering, of erger ... Misbruik een werkwoord niet door het als een zelfstandig naamwoord te laten werken. "

(Lisa Price, Hot Text. New Riders, 2002)

Verborgen werkwoorden vinden

"Het aantal verborgen werkwoorden is even groot als het aantal te verbergen werkwoorden. Deze negen 'helpende' werkwoorden produceren echter meestal lange, door werkwoorden onderdrukte constructies: 'hebben,' geven ', uitvoeren,' maken ', produceren, 'volbrengen', 'bereiken', 'ervaring' en 'gedrag'. Vergelijk de verborgen werkwoorden in de onderstaande zinparen. In elk geval bevat het tweede voorbeeld een werkwoord dat naar boven is gekomen.

De nieuwe wet zal invloed hebben op de toekomstige bouw.

De nieuwe wet zal invloed toekomstig gebouw.

We zullen een analyse van verkeersvolumes op dit kruispunt moeten uitvoeren.

We zullen moeten analyseren verkeersvolumes op dit kruispunt ...

Het nieuwe beleid leverde voordelen op voor werknemers.

Het nieuwe beleid geprofiteerd werknemers.

We kunnen deze kavel onderzoeken.

We kunnen enquête deze kavel.

Te veel zelfstandige naamwoorden zullen de schrijfverdunning bereiken.

Te veel zelfstandige naamwoorden verdund schrijven.

Zoeken naar de helpende werkwoorden hierboven is een goede manier om potentiële werkwoorden te identificeren. "

(Barry Eckhouse, Concurrerende communicatie: een retoriek voor moderne bedrijven. Oxford University Press, 1999)

Gewicht verliezen

"Veel schrijvers lijden aan een te grote afhankelijkheid van zelfstandige naamwoorden. Gezien de keuze tussen een werkwoord en de zelfstandige naamvorm van een werkwoord (een 'nominatie' genoemd), kiezen ze instinctief het zelfstandig naamwoord, misschien onder het verkeerde idee dat het zelfstandig naamwoord gezag en gewicht toevoegt aan hun woorden. Wel, het voegt gewicht toe, maar het is het verkeerde soort gewicht, en deze neiging resulteert in een zelfstandig naamwoord-stijl. Bijvoorbeeld, in plaats van te schrijven: "Ik moet die zin herzien," zullen ze schrijven, " Ik moet in die zin een revisie maken. '...

"Hier is nog een voorbeeld van een zin zwaarwegend door zelfstandige naamwoorden." Mijn suggestie is dat we onze overhead verminderen. " Vergelijk die zin met 'Ik stel voor dat we onze overhead verminderen'. De werkwoord-geactiveerde versie is niet alleen beknopter (zes woorden in plaats van elf), maar ook nadrukkelijker - en de persoon die achter die woorden staat klinkt beslissend. "

(Stephen Wilbers, Sleutels tot geweldig schrijven. Writer's Digest Books, 2000)

Zie ook

• Verborgen werkwoorden herstellen
• Battology
• Beknoptheid
• Dynamische werkwoorden
• Meer manieren om de rommel schriftelijk te verminderen
• Breedsprakigheid