Wat is een filibuster in de Amerikaanse senaat?

Een filibuster is een vertragende tactiek die in de Senaat van de Verenigde Staten wordt gebruikt om een ​​wetsvoorstel, amendement, resolutie of andere maatregel die wordt overwogen te blokkeren door te voorkomen dat deze bij de definitieve stemming overgaat. Filibusters kunnen alleen in de senaat plaatsvinden, omdat de discussieregels van de kamer zeer weinig grenzen stellen aan de rechten en kansen van de senatoren in het wetgevingsproces. Meer in het bijzonder, zodra een senator door de president is erkend om het woord te voeren, mag die senator zo lang spreken als hij of zij wenst.

De term "filibuster" komt van het Spaanse woord filibustero, dat in het Spaans van het Nederlandse woord vrijbuiter, een "piraat" of "dief" kwam. In de jaren 1850 werd het Spaanse woord filibustero gebruikt om te verwijzen naar Amerikaanse fortuinmensen die reisden Midden-Amerika en het Spaanse West-Indië brachten opstanden teweeg. Het woord werd voor het eerst gebruikt in het Congres in 1850 toen een debat zo lang duurde dat een ontevreden senator de vertragende sprekers een pak filibusteros noemde.

Filibusters kunnen niet gebeuren in de Tweede Kamer omdat de huisregels specifieke tijdslimieten vereisen voor debatten. Bovendien zijn filibusters op een factuur die worden overwogen in het kader van het federale budget "budgetafstemming" niet toegestaan.

Een filibuster beëindigen: de Cloture-beweging

Volgens artikel 22 van de Senaat, is de enige manier waarop tegenstanders een filibuster kunnen stoppen, het verkrijgen van een resolutie die bekend staat als een "cloture" -motie, waarvoor een meerderheid van drie vijfde van de stemmen vereist is (normaal 60 van de 100 stemmen).

Een filibuster stoppen door de beweging van een cloture is niet zo eenvoudig of zo snel als het klinkt. Ten eerste moeten ten minste 16 senatoren bij elkaar komen om de cloture-beweging ter overweging te presenteren. Vervolgens stemt de senaat doorgaans niet over cloturebewegingen tot de tweede dag van de sessie nadat de motie is gemaakt.

Zelfs nadat een cloture-beweging is aangenomen en de filibuster eindigt, is meestal een extra 30 uur debat toegestaan ​​over de rekening of maatregel in kwestie.

Bovendien heeft de Congressional Research Service gemeld dat door de jaren heen de meeste wetsvoorstellen zonder duidelijke steun van beide politieke partijen geconfronteerd kunnen worden met ten minste twee filibusters voordat de Senaat stemt over de definitieve goedkeuring van het wetsvoorstel: ten eerste een filibuster op een motie om door te gaan naar de Bill's overweging en, ten tweede, nadat de Senaat met deze motie instemt, een filibuster op de rekening zelf.

Toen oorspronkelijk aangenomen in 1917, vereiste Senaatsregel 22 dat een cloture-motie om het debat te beëindigen een tweederde "supermajoriteit" stem (normaal 67 stemmen) nodig had om te slagen. In de komende 50 jaar slaagden cloturebewegingen er meestal niet in om de 67 stemmen te verkrijgen die nodig waren om te slagen. Ten slotte, in 1975, heeft de Senaat Regel 22 gewijzigd om de huidige drie vijfde of 60 stemmen voor passage te eisen.

De nucleaire optie

Op 21 november 2013 heeft de Senaat gestemd om een ​​eenvoudige meerderheid (normaal 51 stemmen) te vereisen om cloture-moties te beëindigen die filibusters beëindigen op presidentiële nominaties voor uitvoerende filiaalposities, waaronder kabinetssecretarisfuncties, en lagere federale rechtbanken alleen. Gesteund door senaatdemocraten, die toen een meerderheid in de senaat hadden, werd het amendement op regel 22 bekend als de 'nucleaire optie'.

In de praktijk stelt de nucleaire optie de Senaat in staat om elk van haar eigen regels van debat of procedure te negeren met een eenvoudige meerderheid van 51 stemmen, in plaats van met een meerderheid van 60 stemmen. De term "nucleaire optie" komt van traditionele verwijzingen naar kernwapens als de ultieme kracht in oorlogvoering.

Hoewel het slechts twee keer werd gebruikt, het meest recent in 2017, werd de dreiging van de nucleaire optie in de Senaat voor het eerst geregistreerd in 1917. In 1957 bracht vice-president Richard Nixon in zijn rol als president van de Senaat een schriftelijk advies uit waarin werd geconcludeerd dat de De Amerikaanse grondwet geeft de president van de senaat de bevoegdheid om bestaande procedureregels te negeren

Op 6 april 2017 hebben de Senaatsrepublikeinen een nieuw precedent ingesteld door de nucleaire optie te gebruiken om de succesvolle bevestiging van de benoeming van president Donald Trump van Neil M. Gorsuch aan het Amerikaanse Hooggerechtshof te bespoedigen. De verhuizing markeerde de eerste keer in de geschiedenis van de Senaat dat de nucleaire optie was gebruikt om het debat over de bevestiging van een hooggerechtshof te beëindigen.

Oorsprong van de Filibuster

In de begindagen van het congres waren filibusters toegestaan ​​in zowel de Senaat als het Huis. Naarmate het aantal vertegenwoordigers groeide door het proces van verdeling, realiseerden de leiders van het Parlement zich echter dat de huisregels moesten worden gewijzigd om de tijd voor debat te beperken om de rekeningen tijdig te kunnen afhandelen. In de kleinere senaat is het onbeperkte debat echter voortgezet op basis van de overtuiging van de kamer dat alle senatoren het recht moeten hebben om te spreken zolang zij dat wensen over een kwestie die door de volledige senaat wordt overwogen.

Terwijl de populaire film uit 1939 'Mr. Smith gaat naar Washington, 'met in de hoofdrol Jimmy Stewart terwijl senator Jefferson Smith veel Amerikanen over filibusters onderwees, heeft de geschiedenis enkele nog effectievere real-life filibusters opgeleverd.

In de jaren dertig lanceerde senator Huey P. Long uit Louisiana een aantal memorabele filibusters tegen bankrekeningen waarvan hij vond dat de rijken de voorkeur kregen boven de armen. Tijdens een van zijn filibusters in 1933 hield senator Long het woord gedurende 15 uur achter elkaar, waarin hij toeschouwers en andere senatoren vaak vermaakte door Shakespeare te reciteren en zijn favoriete recepten voor 'pot-likker'-gerechten in Louisiana-stijl te lezen..