Wat betekent Persona?

Een persona is een stem of masker dat een auteur, spreker of uitvoerder voor een bepaald doel opdraagt. Meervoud: personae of personas. Persona komt van het Latijnse woord dat 'masker' betekent en kan ook worden aangeduid als een geïmpliceerde auteur of een kunstmatige auteur.

Auteur Katherine Anne Porter legde de relatie tussen schrijfstijl en persona uit: "Een gecultiveerde stijl zou als een masker zijn. Iedereen weet dat het een masker is, en vroeg of laat moet je jezelf laten zien - of tenminste jezelf laten zien als iemand die dat niet kon het zich veroorloven om zichzelf te laten zien en zo iets heeft gecreëerd om zich achter te verbergen "(Schrijvers op het werk, 1963). Evenzo, essayist E.B. White merkte op dat schrijven 'een vorm van bedrog is. Ik weet helemaal niet zeker of ik zoiets ben als de persoon die ik voor een lezer lijk.'

Verschillende observaties over Persona

• "[L] ike het 'ik' van de tekst en van de echte en uitgevonden autobiografie, het 'ik' van de essayist is een masker."
  (Joseph P. Clancy, "De literaire genres in theorie en praktijk." College Engels, April 1967)
• "Het kunstzinnige 'ik' van een essay kan net zo kameleon zijn als elke verteller in fictie."
  (Edward Hoagland, "Wat ik denk, wat ik ben")
• "Hij die spreekt is niet hij die schrijft, en hij die schrijft is niet hij die is."
  (Roland Barthes, geciteerd door Arthur Krystal in Behalve als ik schrijf. Oxford University Press, 2011)
• "U kunt erop vertrouwen dat u het beste van mij in mijn boeken hebt en dat ik het niet waard ben persoonlijk te zien - de stotterende, dreunende, kluit-hopper die ik ben."
  (Henry David Thoreau, brief aan Calvin H. Greene, 10 februari 1856)
• "Schrijven is een vorm van bedrog. Ik weet helemaal niet zeker of ik zoiets ben als de persoon die ik voor een lezer lijk ...
  "De man op papier is altijd een bewonderenswaardiger personage dan zijn schepper, die een ellendig wezen is van neusverkoudheid, kleine compromissen en plotselinge vluchten naar adel ... Ik veronderstel dat lezers vriendelijk zijn tegenover iemand wiens werk ze zelden beseffen dat ze meer worden aangetrokken door een reeks ambities dan door een mens. "
  (E.B. White, Brieven van E.B. Wit, ed. door Dorothy Lobrano Guth. Harper, 1976)
• "[D] hij 'persoon' in een persoonlijk essay is een geschreven constructie, een gefabriceerd ding, een soort karakter - het geluid van zijn stem een ​​bijproduct van zorgvuldig gekozen woorden, zijn herinnering aan ervaring, zijn gedachtegang en gevoel , veel netter dan de puinhoop van herinneringen, gedachten en gevoelens die in iemands bewustzijn opkomen ... Inderdaad, wanneer persoonlijke essayisten over zelf-belichaming in het essay schrijven, erkennen ze vaak een element van verzinsel of van listige nabootsing. "
  (Carl H. Klaus, The Made-Up Self: Impersonation in the Personal Essay. University of Iowa Press, 2010)

Perlman op persoon en Persona

• "Persona is het Latijnse woord voor de maskers die worden gebruikt in het Griekse drama. Het betekende dat de acteur werd gehoord en zijn identiteit werd herkend door anderen door de geluiden die uit de mond van het open masker kwamen. Hieruit kwam het woord 'persoon' tevoorschijn om het idee van een mens uit te drukken die betekende iets, dat iets vertegenwoordigde en dat een bepaalde gedefinieerde verbondenheid met anderen leek te hebben door actie of affecten. (We gebruiken nog steeds 'persoon' om dit aan te duiden: we zeggen van een baby die bewustzijn van zichzelf begint te tonen in relatie tot anderen: 'Hij wordt een persoon.') Een persoon maakt zichzelf bekend, gevoeld, ingenomen door anderen, door zijn specifieke rollen en hun functies. Sommige van zijn personages - zijn maskers - zijn gemakkelijk afneembaar en opzij te zetten, maar anderen raken versmolten met zijn huid en bot. "
  (Helen Harris Perlman, Persona: sociale rol en persoonlijkheid. University of Chicago Press, 1986)

Hemingway's Public Persona

• "Volgens degenen die hem goed kenden, was Hemingway een gevoelige, vaak verlegen man wiens enthousiasme voor het leven werd gecompenseerd door zijn vermogen om aandachtig te luisteren ... Dat was niet de Hemingway van de nieuwsverhalen. De media wilden en moedigden een gespierder Hemingway aan, een tweevuistige man wiens leven vol gevaren zat. De auteur, een krant van opleiding, was medeplichtig aan deze creatie van een publiek persona, een Hemingway die niet zonder feitelijke basis was, maar ook niet de hele man. Vooral critici, maar ook het publiek, liet Hemingway in zijn brief uit 1933 aan [Maxwell] Perkins weten, waren erop gebrand 'automatisch' de personages van Hemingway als zichzelf te 'labelen', wat hielp de Hemingway-persona op te richten, een door de media gecreëerde Hemingway schaduw - en schaduw - de man en de schrijver. "
  (Michael Reynolds, "Hemingway in Our Times." The New York Times, 11 juli 1999)

Borges en het andere zelf

• "Het is aan mijn andere zelf, aan Borges, dat dingen gebeuren. Ik loop door Buenos Aires en ik pauzeer bijna mechanisch om de boog van een ingang of het portaal van een kerk te overwegen; nieuws van Borges komt naar me toe in de mail , en ik zie zijn naam op een korte lijst van professoren of in een biografisch woordenboek. Ik ben dol op zandlopers, kaarten, 18e-eeuwse typografie, de etymologie van woorden, het zweempje koffie en het proza ​​van Stevenson; de andere deelt deze enthousiasme, maar op een nogal ijdele, theatrale manier ...
  "Ik kan niet zeggen wie van ons deze pagina schrijft."
  (Jorge Luis Borges, "Borges and I")