Wat doen kaarten echt?

Heb je ooit gestopt en echt naar een kaart gekeken? Ik heb het niet over het raadplegen van de met koffie bevlekte kaart die zijn thuis vindt in je handschoenenkastje; Ik heb het over het echt kijken naar een kaart, het verkennen, het in twijfel trekken. Als u dat zou doen, zou u zien dat kaarten duidelijk verschillen van de realiteit die ze weergeven. We weten allemaal dat de wereld rond is. Het is ongeveer 27.000 mijl in omtrek en de thuisbasis van miljarden mensen. Maar op een kaart wordt de wereld veranderd van een bol in een rechthoekig vlak en verkleind om te passen op een vel papier van 8 ½ ”bij 11”, belangrijke snelwegen worden gereduceerd tot miezerige lijnen op een pagina, en de grootste steden in de wereld is verminderd tot louter stippen. Dit is niet de realiteit van de wereld, maar eerder wat de kaartenmaker en zijn of haar kaart ons vertellen is echt. De vraag is: "Maken of representeren kaarten realiteit?"

Een representatie, geen spiegel

Het feit dat kaarten de werkelijkheid vervormen kan niet worden ontkend. Het is absoluut onmogelijk om een ​​ronde aarde op een vlak oppervlak af te beelden zonder ten minste enige nauwkeurigheid op te offeren. In feite kan een kaart alleen nauwkeurig zijn in een van de vier domeinen: vorm, gebied, afstand of richting. En door een van deze te wijzigen, wordt onze perceptie van de aarde beïnvloed.

Er woedt momenteel een debat over welke veelgebruikte kaartprojectie de "beste" projectie is. Onder een veelheid aan opties, zijn er een paar die opvallen als de meest erkende projecties; deze omvatten onder andere de Mercator, de Peters, de Robinson en de Goode's. In alle eerlijkheid heeft elk van deze projecties zijn sterke punten. De Mercator wordt gebruikt voor navigatiedoeleinden omdat grote cirkels verschijnen als rechte lijnen op kaarten die deze projectie gebruiken. Daarbij wordt deze projectie echter gedwongen om het gebied van een bepaalde landmassa ten opzichte van andere landmassa's te verstoren. De Peters-projectie bestrijdt deze gebiedsvervorming door de nauwkeurigheid van vorm, afstand en richting op te offeren. Hoewel deze projectie in sommige opzichten minder nuttig is dan de Mercator, zeggen degenen die hem ondersteunen dat de Mercator oneerlijk is omdat hij landmassa's op de grote breedtegraden weergeeft als veel groter dan ze werkelijk zijn in relatie tot landmassa's op de lagere breedtegraden. Ze beweren dat dit een gevoel van superioriteit creëert onder mensen die Noord-Amerika en Europa bewonen, gebieden die al tot de machtigste ter wereld behoren. De projecties van de Robinson en de Goode zijn daarentegen een compromis tussen deze twee uitersten en ze worden vaak gebruikt voor algemene referentiekaarten. Beide projecties offeren absolute nauwkeurigheid in een bepaald domein op om relatief nauwkeurig te zijn in alle domeinen.

Is dit een voorbeeld van kaarten die 'realiteit creëren'? Het antwoord op die vraag hangt af van hoe we ervoor kiezen de realiteit te definiëren. De realiteit kan worden omschreven als de fysieke realiteit van de wereld, of het kan de waargenomen waarheid zijn die in de hoofden van mensen bestaat. Ondanks de concrete, feitelijke basis die de waarheid of de valsheid van de eerste kan bewijzen, is de laatste misschien wel de krachtigste van de twee. Als dat niet het geval was, zouden degenen - zoals mensenrechtenactivisten en bepaalde religieuze organisaties - die pleiten voor de Peters-projectie boven de Mercator niet zo'n gevecht voeren. Ze beseffen dat hoe mensen de waarheid begrijpen vaak net zo belangrijk is als de waarheid zelf, en ze geloven dat de nauwkeurigheid van de Peters-projectie - zoals de Friendship Press beweert - 'eerlijk is voor alle mensen'.

De symboliek in kaarten

Veel van de reden dat kaarten zo vaak in twijfel worden getrokken, is dat ze zo wetenschappelijk en 'kunstloos' zijn geworden. Moderne technieken en apparatuur voor het maken van kaarten hebben ertoe geleid dat kaarten objectieve, betrouwbare bronnen lijken, terwijl ze in feite even bevooroordeeld en conventioneel zijn zoals altijd.De conventies - of de symbolen die worden gebruikt op kaarten en de vooroordelen die ze promoten - die kaarten gebruiken, zijn geaccepteerd en gebruikt tot het punt dat ze vrijwel onzichtbaar zijn geworden voor de toevallige kaartwaarnemer. wanneer we naar kaarten kijken, hoeven we meestal niet te veel na te denken over wat de symbolen vertegenwoordigen; we weten dat kleine zwarte lijnen wegen en stippen vertegenwoordigen dorpen en steden. Daarom zijn kaarten zo krachtig. Kaartenmakers kunnen weergeven wat ze willen hoe ze willen en niet worden ondervraagd.

De beste manier om te zien hoe kaartenmakers en hun kaarten worden gedwongen om het beeld van de wereld te veranderen - en daarom onze waargenomen realiteit - is door te proberen een kaart voor te stellen die de wereld precies toont zoals deze is, een kaart zonder menselijke conventies. Probeer een kaart voor te stellen die de wereld niet op een bepaalde manier toont. Noord is niet omhoog of omlaag, oost is niet naar rechts of links. Deze kaart is niet geschaald om iets groter of kleiner te maken dan het in werkelijkheid is; het is precies de grootte en vorm van het land dat het afbeeldt. Er zijn geen lijnen getekend op deze kaart om de locatie en het verloop van wegen of rivieren weer te geven. De landmassa's zijn niet allemaal groen en het water is niet allemaal blauw. Oceanen, meren, landen, steden en steden hebben geen label. Alle afstanden, vormen, gebieden en richtingen zijn correct. Er is geen raster met lengte- of breedtegraad.

Dit is een onmogelijke taak. De enige weergave van de aarde die aan al deze criteria voldoet, is de aarde zelf. Geen kaart kan al deze dingen doen. En omdat ze moeten liegen, worden ze gedwongen om een ​​realiteitsgevoel te creëren dat verschilt van de tastbare, fysieke realiteit van de aarde.

Het is vreemd om te denken dat niemand ooit de hele aarde op elk willekeurig moment in de tijd zal kunnen zien. Zelfs een astronaut die vanuit de ruimte naar de aarde kijkt, kan op elk bepaald moment slechts de helft van het aardoppervlak zien. Omdat kaarten de enige manier zijn waarop de meesten van ons ooit de aarde voor onze ogen kunnen zien - en dat iemand van ons ooit de hele wereld voor onze ogen zal zien - spelen ze een enorm belangrijke rol bij het vormgeven van onze kijk op de wereld . Hoewel de leugens die een kaart vertelt misschien onvermijdelijk zijn, zijn ze toch leugens, die allemaal de manier beïnvloeden waarop we over de wereld denken. Ze creëren of veranderen de fysieke realiteit van de aarde niet, maar onze waargenomen realiteit wordt - grotendeels - gevormd door kaarten.

Hoe kaarten fysieke en sociale realiteiten vertegenwoordigen

Het tweede, en net zo geldige, antwoord op onze vraag is dat kaarten de realiteit vertegenwoordigen. Volgens Dr. Klaus Bayr, een professor aardrijkskunde aan het Keene State College in Keene, NH, is een kaart "een gesymboliseerde weergave van de aarde, delen van de aarde of een planeet, getekend op schaal ... op een plat oppervlak." definitie stelt duidelijk dat een kaart de realiteit van de aarde vertegenwoordigt. Maar alleen dit standpunt vermelden betekent niets als we het niet kunnen ondersteunen.

Er kan worden gezegd dat kaarten om verschillende redenen de realiteit vertegenwoordigen. Ten eerste is het feit dat ongeacht hoeveel krediet we kaarten geven, ze echt niets betekenen als er geen realiteit is om een ​​back-up te maken; de realiteit is belangrijker dan de afbeelding. Ten tweede, hoewel kaarten dingen weergeven die we niet noodzakelijkerwijs op aarde kunnen zien (bijvoorbeeld politieke grenzen), bestaan ​​deze dingen in feite los van de kaart. De kaart illustreert eenvoudig wat er in de wereld bestaat. Derde en laatste is het feit dat elke kaart de aarde op een andere manier weergeeft. Niet elke kaart kan een volledig getrouwe weergave van de aarde zijn, omdat elke kaart iets anders laat zien.

Kaarten - zoals we ze onderzoeken - zijn "gesymboliseerde weergave [en] van de aarde." Ze tonen kenmerken van de aarde die echt zijn en die - in de meeste gevallen - tastbaar zijn. Als we zouden willen, zouden we het gebied van de aarde kunnen vinden dat op een bepaalde kaart wordt afgebeeld. Als ik ervoor zou kiezen om dit te doen, zou ik een USGS-topografische kaart in de boekwinkel in de straat kunnen oppakken en dan zou ik naar buiten kunnen gaan en de werkelijke heuvel vinden die de golvende lijnen in de noordoostelijke hoek van de kaart vertegenwoordigen. Ik kan de realiteit achter de kaart vinden.

Alle kaarten vertegenwoordigen een onderdeel van de realiteit van de aarde. Dit geeft hun zo'n autoriteit; daarom vertrouwen we hen. We vertrouwen erop dat het getrouwe, objectieve afbeeldingen zijn van een plek op aarde. En we vertrouwen erop dat er een realiteit is die die afbeelding zal ondersteunen. Als we niet geloofden dat er enige waarheid en legitimiteit achter de kaart zat - in de vorm van een echte plek op aarde - zouden we ze dan vertrouwen? Zouden we daar waarde aan hechten? Natuurlijk niet. De enige reden achter het vertrouwen dat mensen op kaarten stellen, is het geloof dat die kaart een getrouwe weergave is van een deel van de aarde.

Er zijn echter bepaalde dingen die op kaarten bestaan, maar die fysiek niet bestaan ​​op het aardoppervlak. Neem bijvoorbeeld New Hampshire. Wat is New Hampshire? Waarom is het waar het is? De waarheid is dat New Hampshire geen natuurlijk fenomeen is; mensen struikelden er niet over en herkenden dat dit New Hampshire was. Het is een menselijk idee. In zekere zin kan het net zo nauwkeurig zijn om New Hampshire een gemoedstoestand te noemen als om het een politieke verklaring te noemen.

Dus hoe kunnen we New Hampshire laten zien als iets fysieks op een kaart? Hoe kunnen we een lijn trekken langs de loop van de Connecticut River en categorisch stellen dat het land ten westen van deze lijn Vermont is, maar het land in het oosten New Hampshire? Deze grens is geen tastbaar kenmerk van de aarde; het is een idee. Maar ondanks dit kunnen we New Hampshire op kaarten vinden.

Dit lijkt een gat in de theorie dat kaarten de realiteit vertegenwoordigen, maar in feite is het precies het tegenovergestelde. Het ding over kaarten is dat ze niet alleen laten zien dat land gewoon bestaat, ze vertegenwoordigen ook de relatie tussen een bepaalde plaats en de wereld eromheen. In het geval van New Hampshire zal niemand beweren dat er land is in de staat die we kennen als New Hampshire; niemand zal ruzie maken met het feit dat het land bestaat. Wat de kaarten ons vertellen is dat dit specifieke stuk land New Hampshire is, net zoals bepaalde plaatsen op de aarde heuvels zijn, andere oceanen en weer andere open velden, rivieren of gletsjers. Kaarten vertellen ons hoe een bepaalde plek op aarde in het grotere geheel past. Ze laten ons zien welk deel van de puzzel een bepaalde plaats is. New Hampshire bestaat. Het is niet tastbaar; we kunnen het niet aanraken. Maar het bestaat. Er zijn overeenkomsten tussen alle plaatsen die in elkaar passen om te vormen wat we kennen als New Hampshire. Er zijn wetten die van toepassing zijn in de staat New Hampshire. Auto's hebben kentekenplaten uit New Hampshire. Kaarten definiëren niet dat New Hampshire bestaat, maar ze geven ons wel een weergave van de plaats van New Hampshire in de wereld.