Inzicht in de terugslag tegen feminisme

Terugslag is een negatieve en / of vijandige reactie op een idee, vooral een politiek idee. De term wordt meestal gebruikt om te verwijzen naar een reactie die na enige tijd optreedt, in tegenstelling tot een onmiddellijke negatieve reactie wanneer een idee wordt gepresenteerd. De terugslag treedt vaak op nadat het idee of evenement enige populariteit heeft gehad.

De term wordt sinds ongeveer 1990 toegepast op feminisme en vrouwenrechten. Er wordt vaak een terugslag tegen feminisme waargenomen in de Amerikaanse politiek en de publieke media.

Politiek

Na de grote successen van de vrouwenbevrijdingsbeweging, begon in de jaren 70 een terugslag tegen de 'tweede golf' van het feminisme. Sociaal historici en feministische theoretici zien het begin van de politieke weerslag tegen feminisme in verschillende evenementen:

• Het vluchtige politieke klimaat rond de poging om het amendement inzake gelijke rechten (ERA) te ratificeren: De propositie van ERA bracht een nieuwe splitsing naar voren tussen de feministische en andere gelederen. De voorstanders pleitten voor een gemeenschappelijke menselijkheid tussen mannen en vrouwen, terwijl de tegenstanders dachten dat de ERA de natuurlijke verschillen tussen de seksen zou wegvagen en zo vrouwen van bepaalde noodzakelijke beschermingen zou ontdoen.
• Een sterke antifeministische aanwezigheid van Nieuw Rechts: De aanval op het amendement inzake gelijke rechten door Nieuw Rechts, vooral door Phyllis Schlafly en haar STOP-ERA-campagne, viel tegen.
• De anti-feministische groepen vallen het Hooggerechtshof aan Roe v. Wade besluit: Roe v. Wade was een beslissing die zwangere vrouwen toestond om zelf te beslissen of ze met een abortus gingen of niet. De beslissing resulteerde in een enorme hoeveelheid negatieve reacties in het hele land en nog vele jaren.
• De verkiezing van Ronald Reagan: President Reagan was een van de sterke en vocale tegenstanders van Roe en van feministische bewegingen in het algemeen.
• De opkomst van de Moral Majority-organisatie van Jerry Falwell: De organisatie promootte traditionele familiewaarden en was sterk in tegenstelling tot veel feministische kwesties zoals ERA, Roe v. Wade of homoseksualiteit.

Media

Er was ook een terugslag tegen feminisme in de media:

• In verklaringen dat feminisme dood is
• In de beschrijving van de jaren tachtig en daarna als 'post-feministisch'
• In het verhaal dat feminisme behandelde als een beweging uit het verleden in plaats van een nog steeds evoluerende kracht
• In het geaccepteerde gebruik van stereotypen van feministische vrouwen en van vrouwen in het algemeen

Feministen wijzen erop dat de terugslag in de jaren tachtig niets nieuws was. In de late jaren 1800 en vroege 1900 probeerden krachtige stemmen ook het feminisme van de 'eerste golf' uit het bewustzijn van het publiek te vegen.

De publicatie van "False: The Undeclared War Against American Women" van Susan Faludi in 1991 begon echter in de jaren tachtig met een belangrijk openbaar gesprek over het lot van het feminisme. Voor degenen die haar bestseller lazen, werden andere antifeministische trends duidelijker.

Feminisme en terugslag in de 21ste eeuw

Vrouwen zijn nog steeds ondervertegenwoordigd bij mediabeslissers, en velen hebben latere trends gezien als onderdeel van een voortdurende terugslag tegen feminisme, waardoor vrouwenrechtenverdediging niet alleen vrouwen ongelukkig maakt, maar ook "mannelijkheid vernietigt".

In de jaren negentig leek wetgeving over welzijn arme alleenstaande moeders verantwoordelijk te maken voor de problemen van het Amerikaanse gezin. Voortdurende oppositie tegen reproductieve rechten van vrouwen en beslissingsbevoegdheid met betrekking tot anticonceptie en abortus is beschreven als een 'oorlog tegen vrouwen', in navolging van Faludi's boektitel.

In 2014 ging een mediacampagne, "Women Against Feminism", naar sociale media als nog een ander soort terugslag tegen feminisme.

Susan Faludi's "terugslag"

In 1991 publiceerde Susan Faludi "Backlash: The Undeclared War Against American Women."Dit boek onderzocht de trend op dat moment, en soortgelijke terugslag in het verleden, om de winst van vrouwen in de richting van gelijkheid om te keren. Het boek werd een bestseller en kreeg de National Books Critics Circle Award.

Uit haar eerste hoofdstuk:

"Achter deze viering van de overwinning van de Amerikaanse vrouw, achter het nieuws, opgewekt en eindeloos herhaald, dat de strijd voor vrouwenrechten wordt gewonnen, flitst er een andere boodschap. Je mag nu vrij en gelijk zijn, zegt het tegen vrouwen, maar je bent nog nooit meer ellendig. "

Faludi keek diep naar de ongelijkheden waarmee Amerikaanse vrouwen in de jaren tachtig werden geconfronteerd. Haar inspiratie was een Newsweek coververhaal in 1986 over een wetenschappelijke studie, afkomstig uit Harvard en Yale, die zou aantonen dat alleenstaande vrouwelijke vrouwen weinig kans hadden om te trouwen.

Ze realiseerde zich dat de statistieken die conclusie niet echt aantoonden en begon andere mediaverhalen op te merken die leken aan te tonen dat feministische winst vrouwen echt had gekwetst. Faludi zegt: "de vrouwenbeweging, zoals ons keer op keer wordt verteld, heeft de eigen ergste vijand van vrouwen bewezen."

In de 550 pagina's van het boek documenteerde ze ook de fabriekssluitingen in de jaren tachtig en het effect op arbeidersarbeiders. Ze merkte ook op dat de Verenigde Staten alleen onder de geïndustrialiseerde landen waren en geen systeem voor kinderopvang boden, waardoor het voor vrouwen, waarvan nog steeds wordt verwacht dat ze de primaire verzorgers van de kinderen van het gezin zijn, moeilijker wordt om onder gelijke voorwaarden als mannen aan het werk te gaan.

Kritiek

Ondanks haar analyse met inbegrip van raciale en klassenkwesties, hebben critici erop gewezen dat "Terugslag" grotendeels kwesties van middenklasse en succesvolle blanke vrouwen aanpakt. Met haar focus op het huwelijksonderzoek merkten critici ook de focus op heteroseksuele vrouwen.

Faludi op media

Faludi documenteerde vele manieren waarop de media, waaronder adverteerders, kranten, films en televisie feminisme de schuld gaven van problemen van Amerikaanse vrouwen en gezinnen. Ze toonde aan dat de gemeenschappelijke mediamythes van ongelukkige vrouwen niet juist waren:

• De film "Fatale attractie"leek het negatieve beeld van een vrouw samen te vatten.
• Mary Tyler Moore's onafhankelijke karakter van de show uit de jaren '70 was opnieuw gemaakt in een gescheiden in een nieuwe reeks van de jaren 1980.
• "Cagney and Lacy" werd geannuleerd omdat de personages niet in vrouwelijke stereotypen pasten. 
• De mode bevatte meer franje en beperkende kleding.

Verschillende oorsprong van de speling

"Speling" documenteerde ook de rol van Nieuw Rechts - een anti-feministische conservatieve beweging die zichzelf omschrijft als "pro-familie" - in de anti-feministische beweging. Over het algemeen waren de Reagan-jaren voor Faludi niet goed voor vrouwen. 

Ze identificeerde ook dat een deel van de negativiteit over feminisme van feministen zelf kwam. Faludi merkt op: "[e] ven oprichter van feministe Betty Friedan heeft het woord verspreid: ze waarschuwt dat vrouwen nu lijden aan een nieuwe identiteitscrisis en 'nieuwe problemen die geen naam hebben.'"

Faludi zag de terugslag als een terugkerende trend. Ze liet zien hoe elke keer dat vrouwen vooruitgang leken te boeken in de richting van gelijke rechten, de media van de dag de aandacht vestigden op vermeende schade aan vrouwen, en hoe op deze manier ten minste een deel van de winst werd teruggedraaid.

Dit artikel is bewerkt en inhoud toegevoegd door Jone Johnson Lewis.