Ambitie is de drijvende kracht achter William Shakespeare's tragedie 'Macbeth'. Meer in het bijzonder gaat het om ambitie die ongecontroleerd wordt door elk concept van moraliteit; dit is waarom het een gevaarlijke eigenschap wordt. Macbeth's ambitie inspireert de meeste van zijn acties, en dat resulteert in de dood van talloze personages en de ultieme ondergang van zowel zichzelf als Lady Macbeth.
Macbeth's ambitie wordt gedreven door een aantal factoren. Ten eerste heeft hij een diep innerlijk verlangen naar macht en vooruitgang. Dat is echter niet precies waarom hij zich tot criminaliteit wendt. Er zijn twee externe krachten voor nodig om deze honger te ontsteken en hem te dwingen gewelddadige actie te ondernemen om macht te verkrijgen.
Macbeth's ambitie loopt al snel uit de hand en dwingt hem steeds opnieuw te moorden om zijn eerdere fouten te verbergen. Zijn eerste slachtoffers hiervan zijn de kamerleden die door Macbeth worden omlijst voor de moord op koning Duncan en worden gedood als 'straf'.
Later in het stuk zet Macbeth's angst voor Macduff hem aan om niet alleen Macduff maar ook zijn familie na te jagen. De onnodige moord op Lady Macduff en haar kinderen is het duidelijkste voorbeeld van Macbeth die de controle over zijn ambitie verliest.
We zien ook een meer eervolle kijk op ambitie in 'Macbeth'. Om de loyaliteit van Macduff te testen, doet Malcolm alsof hij hebzuchtig, wellustig en machtshongerig is. Wanneer Macduff reageert door hem te veroordelen en te schreeuwen voor de toekomst van Schotland onder een dergelijke koning, toont hij zijn trouw aan het land en weigert zich te onderwerpen aan tirannen. Deze reactie van Macduff, samen met de keuze van Malcolm om hem in de eerste plaats te testen, toont aan dat morele code in machtsposities belangrijker is dan de ambitie om daar te komen, vooral blinde ambitie.
De gevolgen van ambitie in "Macbeth" zijn verschrikkelijk - niet alleen worden een aantal onschuldige mensen gedood, maar het leven van Macbeth eindigt ook als hij bekend staat als een tiran, een belangrijke ondergang van de nobele held die hij begint als.
Het belangrijkste is dat Shakespeare noch Macbeth noch Lady Macbeth de kans biedt om te genieten van wat ze hebben opgedaan - misschien suggererend dat het meer voldoening geeft om je doelen te bereiken dan door corruptie te verwerven.
Aan het einde van het stuk is Malcolm de overwinnende koning en is de brandende ambitie van Macbeth verdwenen. Maar is dit echt het einde van de verreikende ambitie in Schotland? Het publiek vraagt zich af of Banquo's erfgenaam uiteindelijk koning zal worden zoals voorspeld door het trio van heksen. Zo ja, zal hij handelen vanuit zijn eigen ambitie om dit te laten gebeuren, of zal het lot een rol spelen bij het realiseren van de profetie?